«Ψυχή τε και σώματι» έχει συστρατευθεί η ηγεσία της ΝΔ στον πόλεμο που έχει ξεκινήσει η πλουτοκρατία για να βγει ενισχυμένη από την κρίση, πατώντας πάνω στις πλάτες της εργατικής τάξης, βυθίζοντάς την ταυτόχρονα πιο βαθιά στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Μπορεί να έχει επιλεγεί το ΠΑΣΟΚ να παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο από τη θέση της κυβέρνησης στην ολομέτωπη αντιλαϊκή επίθεση, αλλά η ηγεσία της ΝΔ διόλου δεν υστερεί σε μαχητικότητα, στο ρόλο της κατ' επίφαση «αξιωματικής αντιπολίτευσης».

Βρίσκεται σταθερά στην πρώτη γραμμή της μάχης, προσφέροντας συναίνεση στην εφαρμοζόμενη πολιτική και βάζοντας πλάτες σε όλα τα μέτωπα της αντιλαϊκής επίθεσης. Η συναίνεση, την οποία ο Α. Σαμαράς εμφανίζει ως «αρετή», είναι δεδομένη, με δεδομένο ότι το ΠΑΣΟΚ εφαρμόζει τη στρατηγική του κεφαλαίου, που είναι και δική της στρατηγική.

Η πλειοδοσία συναίνεσης είναι το δυνατό της όπλο και η συνεισφορά της σε αυτή την αντιλαϊκή επίθεση. Στόχος δεν είναι βέβαια να «ξεκολλήσει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να πάρει μέτρα», μια και αυτά είναι προαποφασισμένα και δεδομένα, αλλά να εγκλωβίσει, όσο μπορεί, λαϊκές μάζες να αποδεχθούν ως αναγκαίο το μονόδρομο για την έξοδο από την κρίση προς όφελος της πλουτοκρατίας.

Με άλλα λόγια, στόχος της ΝΔ είναι να βοηθήσει ώστε η πολιτική συναίνεση που υπάρχει στην κορυφή (σ.σ. μεταξύ των κομμάτων του κεφαλαίου) να μετατραπεί σε «κοινωνική συναίνεση», δηλαδή σε ανοχή και υποταγή του εργαζόμενου λαού στην κυρίαρχη πολιτική.

Προϋπόθεση για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι να εκπέμπεται εικόνα αρραγούς ενότητας και ομόθυμης συστράτευσης από «τα πάνω», από τις ηγεσίες των αστικών κομμάτων, ώστε να φτάνει όσο γίνεται πιο καθαρά το τρομοκρατικό μήνυμα στο λαό ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την έξοδο από την κρίση.

Η ηγεσία της ΝΔ κάνει ό,τι μπορεί στην κατεύθυνση αυτή με τον ίδιο τον Α. Σαμαρά να ομολογεί δημόσια τη χρησιμότητα της συναινετικής τακτικής που ακολουθεί το κόμμα του. «Θα εμπνεύσουμε με το ίδιο μας το παράδειγμα εκείνους που εκπροσωπούμε, δηλαδή τον ελληνικό λαό», είπε στη συζήτηση στη Βουλή, θέλοντας να δείξει τη δύναμη του παραδείγματος που δίνει το κόμμα του στο μείζονα στόχο της κοινωνικής συναίνεσης.

Περνώντας από τη θεωρία στην πράξη, η ηγεσία της ΝΔ εξαντλεί ολόκληρο το ιδεολογικό οπλοστάσιο της κινδυνολογίας και της τρομοκρατίας στην καθημερινή προπαγάνδα της, προκειμένου να στηρίξει την ανάγκη της εφαρμοζόμενης πολιτικής και λήψης επώδυνων μέτρων.

Δεσπόζουσα θέση κατέχει βέβαια η απειλή κατάρρευσης της χώρας, αν δε ληφθούν σκληρά, αλλά αναγκαία για το κεφάλαιο, μέτρα. «Δεν θέλουμε να κυβερνήσουμε αύριο πάνω σε ερείπια. Δεν θέλουμε να καταρρεύσει η χώρα», είναι το προσφιλές σλόγκαν του προέδρου της ΝΔ, προκειμένου να περάσει το μήνυμα ότι είναι νομοτελειακά τα βαθιά αντιλαϊκά μέτρα που έχουν δρομολογηθεί.

