Στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία η διάρθρωση της εργατικής τάξης, αλλά και η σύγκριση του βιοτικού επιπέδου τμημάτων της με το βιοτικό επίπεδο τμημάτων μεσαίων στρωμάτων, γίνεται ακόμη πιο περίπλοκη. Υπάρχει και στατιστικό έλλειμμα, αλλά και μελετητικό. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι - ιδιαίτερα στην τελευταία πενταετία - έχει αυξηθεί ο αριθμός των μισοεργατών-μισοαγροτών ή μισοαγροτών-μισοαυτοαπασχολούμενων σε άλλη οικονομική δραστηριότητα (καφενείο, ταβέρνα, εμπορικό, ενοικιαζόμενα δωμάτια κλπ.). Ετσι διευρύνεται η εργατική τάξη με νέα τμήματα (μισοεργατών-μισοαγροτών) που συχνά δεν καταγράφονται ως τέτοια, γιατί μεγάλο μέρος της μισθωτής τους εργασίας στο κεφάλαιο είναι ανασφάλιστο.

Με ιδιαιτερότητες παρουσιάζονται τα προβλήματα στους μετανάστες εργάτες γιατί είναι άμεση και συνεχής η απειλή των μηχανισμών καταστολής, των πρεσβειών, των δουλεμπορικών επιχειρήσεων. Ετσι, ακόμη πιο οξυμένα παρουσιάζεται και η συνειδητοποίηση των αναγκών. Είναι μειωμένη η ολίσθηση των αναγκών, λόγω του χαμηλότερου επιπέδου ζωής της χώρας προέλευσης σε σύγκριση με τη χώρα μετανάστευσης.

Για παράδειγμα, είναι περιορισμένες οι απαιτήσεις ενός Πακιστανού εργάτη γης στην Ελλάδα, ενώ το σχετικά μικρό εισόδημα που στέλνει στην οικογένειά του έχει πολύ μεγαλύτερη αγοραστική ισοδυναμία στη χώρα του και δυνατότητα αποταμίευσης.

Σημαντικό μέρος των μεταναστών εργατών που δεν έχει την οικογένειά του στη χώρα μετανάστευσης, που προσαρμόζεται στην εποχικότητα των καλλιεργειών, έχει πιο έντονη τη στάση της προσωρινής εγκατάστασής του στη χώρα μετανάστευσης, επομένως πιο δύσκολα μπορεί να ενταχθεί σε έναν αγώνα προοπτικής.

Αλλο ιδιαίτερο πρόβλημα είναι ότι οι μετανάστες από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες δεν έχουν την εμπειρία του συνδικαλιστικού κινήματος, έστω και ως κατώτερη μορφή οργάνωσης της εργατικής τάξης απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της.

Ωστόσο, τα οξυμένα προβλήματα επιδρούν σε ορισμένη πορεία συνειδητοποίησης, όταν έχει προηγηθεί επίμονη και επίπονη προσπάθεια από τους κομμουνιστές της χώρας υποδοχής μεταναστών.

Το Κόμμα μας έχει τέτοια θετική εμπειρία, ώστε να γενικεύσει τη δουλειά του για ένταξη και των μεταναστών εργατών γης στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με ταξικό προσανατολισμό.

Στις μέρες μας η εργατική τάξη είναι αναμφίβολα περισσότερο εγγράμματη και γενικά μορφωμένη απ' ό,τι στο παρελθόν. Αυτή η τάση δεν πρόκειται να ανακοπεί, παρόλο που θα υφίσταται με νέα αντιφατικά στοιχεία, όπως η ενίσχυση του λειτουργικού αναλφαβητισμού, η υποχώρηση του γενικού μορφωτικού επιπέδου παρά την ανάπτυξη του τεχνολογικού επιπέδου, η αποσπασματικότητα των γνώσεων σε βάρος της επιτελικής, δημιουργικής σκέψης, της κρίσης. Αυτά τα αντιφατικά χαρακτηριστικά όλο και περισσότερο θα εμφανίζονται στα παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών μεσαίων στρωμάτων, ακόμη πιο οξυμένα στα παιδιά των αντίστοιχων μεταναστών. Παράλληλα, όλο και περισσότερο επεκτείνονται φαινόμενα σήψης, λουμπενοποίησης στα παιδιά των πιο περιθωριοποιημένων τμημάτων της εργατικής τάξης. Δεν είναι τυχαία η έξαρση της διακίνησης-χρήσης ναρκωτικών σε ΕΠΑΣ-ΕΠΑΛ, η εγκληματικότητα σε μετανάστες, αλλά και γενικότερα σε νεαρές ηλικίες.

