Σχετικά πρόσφατα έφτασε στα χέρια μας, παρ' ό,τι δηλώνεται το 1995 ως χρόνος έκδοσής της, στα πλαίσια της εξαίρετης σειράς "Σύγχρονη Κλασική Βιβλιοθήκη" του "Εξάντα",η "Αυτοβιογραφία" του Τόμας Μπέρνχαρντ (1931 - 1989). Του σπουδαιότερου, ίσως, Αυστριακού ποιητή, πεζογράφου, δραματουργού, μουσικού και ζωγράφου. Του πολυγραφότατου, ρηξικέλευθου, ασυμβίβαστου με τα αποδεκτά από την αστική τάξη ιδεολογικοπνευματικά ειωθότα των γερμανόφωνων γραμμάτων, διανοητή - με την πλήρη σημασία της λέξης - που στην Ελλάδα καθυστερημένα άρχισε να γίνεται γνωστός με το, εν πολλοίς αυτοβιογραφικό, θεατρικό του έργο "Ρίτερ, Ντένε, Φος" ("Νέα Σκηνή" του Λ. Βογιατζή). Εκτοτε έχουν μεταφραστεί αρκετά από τα φιλοσοφικά, στην ουσία τους, μυθιστορήματά του, ώστε να γνωρίσει το ελληνικό αναγνωστικό κοινό τη δημιουργία αυτού του μισονόθου τέκνου της αστικής τάξης, του βαθύτατα πληγωμένου από τα τερατογεννήματά της και αιχμηρού σαρκαστή της."Φως" για την εμβάθυνση στο μελαγχολικό (κάποιοι το είπαν "ζοφερό") έργο του Μπέρνχαρντ, για την κατανόηση των "γιατί" και "διότι" του, αποτελεί η"Αυτοβιογραφία" του, εξαιρετικά μεταφρασμένη από τον Βασίλη Τομανά,αλλά και πιστά, καθώς σέβεται την παρορμητική, αυτόματη γραφή του συγγραφέα. Γραφή καταιγιστική, συχνά με ολοσέλιδες φράσεις, με επαναλήψεις που αντανακλούν τα μεγάλα, συχνά αγωνιώδη, ψυχολογικά "φορτία" του. "Φορτία" από τα ήρεμα παιδικά του χρόνια, τα "εκπαιδευτικά" και άλλα εγκλήματα του ναζιστικού εθνικοσοσιαλισμού, του καθολικισμού, της αστικής τάξης και της δουλικής της μικροαστικής τάξης, όπως τα βίωσε στη γενέτειρά του, το "αυτοκτονικό" Ζάλτσμπουργκ, τη "γερμανική Ρώμη". Αλλά και "φορτία" από τα συγγενικά του πρόσωπα, μεταξύ των οποίων κριτικάρει οξύτατα και με πίκρα τους γονείς του, μνημονεύει με αγάπη τον παππού του και με μεγάλη εκτίμηση το "μεγαλοφυή κομμουνιστή και εφευρέτη" θείο του. Η "Αυτοβιογραφία" αποτελείται από πέντε αυτοβιογραφικά έργα του: "Η αιτία" - κείμενο - καταπέλτης κατά του ναζισμού και του καθολικισμού. "Το υπόγειο" - για τα πρώτα του βιοποριστικά βιώματα στα δεκαοχτώ του χρόνια, το "Συρφετό των εγκληματιών" και τη ζωή της φτωχολογιάς στο αμερικανοκρατούμενο μετά τον πόλεμο Ζάλτσμπουργκ. "Μια απόφαση" και "Το κρύο" - η απόφαση του 19χρονου, (εγκαταλειμμένου από τους πλούσιους συγγενείς του, Μπέρνχαρντ που κινδύνευσε να πεθάνει από φυματίωση), να ζήσει και να γράψει κόντρα στο ρεύμα. "Ενα παιδί" - οι αναμνήσεις του από τα ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια και τον παππού του.

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