Eurokinissi

Στο σύνολό τους, οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής είναι υπαγορευμένες από τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Καμιά αυταπάτη και καμιά ανοχή δεν πρέπει να δείξουν οι λαοί

-- «Επαναβεβαιώνουμε ότι όλα τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης θα πρέπει να εφαρμόζουν υγιείς εθνικές πολιτικές με βάση τους συμφωνημένους κανόνες και θα πρέπει να επαγρυπνούν για την κοινή τους ευθύνη σχετικά με την οικονομική και δημοσιονομική σταθερότητα στην ευρωζώνη».

Η ευθύνη της κάθε κυβέρνησης να προωθεί τα συμφωνημένα αντιλαϊκά μέτρα είναι δεδομένη. Η ΕΕ επιβεβαιώνει ότι τα μέτρα που προωθούνται και στην Ελλάδα όχι μόνο δεν αποτελούν «ελληνική ιδιαιτερότητα», αλλά προβλέπονται από τις ευρωενωσιακές στρατηγικές και αποφάσεις που οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν διαχρονικά συνδιαμορφώσει.

-- «Υποστηρίζουμε πλήρως τις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης και καλωσορίζουμε τα πρόσθετα μέτρα που ανακοινώθηκαν στις 3 Μαρτίου τα οποία επαρκούν, προκειμένου να διασφαλίσουν τους δημοσιονομικούς στόχους για το 2010 (...) Τα μέτρα σταθεροποίησης που έλαβε η Ελλάδα συμβάλλουν στη διασφάλιση της δημοσιονομικής σταθεροποίησης και της εμπιστοσύνης των αγορών».

Η ΕΕ προαναγγέλλει το επόμενο πακέτο μέτρων σε βάρος των εργαζόμενων και του ελληνικού λαού. Λέει ότι τα μέχρι τώρα μέτρα είναι αρκετά για το 2010. Αρα, δεν είναι αρκετά για το 2011, το 2012 και πάει λέγοντας. Ακόμα παραπέρα: Η προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης θα γίνεται μόνο όταν μια χώρα δεν μπορεί να δανειστεί από τις καπιταλιστικές αγορές. Κριτήριο όμως για τις αγορές είναι η αποτελεσματικότητα των αντιλαϊκών μέτρων που παίρνονται κάθε φορά. Αρα, είτε η προσφυγή στο μηχανισμό, είτε η συνέχιση της δανειοδότησης από τις αγορές προϋποθέτει τη διαρκή λήψη αντιλαϊκών μέτρων.

-- «Ο μηχανισμός θα περιλαμβάνει μια ουσιαστική χρηματοδότηση από το ΔΝΤ και μια μεγαλύτερη χρηματοδότηση από τα κράτη μέλη της ευρωζώνης, τα οποία δηλώνουν την ετοιμότητά τους να συνεισφέρουν με συντονισμένα διμερή δάνεια. Αυτός ο μηχανισμός θα πρέπει να θεωρείται ως έσχατη λύση όταν η χρηματοδότηση από τις αγορές είναι ανεπαρκής. Οποιαδήποτε εκταμίευση αυτών των διμερών δανείων θα αποφασίζεται από τις χώρες μέλη της ευρωζώνης ομόφωνα και υπό αυστηρές προϋποθέσεις οι οποίες θα βασίζονται στην αξιολόγηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Αναμένουμε από τα κράτη μέλη της ευρωζώνης να συνεισφέρουν ανάλογα με τη συμμετοχή τους στην ΕΚΤ. Στόχος αυτού του μηχανισμού δε θα είναι να παράσχει χρηματοδότηση με τα επιτόκια του μέσου όρου της ευρωζώνης, αλλά να θεσπίσει κίνητρα για επιστροφή στη χρηματοδότηση από τις αγορές, το συντομότερο δυνατόν με τα κατάλληλα επιτόκια κινδύνου. Τα επιτόκια δε θα είναι συμβατικά, δηλαδή δε θα περιλαμβάνουν οποιοδήποτε στοιχείο στήριξης. Οι αποφάσεις γι' αυτό το μηχανισμό θα λαμβάνονται σε πλήρη συμμόρφωση με το πλαίσιο της Συνθήκης και τις εθνικές νομοθεσίες».