«Αν πάρετε επώδυνα, αλλά σωστά μέτρα, εμείς και πάλι θα σας στηρίξουμε», είπε την περασμένη Δευτέρα στη Βουλή απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό, αλλά πρώτα και κύρια στην «κοινή γνώμη». Αυτό ακριβώς έπραξε την επόμενη μέρα προσφέροντας, όπως είπε, «αποφασιστική στήριξη» στα άγρια αντιλαϊκά μέτρα που εξήγγειλε ο Γ. Παπανδρέου.

Επειδή όμως δεν μπορεί να «αφοπλιστεί» από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και να δείξει ότι υστερεί σε δημιουργική και αποτελεσματική στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής, η ηγεσία της ΝΔ επιχειρεί να ανοίξει νέα αντιλαϊκά μέτωπα.

Αμέσως μετά την εξαγγελία των μέτρων από τον πρωθυπουργό, έσπευσε να βάλει στην ατζέντα την ανάγκη της τάχιστης προώθησης των διαρθρωτικών αλλαγών. Προκειμένου να αναδείξει την ξεχωριστή συνεισφορά της στο μέτωπο αυτό έχει σπεύσει να ιδιοποιηθεί τις αντιδραστικές αυτές αλλαγές που προωθούν θεοί και δαίμονες ως «δέσμη μέτρων Σαμαρά», όπως την αποκαλεί ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ Π. Παναγιωτόπουλος.

Τα μέτρα αυτά, που δεν είναι άλλα από αυτά που προωθεί η ΕΕ στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας, ο Α. Σαμαράς τα παρουσίασε ως μέτρα που αποσκοπούν στο να δώσουν «στοιχειώδη ασφάλεια στον επιχειρηματία».

Αμεσης εφαρμογής θεωρεί τα μέτρα για το Ασφαλιστικό, το φορολογικό, το εργασιακό, την ενίσχυση του εμποροβιομηχανικού κεφαλαίου με νέα προνόμια και ταυτόχρονα μέτρα για να συνεχιστεί το ανελέητο κυνήγι και η άγρια υπερεκμετάλλευση των μεταναστών, να απαγορευτούν οι διαδηλώσεις στο κέντρο των πόλεων κ.ο.κ. Αυτά τα μέτρα πλασάρονται ως «ανάσες ανάπτυξης», εννοείται της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Από την άλλη, η ηγεσία της ΝΔ έχει σαφέστατη επίγνωση του κινδύνου ότι η τακτική της συναίνεσης και της σύμπλευσης στην αντιλαϊκή επίθεση μπορεί να έχει ανεπιθύμητες παρενέργειες, τόσο για την ίδια, όσο και για τη σταθερότητα του δικομματισμού και του πολιτικού συστήματος. Μπορεί να δηλώνει πρόθυμη να αναλάβει το πολιτικό κόστος από τη στήριξη των αντιλαϊκών μέτρων, αλλά ανησυχεί έντονα όταν διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να εγκλωβίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Προσπαθεί λοιπόν να το πετύχει είτε με υποδαύλιση της δικομματικής κοκορομαχίας, για το ποιος μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί την κρίση, ποιος έχει τόλμη και αποφασιστικότητα ή επιχειρεί να ρίξει στάχτη στα μάτια των λαϊκών στρωμάτων με δηλώσεις του τύπου «δεν δίνουμε λευκή επιταγή» ή ψηφοθηρικές εξαγγελίες ότι «η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει σε μέτρα ενίσχυσης των χαμηλόμισθων και των χαμηλοσυνταξιούχων».

Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να τελειώσουν με τις αυταπάτες. Να εγκαταλείψουν τα κόμματα του κεφαλαίου, να τους αντιστρέψουν την τρομοκρατία και να οργανώσουν την πάλη τους σε ευθεία σύγκρουση με την ενιαία αντιλαϊκή στρατηγική τους.