Την περασμένη Παρασκευή ολοκληρώθηκε στις Βρυξέλλες η άτυπη Σύνοδος Κορυφής, βασικά θέματα της οποίας ήταν η οικονομική κρίση, συνδυασμένη με τη δημοσιονομική πολιτική στα κράτη μέλη και τα εργασιακά, η Συνθήκη της Λισαβόνας, το περιβάλλον και μετανάστευση. Ο Ελληνας πρωθυπουργός, όπως και ο προκάτοχός του της ΝΔ, έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στο κείμενο των συμπερασμάτων της Συνόδου. Συνομολόγησε τις αντιδραστικές αποφάσεις και ανέλαβε ακέραια την ευθύνη για την προώθησή τους στην Ελλάδα.

Τι αποφάσισαν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του ευρωενωσιακού κεφαλαίου στη Σύνοδο, σε ό,τι αφορά τα εργασιακά και την κρίση;

Οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, ανάμεσά τους και η ελληνική, προσπαθούν να παρουσιάσουν σαν ευνοϊκές δήθεν για το λαό (αόριστες) αποφάσεις όπως τη διακοπή των απευθείας χρηματικών ενισχύσεων προς τις μεγαλοεπιχειρήσεις (βλέπε 28 δισ. στις τράπεζες) και τη «χαλάρωση» του συμφώνου σταθερότητας (προβλέπει ελλείμματα μέχρι 3% του ΑΕΠ), αφού αφήνεται να εννοηθεί ότι θα δοθεί παράταση στα κράτη μέλη για να προσαρμόσουν τα δημοσιονομικά τους στα προβλεπόμενα από το Μάαστριχτ και την ΟΝΕ. Λένε ψέματα. Οι επιχειρήσεις θα συνεχίσουν να παίρνουν ζεστό χρήμα, προνόμια και επιδοτήσεις μέσα από άλλα κανάλια, όπως γινόταν και στο παρελθόν. Ταυτόχρονα θα έχουν κερδίσει τη μεγαλύτερη φλέβα χρυσού για την κερδοφορία τους, που δεν είναι άλλη από τη μείωση της τιμής στην οποία αγοράζουν την εργατική δύναμη, μέσα από την ταχύτερη κατάργηση κάθε έννοιας σταθερής και μόνιμης δουλειάς με πλήρη δικαιώματα, όπως ακριβώς αποφάσισε η Σύνοδος.

Οσο για τα ελλείμματα, αυτά δεν τα δημιούργησαν οι λαοί, αλλά η φιλομονοπωλιακή πολιτική της ακατάσχετης παροχής προνομίων και επιδοτήσεων στο κεφάλαιο από τους κρατικούς προϋπολογισμούς, που εντάθηκαν την περίοδο της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Η κάλυψη αυτών των ελλειμμάτων δεν πρόκειται να γίνει με τη μεγαλύτερη φορολόγηση του κεφαλαίου και τη μείωση των κερδών του. Θα επιχειρηθεί μέσα από την ένταση της λιτότητας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, η οποία μεταφράζεται σε νέες περικοπές σε μισθούς, κοινωνικές δαπάνες και δικαιώματα. Αυτό ακριβώς εννοούσε και ο Γ. Παπανδρέου όταν έλεγε ότι διαπραγματεύεται τετραετή παράταση για τη «δημοσιονομική προσαρμογή». Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν στο ακέραιο τις εκτιμήσεις και τις προειδοποιήσεις του ΚΚΕ και του ταξικού κινήματος. Στο χέρι των εργαζόμενων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων να αξιοποιήσουν την πείρα τους, μπολιασμένη με την πολιτική, τους στόχους πάλης που προβάλλει το ΚΚΕ. Να επιταχύνουν τώρα τις διαδικασίες για τη συγκρότηση ενός ενιαίου μετώπου πάλης σε τόπους δουλειάς και εργατογειτονιές, στα χωριά και τις πόλεις, που θα ορθώσει ανάστημα και θα αντεπιτεθεί απέναντι στα χειρότερα που έρχονται.