Η ΕΕ δε χαρίζει λεφτά στην Ελλάδα. Δανείζει με επιτόκιο αγοράς, με την προϋπόθεση να παρθούν όλα εκείνα τα μέτρα που έχει ανάγκη η πλουτοκρατία για να επανέλθει η δημοσιονομική σταθερότητα, μέσα από την επέκταση των περικοπών σε κοινωνικές δαπάνες, την απόλυση χιλιάδων ακόμα εργαζόμενων στο δημόσιο και το τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων. Αυτά είναι τα μέτρα που απαιτούν οι καπιταλιστικές αγορές για να δείξουν «εμπιστοσύνη» στην Ελλάδα. Για λογαριασμό τους και συνολικά για λογαριασμό του κεφαλαίου δουλεύει η ιμπεριαλιστική ΕΕ. Το γεγονός εξάλλου ότι συμπεριλαμβάνει στις πηγές χρηματοδότησης και το ΔΝΤ, επιβεβαιώνει τις προειδοποιήσεις του ΚΚΕ ότι με ΕΕ, είτε με ΔΝΤ, τα μέτρα είναι προαποφασισμένα και θα πλήξουν το λαό. Η ΕΕ ξέρει πως το ΔΝΤ δεν προτείνει τίποτα περισσότερο από αυτά που ζητάει η ίδια από τα κράτη μέλη και γι' αυτό με τον πλεόν επίσημο τρόπο το εντάσσει στο «μηχανισμό στήριξης».

-- «Επιβεβαιώνουμε τη δέσμευσή μας για την εφαρμογή πολιτικών που θα έχουν ως στόχο την αποκατάσταση μιας ισχυρής, βιώσιμης και σταθερής ανάπτυξης με στόχο τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης και την κοινοτική συνοχή».

Η δέσμευση αυτή πάει πακέτο με την έγκριση από τη Σύνοδο Κορυφής της στρατηγικής «ΕΕ 2020», η οποία έρχεται να αντικαταστήσει τη στρατηγική της Λισαβόνας και περιλαμβάνει τις κατευθυντήριες γραμμές για τις παραπέρα αντιλαϊκές ανατροπές που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Αυτό ήταν και το «ζουμί» της Συνόδου. Η δέσμευση όλων των κυβερνήσεων στα κράτη μέλη ότι θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να ρίξουν ακόμα πιο κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης, να εξασφαλίσουν την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας και την έξοδο από την κρίση.

-- «Παράλληλα, δεσμευόμαστε για την προώθηση ενός ισχυρού συντονισμού των οικονομικών πολιτικών στην Ευρώπη. Θεωρούμε ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα πρέπει να βελτιώσει την οικονομική διακυβέρνηση στην ΕΕ και προτείνουμε την αύξηση του ρόλου της οικονομικής επιτήρησης και τον καθορισμό της στρατηγικής ανάπτυξης της ΕΕ. Η σημερινή κατάσταση αποδεικνύει την ανάγκη για ενίσχυση και συμπλήρωση του υπάρχοντος πλαισίου ώστε να διασφαλιστεί η δημοσιονομική σταθερότητα στην ευρωζώνη και να ενισχυθεί η δυνατότητά της να δρα σε περιόδους κρίσεως. Μελλοντικά η επιτήρηση των οικονομικών και δημοσιονομικών κινδύνων και τα εργαλεία για την πρόληψή τους , συμπεριλαμβανομένης και της διαδικασίας περί υπερβολικού ελλείμματος θα πρέπει να ενισχυθούν. Χρειαζόμαστε ακόμα ένα ισχυρό πλαίσιο για την επίλυση κρίσεων με σεβασμό στην αρχή της υπευθυνότητας των κρατών μελών για τα δημοσιονομικά τους. Καλούμε τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να θεσπίσει, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μια ομάδα εργασίας με εκπροσώπους από τα κράτη μέλη, την εκ περιτροπής προεδρία και την ΕΚΤ, ώστε να παρουσιάσουν στο Συμβούλιο, πριν από το τέλος του χρόνου, τα μέτρα που απαιτούνται για την επίτευξη αυτού του στόχου, διερευνώντας όλες τις εναλλακτικές για την ενίσχυση του νομικού πλαισίου».

Με όχημα το «μηχανισμό στήριξης», η ΕΕ βάζει στο τραπέζι την ανάγκη να θωρακιστεί πολιτικά με επιπλέον θεσμούς και μηχανισμούς που θα επιβάλλουν την ταχύτερη και αυστηρότερη εφαρμογή των προαποφασισμένων αντιλαϊκών μέτρων στα κράτη μέλη. Μ' αυτόν τον τρόπο το ευρωενωσιακό κεφάλαιο ισχυροποιεί τον πολιτικό του έλεγχο πάνω στα κράτη μέλη και θέτει αυστηρότερους όρους και ποινές σε περίπτωση παρέκκλισης από τα συμφωνημένα, ώστε οι κυβερνήσεις με μεγαλύτερη λύσσα και αποφασιστικότητα να σαρώνουν στο μέλλον τα εργασιακά και λαϊκά δικαιώματα.