Η σκληρή αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται τσακίζει πρώτα πρώτα τα δικαιώματα της νέας γενιάς. Είναι ξεκάθαρο ότι ένας νέος άνθρωπος που μπαίνει σήμερα στην παραγωγή δε γνωρίζει αν θα πάρει ποτέ σύνταξη. Για τους νέους εργαζόμενους, το 8ωρο τείνει να γίνει άγνωστη λέξη, δεν είναι καν μια ανάμνηση όπως είναι για τους παλιότερους. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, τα κυβερνητικά επιτελεία επεξεργάζονται προγράμματα, που θα νομιμοποιήσουν στις συνειδήσεις τα παραπέρα χτυπήματα στα δικαιώματα της νέας γενιάς. Τέτοια περίπτωση είναι και το πρόγραμμα της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς (ΓΓΝΓ) για χρηματοδότηση οργανώσεων νεολαίας, που θα αναπτύξουν δράσεις και πρωτοβουλίες στους τομείς των εργασιακών σχέσεων, της καταπολέμησης της ανεργίας, του κοινωνικού αποκλεισμού κ.ά.

Είναι αποκαλυπτικό το πού θα πάνε τα λεφτά αυτού του χρηματοδοτικού προγράμματος, σε τι είδους οργανώσεις και για τι είδους δράσεις. Χρηματοδοτούνται Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), «Τοπικά Συμβούλια Νέων» και σύλλογοι. Δηλαδή, ενισχύονται οργανώσεις και επιχειρήσεις (όπως είναι πολλές ΜΚΟ) που έχουν δώσει διαπιστευτήρια υποταγής στην κυρίαρχη πολιτική. Οσο για το περιεχόμενο των δράσεων... Στον τομέα εργασιακών σχέσεων και ανεργίας, η ΓΓΝΓ καλεί τις ενδιαφερόμενες οργανώσεις να προπαγανδίσουν με τα προγράμματά τους τη διά βίου μάθηση και ...τις δυνατότητες απασχόλησης των νέων στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας!

Διά βίου μάθηση και κοινωνική οικονομία είναι από τους βασικούς πυλώνες που προσπαθούν να προωθήσουν τα τελευταία χρόνια και οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, είναι τμήμα της πολιτικής που έχουν συναποφασίσει στην ΕΕ. Η κοινωνική οικονομία ή τρίτος τομέας οικονομίας, σημαίνει δουλειά μισοπληρωμένη ή σε επιχειρήσεις που ως «χορηγοί» και «σωτήρες» (αποκτούν έτσι κύρος που μεταφράζεται σε κέρδος για τη δήθεν κοινωνική τους υπευθυνότητα) δημιουργούν είτε μέσω ΜΚΟ είτε και με άλλη μορφή ομάδες εργαζομένων που προέρχονται από ανέργους και αναλαμβάνουν κυρίως παροχή κοινωνικών υπηρεσιών σε εξαθλιωμένους, στον τομέα της Πρόνοιας, ή της Υγείας, ή και σε άλλους τομείς, απαλλάσσοντας το κράτος από την ευθύνη του σ' αυτούς τους τομείς. Υπάρχουν ακόμη τέτοια προγράμματα, τα οποία ωθούν σε «συνεταιρισμούς ανέργων», μια μορφή επιχείρησης για παροχή ανάλογων υπηρεσιών. Η διά βίου μάθηση σημαίνει διά βίου περιπλάνηση ανάμεσα στην «απασχόληση» και την κατάρτιση, σημαίνει συγκάλυψη της ανεργίας με σεμινάρια κατάρτισης, σημαίνει διαρκές εμπόριο ελπίδας ότι με ένα χαρτί παραπάνω, με μια «πιστοποίηση» δεξιότητας, ο νέος θα έχει ελπίδα ότι, τάχα, θα εξασφαλίσει κάπου «μισή δουλειά» κι αυτή η μισή δουλειά θα είναι περιορισμένου χρόνου και μετά πάλι στην κατάρτιση κ.ο.κ.

Αυτά θέλει η κυβέρνηση να τα προπαγανδίσει από σήμερα, για να γίνουν αύριο κανόνας. Και για να τα προπαγανδίσει αποτελεσματικά, θέλει να βάλει τάχα τους ίδιους τους νέους (που συμμετέχουν σε ΜΚΟ κ.λπ.) να τα διαφημίζουν, για να γίνουν έτσι πιο εύπεπτα στην πλειοψηφία της νεολαίας. Οι νέοι, όμως, σήμερα έχουν ανάγκη από δουλειά με δικαιώματα, έχουν ανάγκη από δημιουργικό ελεύθερο χρόνο, έχουν ανάγκη από μέτρα πρόνοιας για τα νέα ζευγάρια όταν ξεκινούν την κοινή τους ζωή, από μέτρα προστασίας της μητρότητας, μέτρα προστασίας των ανέργων κ.ά. Αυτά πρέπει να διεκδικήσουν και να τους επιστρέψουν τα προγράμματα που κάνουν εμπόριο ελπίδας και πλασάρουν ακόμα πιο μαύρες μορφές εργασίας.