Τις τεράστιες πιέσεις που δέχονται οι εργαζόμενοι αναδεικνύει η επιστολή του Αλέκου Παναγιώτη, ενός από τους 1.000 εποχικούς εργαζόμενους της πρώην «Ολυμπιακής» (δούλευαν εκεί με 8μηνες συμβάσεις, ακόμα και για περισσότερα από 15 χρόνια), ο οποίος προσλήφθηκε στην «Olympic Air» και δούλεψε στο αεροδρόμιο «Ι. Δασκαλογιάννης» στα Χανιά. Με αφορμή την πρόσφατη απόλυσή του καλεί τους συναδέλφους του να οργανώσουν τον αγώνα τους και να παλέψουν για τα δικαιώματά τους. Στην επιστολή, αφού σημειώνεται ότι στις 29 Δεκέμβρη 2009, εκπρόσωπος της MIG πήγε στο αεροδρόμιο και ανακοίνωσε σε εργαζόμενους ποιοι μένουν και ποιοι φεύγουν, καταδικάζονται οι «αγωνιώδεις προσπάθειες του ΠΑΣΟΚ, που ήθελε πρώτο να ιδιωτικοποιήσει την ΟΑ», αλλά και τα όσα έλεγε η κυβέρνηση της ΝΔ για πώληση της «Ολυμπιακής» δήθεν για τη διασφάλιση της βιωσιμότητάς της. Διαψεύδοντας όσα έλεγαν οι πωλητές της «Ολυμπιακής» για δήθεν εξασφάλιση όσων συνέχιζαν την εργασία τους στη νέα εταιρεία, ο απολυμένος τονίζει: «Η πραγματικότητα που ήδη οι παλιοί συνάδελφοι ζουν στο πετσί τους είναι πολύ διαφορετική. Με το σύνθημα "ξανά στον αέρα" και την προτροπή "όλοι μαζί" σ΄ αυτό το νέο που θέλουν να φτιάξουν, μακριά από τις αμαρτίες του παρελθόντος και με μια πλανώμενη υποψία για τους μισθούς, πως ο κάθε ένας αμείβεται όσο αξίζει, ότι είμαστε οι "εκλεκτοί" εμείς που υπογράψαμε στη νέα εταιρεία και με την προσπάθεια να θεωρηθούμε συνυπεύθυνοι για την πορεία της, φτάσαμε στο κλείσιμο αεροσταθμών (Κάσου, Καρπάθου, Ικαρίας) και στις μη ανανεώσεις των συμβάσεων των "εκλεκτών" εργαζομένων και έπεται η συνέχεια... Πρέπει να το έχουμε ξεκάθαρο, να το καταλάβουμε, να το πιστέψουμε ότι δεν προχώρησαν στις ανανεώσεις των συμβάσεων, παρ' όλο που στη σύμβαση που είχαμε υπογράψει αναφέρεται ότι αν η αξιολόγηση είναι θετική οι συμβάσεις θα ανανεωθούν και θα μετατραπούν σε αορίστου χρόνου, γιατί μας θέλουν - όχι μόνο εμάς που δεν ανανέωσαν τις συμβάσεις, αλλά πολύ περισσότερο αυτούς που παραμείναν - να μας έχουν ΟΛΟΥΣ ομήρους».

Κι η επιστολή καταλήγει μεταξύ άλλων: «Πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι όσο δεν αντιδρούμε, όσο σκύβουμε το κεφάλι, όσο χορεύουμε στο σκοπό που παίζουν, δεν υπάρχει πρόβλημα. Οταν όμως μιλήσουμε, αμφισβητήσουμε την πολιτική τους και την τακτική τους, όταν νοιώσουν ότι είναι πιθανόν να θιχτούν τα κέρδη τους, η μέθοδος της τρομοκράτησης είναι ο πιο προσφιλής τρόπος για να μπει κάθε ένας πάλι πίσω στο "μαντρί". Πρέπει να πάρουμε την τύχη μας στα χεριά μας. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να πιστέψουν ότι μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται να δουλεύουμε, πως το ψωμί που τρώμε μας το χαρίζουν ή πως πρέπει να τους είμαστε ευγνώμονες. Αυτοί πρέπει να καταλάβουν πως τα κέρδη τους περνούν από χέρια μας, εμείς τους ανεχόμαστε, ό,τι χτίστηκε μέχρι σήμερα και ό,τι ακόμα χτιστεί από δω και πέρα, χτίζεται από εμάς και μόνο από εμάς και μας ανήκει. Αν σήμερα σ' αυτό που συνέβη, δεν αντιδράσουμε, δε φωνάξουμε, δε διαμαρτυρηθούμε και δεν καλέσουμε σε κοινό αγώνα, τους μέχρι χτες συναδέλφους μας, τους μέχρι τον Οκτώβρη εποχικούς εργαζόμενους και τους απολυμένους από την παλιά ΟΑ και όλοι μαζί δεν απαιτήσουμε και δε διεκδικήσουμε μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους χωρίς συμβασιούχους, εποχικούς και κάθε είδους ελαστικής εργασίας. Αν δεν μπει τέρμα πια στην κοροϊδία και στην ασυδοσία των μεγαλοεργοδοτών τότε "φοβάμαι για όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα", που λέει και ο καλλιτέχνης, φοβάμαι πως ο εργασιακός Μεσαίωνας, οι εργασιακές συνθήκες τύπου "γαλέρας" δε θα βρίσκονται και πολύ μακριά.

Ε, λοιπόν εμείς αυτό δεν το ανεχόμαστε, δεν μπορεί να είναι αυτό το μέλλον μας! ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ: Αμεση επαναπρόσληψη. Μόνιμη και σταθερή δουλειά. 5ημερο - 35ωρο. Ενιαίος κρατικός αερομεταφορέας».

Την ίδια ανησυχία μοιράζονται κι άλλοι εργαζόμενοι, απολυμένοι της ΟΑ, συμβασιούχοι, εργαζόμενοι με stage στο αεροδρόμιο «Ι. Δασκαλογιάννης», γι' αυτό και προχωρούν σε σύσκεψη τη Δευτέρα 11/01/2010 και ώρα 8 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο Χανίων για παραπέρα συντονισμό του αγώνα τους.