Ιούνης 1982. Ο Ρόναλντ Ρίγκαν, πρόεδρος των ΗΠΑ, μαζί με στρατιωτικούς συμβούλους του παραβιάζει προκλητικά το έδαφος της ΓΛΔ

Ο πόλεμος (...)

μόνο όταν θα 'ναι

μη αναγκαίος να διεξάγεται,

δε θα χρειάζεται.

Μπ. Μπρεχτ

Από τους κρωγμούς των ηγετών του ιμπεριαλισμού, που συναθροίστηκαν στο Βερολίνο πριν από λίγες μέρες, και από την παγκόσμια αντικομμουνιστική συγχορδία δεν ήταν δυνατό να απουσιάσουν οι απανταχού οπορτουνιστές. Θλιβεροί στην κατάντια τους ως μεταλλαγμένοι κομμουνιστές, ένιωσαν κι αυτοί ...συγκινημένοι και το έδειξαν με τις γραφίδες τους, δίπλα στων μεγαλοεκδοτών τα οργανέτα, τους δημοσιογράφους. Αυτές τις «ύαινες του ιμπεριαλισμού» όπως τους αποκαλούσε ο Στάλιν, που μυξοκλαίνε για «τα θύματα του σταλινισμού», πανευτυχείς κατά βάθος που η καπιταλιστική ιδιοκτησία παλινορθώθηκε στις χώρες της εργατικής εξουσίας. Τα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τα οποία φωνασκούν, προορίζονται για τους αφελείς.

Τα αστικά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και τα αντίστοιχα έντυπα οργίασαν και στην Ελλάδα. Η εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, που βαρύνεται με τόνους αμαρτιών κατά του λαού, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, που και τον Χίτλερ δόξασε, η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, που δεν περνάει μήνας δίχως να έχει κάποιο άρθρο του Γιωτόπουλου, καθώς και άλλες ομογάλακτες των παραπάνω, διέθεσαν αφειδώς σελίδες τους για να χύσουν το δηλητήριο του ψεύδους και της συκοφαντίας. Ξανά στο ίδιο τσουβάλι ο φασισμός και ο κομμουνισμός! Αναποδογύρισμα ή και απόκρυψη των πραγματικών αιτιών που προκάλεσαν την ανέγερση του Τείχους του Βερολίνου. Και βέβαια, αποσιώπηση των εγκλημάτων του καπιταλισμού.

Είναι φανερή η σήψη της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής, ως αποτέλεσμα της σήψης ενός συστήματος, του καπιταλιστικού, που αναδίνει την οσμή της πτωμαΐνης από όλους τους πόρους του.

Ο Χίτλερ, όπως και ο Μουσολίνι στην Ιταλία, ενισχύθηκαν οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά από τους διάφορους Κρουπ και Τίσεν, ενώ βοηθήθηκαν να καταλάβουν την εξουσία και από τη σοσιαλδημοκρατία. Ας θυμηθούμε την εχθρική πολιτική της κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου της Γαλλίας, κατά της κυβέρνησης επίσης του Λαϊκού Μετώπου της Ισπανίας, γεγονός που βοήθησε τον Φράνκο.

Αλλά ο Χίτλερ ενισχύθηκε και από το Βατικανό και από ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας και άλλων κρατών του «ελεύθερου κόσμου». Είναι οι ίδιες δυνάμεις που του παρέδωσαν την Τσεχοσλοβακία και του έστρωσαν το δρόμο να κατακτήσει σειρά χωρών, προκειμένου να τον στρέψουν κατά της Σοβιετικής Ενωσης. Τα σχέδια απέτυχαν και το τέλος του πολέμου βρήκε μέσα στη Γερμανία και τον Κόκκινο Στρατό.

