«Νέο ρομπότ, ικανό για περισσότερες χειρωνακτικές εργασίες από ό,τι οι προκάτοχοί του, παρουσίασε ιαπωνική εταιρεία. Το HRP-4 είναι ένας μηχανικός "αθλητής". "Σχεδιάσαμε το ρομπότ κατ' εικόνα ενός λεπτού αλλά μυώδους αθλητή του στίβου", είπε ο Νοριγιούκι Κανεχίρα, διευθυντής ρομποτικών συστημάτων της εταιρείας Kawada Industries, που ανέπτυξε το μοντέλο σε συνεργασία με το Ιαπωνικό Εθνικό Ινστιτούτο Προηγμένης Βιομηχανικής Επιστήμης. Το ρομπότ σχεδιάστηκε ως αντικαταστάτης του ανθρώπου στις χειρωνακτικές επαναληπτικές εργασίες». Η παραπάνω είδηση από τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων θα μπορούσε να προκαλέσει κύματα αισιοδοξίας ...αν δεν ζούσαμε στον καπιταλισμό. Η τάση για αυτοματοποίηση της εργασίας, μέσω της χρήσης ρομπότ, θα μπορούσε να απαλλάξει τον άνθρωπο από βαριές και μονότονα επαναλαμβανόμενες χειρωνακτικές εργασίες, να εξασφαλίσει λιγότερες ώρες εργασίας και περισσότερο ελεύθερο χρόνο κ.ο.κ. Ομως όλα αυτά τα ωραία σκοντάφτουν στο ανυπέρβλητο εμπόδιο των καπιταλιστικών σχέσεων, δηλαδή της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Στο πλαίσιο αυτό τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, στρέφονται σε βάρος των εργαζομένων και των λαών. Η αυτοματοποίηση στον καπιταλισμό «παράγει» ανεργία, ένταση της εκμετάλλευσης, περισσότερη φτώχεια, προκειμένου να διασφαλιστεί η κερδοφορία του κεφαλαίου. Η αναγκαιότητα και η επικαιρότητα του σοσιαλισμού «αναβλύζει» από παντού και ολοένα με μεγαλύτερη επιτακτικότητα.