«Πιπίλα» έχουν κάνει οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες τη θέση για δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα των συγκοινωνιών. Τη θέση αυτή λένε στη ΓΣΕΕ, στο ΕΚΑ, στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών, σε κάθε συνδικάτο.

Με αυτήν προσπαθούν και πάλι να ξεγελάσουν τους εργαζόμενους. Γιατί όταν μιλάνε για δημόσιο χαρακτήρα δε μιλάνε για το ιδιοκτησιακό καθεστώς, αλλά για το ρόλο που δήθεν μπορεί να παίξουν στρατηγικοί τομείς της οικονομίας, μεταξύ αυτών και οι μεταφορές - συγκοινωνίες.

Είναι τάχα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, αλλά δε λένε κουβέντα για την απελευθέρωση των συγκοινωνιών, που οδηγεί και στην ιδιωτικοποίηση των όποιων κρατικών επιχειρήσεων. Ούτε λένε ότι μέσα στον καπιταλισμό κάθε επιχείρηση είτε στα χέρια του αστικού κράτους είτε στα χέρια των μονοπωλίων έχει ως στόχο το κέρδος και όχι την εξυπηρέτηση των αναγκών των εργαζομένων και του λαού. Επομένως, τα περί δημόσιου χαρακτήρα πάνε περίπατο...

Από την άλλη, όπου σταθούν και όπου βρεθούν, τονίζουν ξανά και ξανά ότι «τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα» και ότι χρειάζεται «διάλογος με την κυβέρνηση». Είναι φανερό ότι είναι έτοιμοι να παζαρέψουν, όπως και άλλες φορές, τα δικαιώματα των εργαζομένων και συνολικά του λαού. Είναι έτοιμοι να συναινέσουν στην ιδιωτικοποίηση, αρκεί να πάρουν κάποια ψίχουλα που θα τα παρουσιάσουν ως τεράστιο κατόρθωμα, για να συντηρήσουν το φιλεργατικό τους προσωπείο.

Οι εργαζόμενοι από αυτές τις πλειοψηφίες πρέπει να περιμένουν ένα μόνο πράγμα. Το ξεπούλημα των συμφερόντων τους. Γι' αυτό είναι ανάγκη να τους βάλουν στην άκρη και να απαντήσουν στις αντεργατικές πολιτικές με πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.