Τζορτζ Μπους, ο πρεσβύτερος: Πρώην αρχηγός της CIA και «αρχιστράτηγος» του πρώτου πολέμου του Κόλπου. Ο ίδιος που μόλις 4 μέρες μετά το χτύπημα της 11ης του Σεπτέμβρη 2001 στους δίδυμους πύργους και με αφορμή τις αποκαλύψεις για τις σχέσεις Μπιν Λάντεν - CIA, δήλωσε:

«Πάντα η CΙΑ έβαζε ανθρώπους της στις τρομοκρατικές οργανώσεις για να τις χρησιμοποιήσει σε όφελος των εθνικών συμφερόντων των ΗΠΑ»!

*

Χέλμουτ Κολ: Πρωτεργάτης της Συνθήκης του Μάαστριχτ και πρόσωπο συνώνυμο των «μαύρων ταμείων» της διαπλοκής μεταξύ του πολιτικού κατεστημένου της Γερμανίας και των πολυεθνικών «αφανών» χρηματοδοτών του.

*

Μιχαήλ Γκορμπατσόφ: Το πλέον προβεβλημένο μοντέλο στη διαφημιστική ιστορία της πίτσας «Χατ», ο άνθρωπος που έχει ομολογήσει (εφημερίδα «Πράβντα Ποσί», 26/7/2000), ότι:

«Ο στόχος ολόκληρης της ζωής μου ήταν η εξολόθρευση του κομμουνισμού... Ακριβώς για να πετύχω αυτό το σκοπό, χρησιμοποίησα τη θέση μου στο κόμμα και στη χώρα»!

***

Αυτοί οι τρεις συναντήθηκαν προχτές στο Βερολίνο για να γιορτάσουν την επέτειό τους: Τη συμπλήρωση των 20 χρόνων από την «Πτώση του Τείχους».

Ηταν τότε που όλες οι αποχρώσεις που συνθέτουν το «ουράνιο τόξο» του καπιταλιστικού «παράδεισου», από τις πιο «μαύρες» μέχρι τις «τιρκουάζ» και τις «ροζέ», πανηγύριζαν και διαβάζοντας τα μελλούμενα υπόσχονταν έναν πλανήτη της «παγκόσμιας ειρήνης», της «ελευθερίας» και της «δημοκρατίας», απαλλαγμένο από την «Αυτοκρατορία του Κακού», που στη θέση της θα οικοδομούνταν η «Αυτοκρατορία του Καλού», της αρετής, της ευτυχίας και της της αγάπης...

*

Πέρασαν, πράγματι, 20 χρόνια.

Στη διαδρομή αυτή, δεκάδες ήταν οι άδικοι και λυσσαλέοι πόλεμοι που ξέσπασαν στις τέσσερις γωνιές του κόσμου.

Εκατοντάδες χιλιάδες οι πεζοναύτες που ακροβολίστηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα της «νέας τάξης».

Διαλύσεις κρατών, βομβαρδισμοί αμάχων, δρόμοι του πετρελαίου βαμμένοι στο αίμα, προληπτική τρομοκρατία, καταρράκωση της έννοιας του Διεθνούς Δικαίου, αναβίωση των Αουσβιτς στα κάτεργα του Γκουαντανάμο και του Αμπού Γκράιμπ, νομοθετική κατοχύρωση των βασανιστηρίων, φτώχεια, πείνα, ανεργία, θυελλώδης οικονομική κρίση, αναβίωση του φασισμού, εθνικισμοί, γενοκτονίες.

*

Ο κόσμος τους,

που ειδικά στην Ευρώπη είχε ως συνέπεια να ηχήσουν τα βομβαρδιστικά και να ανατραπούν τα σύνορα για πρώτη φορά με τα όπλα μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο,

όπου τα εργασιακά δικαιώματα εγγράφονται ως «βαρίδι» στους ισολογισμούς των μονοπωλίων και οι κοινωνικές ελευθερίες ως «ποινικό αδίκημα» που καταχωρείται στις τράπεζες καταγραφής του DNA και του ηλεκτρονικού φακελώματος,

που στη χώρα του ενός, στις ΗΠΑ, οι ανασφάλιστοι αριθμούν τα 80 εκατομμύρια και οι αναλφάβητοι τα 50 εκατομμύρια πολίτες,

που στη χώρα του άλλου, στη Γερμανία, πάνω από 4 εκατομμύρια είναι οι άνεργοι και το 15% του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας

και που στη χώρα του τρίτου, στη Ρωσία (όπως την κατάντησαν αυτός και οι όμοιοί του) κάθε χρόνο οι υπηρεσίες του δήμου μαζεύουν νεκρούς άστεγους θαμμένους κάτω από τα χιόνια στα πάρκα,

είναι ακριβώς ο κόσμος του καπιταλισμού που δημιουργήθηκε μετά το 1989, ένα άλμα προς τα πίσω για την Ιστορία της ανθρωπότητας, και έχει για «τιμώμενα» πρόσωπα αυτούς ακριβώς τους «ηγέτες» που του αξίζουν: Τον Μπους, τον Κολ και τον Γκορμπατσόφ...