Δεν είχε προλάβει να τελειώσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και ο καπιταλισμός ξεκίνησε τον λεγόμενο «Ψυχρό Πόλεμο». Οι δύο Γερμανίες έγιναν το επίκεντρό του. Δηλαδή έγιναν το επίκεντρο της σύγκρουσης των δύο παγκόσμιων κοινωνικών συστημάτων, του σοσιαλισμού και του καπιταλισμού. Η Δυτική Γερμανία και πιο άμεσα το Δυτικό Βερολίνο έγινε η βάση της υπονόμευσης της Λαϊκής Δημοκρατίας Γερμανίας και γενικά των σοσιαλιστικών καθεστώτων. Η ιμπεριαλιστική υπονόμευση περιλάμβανε την άμεση επιθετικότητα, την επιχείρηση διάσπασης των δυνάμεων του σοσιαλιστικού συστήματος, την οικονομική αποδυνάμωση, κυρίως της Σοβιετικής Ενωσης μέσω της συνεχούς ενίσχυσης των όπλων μαζικής καταστροφής και την προσπάθεια ενσωμάτωσης του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος των καπιταλιστικών χωρών.

Γι' αυτό και το Τείχος του Βερολίνου έγινε το σύμβολο της υπεράσπισης της ειρήνης και των εργατικών κατακτήσεων.

Μεγαλύτερη «αμνησία» φυσικά επικρατεί για τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν πολλές δεκαετίες πριν από την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Από τη μία η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, από την άλλη το Βιετνάμ, η Κορέα, το Κονγκό, η Μπιάφρα, η Καμπότζη των δύο εκατομμυρίων νεκρών από αμερικανικά στρατεύματα στα χρόνια 1969 - 1975, η Ινδονησία του ενός εκατομμυρίου νεκρών κομμουνιστών και φίλων του Κομμουνιστικού Κόμματος, η Αλγερία, η Χιλή και η Νικαράγουα, οι δεκάδες τοπικοί πόλεμοι, οι τόσοι και τόσοι πρόεδροι ή πρωθυπουργοί χωρών, που δολοφονήθηκαν από τη CIA και άλλους μηχανισμούς του ιμπεριαλισμού (Λουμούμπα, Μόρο, Αλιέντε, Νατζιμπουλάχ, Μπλάνκο και πολλοί άλλοι).

Αναρίθμητες και οι προβοκάτσιες. Στις 12 Δεκέμβρη 1969 το Μιλάνο και η Ρώμη συγκλονίζονται από εκρήξεις. Οι νεκροί είναι 16 και περίπου 100 οι τραυματίες. Δέκα χρόνια αργότερα αποκαλύπτεται ότι οι δολοφόνοι ήταν συνεργάτες της CIA.

Στις 4 Αυγούστου 1974 ανατινάζεται το τρένο «Italicus». Οι νεκροί είναι 12. Στις 2 Αυγούστου 1980 τρομοκρατική ενέργεια στην Μπολόνια αποφέρει 80 νεκρούς. Δράστης η μασονική στοά Π-2 που ο επικεφαλής της Λίτσο Τσέλι ήταν φίλος του Ρίγκαν. Εξάλλου έχει επιβεβαιωθεί ότι και τις «Ερυθρές Ταξιαρχίες» στην Ιταλία εξόπλιζε η CIA.

Το περιοδικό «USNewsandworldreport» αποκάλυψε ότι μόνο από το 1961 μέχρι το 1976 η CIA οργάνωσε περίπου 900 μεγάλες τρομοκρατικές επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο.

Οπως έγραψε στα απομνημονεύματά του ο Κόλμπι, πρώην διευθυντής της CIA: «Εκεί όπου υπήρχε κομμουνιστική οργάνωση, εμείς χρηματοδοτούσαμε και στηρίζαμε αντικομμουνιστική οργάνωση». Σωστά. Ας σκεφθεί, λοιπόν, καθένας, τι γινόταν στο Δυτικό Βερολίνο, που βρισκόταν στην καρδιά μιας άλλης χώρας, η οποία δεν ήταν καπιταλιστική.

Ομως αυτή η κατάληξη των Κομμουνιστικών Κομμάτων σε καμία περίπτωση δεν δικαιώνει τον καπιταλισμό, ούτε δείχνει υπεροχή του απέναντι στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Το αντίθετο: Η παραπάνω κατάληξη είναι αποτέλεσμα της υιοθέτησης στη σοσιαλιστική οικονομία νόμων της «ελεύθερης αγοράς».

Το καπιταλιστικό σύστημα είναι εχθρικό στα συμφέροντα των λαών. Και ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε έδωσε πολλά υπέρ των λαών. Κρατάμε την προσφορά και μαθαίνουμε από τα λάθη.