Από την άλλη μεριά διευρύνεται το τμήμα των μισθωτών που έχει πτυχίο Λυκείου, ακόμα και μιας κατώτερης βαθμίδας της «σαλαμοποιημένης» πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, τμήμα που θα συναντά όλο και πιο ισχυρούς ταξικούς φραγμούς προς το πραγματικό πανεπιστημιακό πτυχίο. Παράλληλα, η δυνατότητα μεταπήδησης από τη μισθωμένη από το κεφάλαιο εργασία στη «σχετικά ανεξάρτητη» επιστημονική εργασία θα αποτελέσει ιστορικό παρελθόν για την πλειοψηφία των πτυχιούχων. Πολύ πιο ισχυρά θα συνδέεται η ένταξη στην έρευνα και στη διδασκαλία με αναμφισβήτητη ενσωμάτωση στους σχεδιασμούς της αστικής εξουσίας.

Σε αυτό το πεδίο θα κληθούν να δώσουν τη μάχη τους και οι ΚΝίτες και ΚΝίτισσες φοιτητές και φοιτήτριες, οι νέες και νέοι κομμουνιστές επιστήμονες. Αυτή είναι μία σχετικά σύγχρονη δοκιμασία, όπου θα κριθεί η κομμουνιστική συνείδηση και δράση. Απαιτεί μια βαθύτερη κομμουνιστική συνείδηση, ένα ατσάλωμα που δεν έχει προλάβει να σφυρηλατηθεί σε σύγκρουση με την καπιταλιστική εργοδοσία στον τόπο εργασίας, που δεν έχει την πρακτική ή ιστορική γνώση για το πώς το σύστημα χρησιμοποιεί σημαντικό κομμάτι των εξαγορασμένων και μετά το πετά ως άχρηστο, ανανεώνοντας τις εφεδρείες του.

Από την ίδια την εξέλιξη του καπιταλισμού θα κληθούν οι νέες και οι νέοι κομμουνιστές επιστήμονες να διαλέξουν πολύ πιο γρήγορα ανάμεσα στην ενσωμάτωση ή στην επαναστατική ένταξη, ανάμεσα «στη βαρβαρότητα ή στον πολιτισμό». Θα κληθούν συνειδητά να θέσουν τις επιστημονικές φιλοδοξίες τους στην έρευνα, για την ισχυροποίηση του ταξικού αγώνα. Σε αυτό εντάσσεται και η επιλογή εξειδίκευσης, διδακτορικού, τρόπου ζωής που περιλαμβάνει και τη θυσία. Η δικαίωση της επιστημονικής εργασίας που θα εντάσσεται στην επαναστατική επιλογή, θα προκύπτει από τα αποτελέσματα στην πορεία αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων προς όφελος του επαναστατικού εργατικού κινήματος, της αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής λαϊκής συμμαχίας κι όχι από τις διακρίσεις των αστικών θεσμών.

Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το κίνητρο για μια τέτοια κομμουνιστική ένταξη είναι η επιστημονική γνώση της αναγκαιότητας του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, η συνειδητοποίηση της σήψης του ιστορικά παρωχημένου καπιταλισμού. Από αυτή την πηγή μπορούν να αντλήσουν τη δύναμη αντίστασης στις πιέσεις της καπιταλιστικής ενσωμάτωσης, τη δημιουργική ανάδειξη των κομμουνιστικών αξιών μέσα από το έργο τους, την ανάπτυξη της ικανότητάς τους ως επιστήμονες, διανοούμενοι, καλλιτέχνες να ενσωματωθούν στο εργατικό κίνημα, να εμπνευστούν από τους ταξικούς αγώνες.

Σίγουρα δεν είναι εύκολη αναμέτρηση, ακόμη ίσως και το Κόμμα μας δεν έχει τόση εμπειρία ώστε η γενίκευσή της να κατασταλάξει σε ισχυρή δύναμη κομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης. Αυτό όμως είναι αναγκαίο για την κομμουνιστική ταυτότητα του Κόμματος, που ο καθοδηγητικός του ρόλος εκφράζεται σε όλα τα πεδία. Η αφομοίωση της επιστημονικής γνώσης δεν μπορεί να γίνεται μόνο μέσω των αγώνων, μέσω της ιδεολογικής ωρίμανσης των χειρωνακτών εργατών στους κλάδους της μεταποίησης, όσο κι αν αυτοί αποτελούν το στέρεο πυρήνα της εργατικής τάξης που ανοίγει το δρόμο στη σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του. Είναι εξίσου αναγκαία η σχεδιασμένη ανάπτυξη της επαναστατικής θεωρίας μέσα από τη διαμόρφωση ανάλογων επιτελείων της ΚΕ αλλά και των μεγαλύτερων περιφερειακών καθοδηγητικών οργάνων. Απαιτεί ως προϋπόθεση την οργανωμένη μαρξιστική, κομμουνιστική μόρφωση, την ύπαρξη ανάλογων πολυεπίπεδων σχολών, μέχρι το επίπεδο της ΚΟΒ και της ΟΒ, την προσήλωση σε όλη αυτή την ειδική δουλειά όχι μόνο κομμουνιστών επιστημόνων, αλλά και προλετάριων κομμουνιστών διανοούμενων.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