Ανακάλυψαν επιτέλους τον υπαίτιο για τα αδιέξοδα στη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης: «Είναι το έλλειμμα ηγεσίας στην ΕΕ» ή σε άλλη παραλλαγή είναι «οι ηγέτες της ΕΕ που αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων». Αυτό αναφωνούν εν χορώ αστικά ΜΜΕ κυβερνώντες αλλά και οι εγχώριοι οπορτουνιστές. Χαρακτηριστικά τα χτεσινά άρθρα της γαλλικής εφημερίδας «Λε Μοντ» και των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς». Η πρώτη κάτω από το χαρακτηριστικό τίτλο «αυτά τα παιδάκια μας κυβερνούν»(!), ασκεί κριτική στους χειρισμούς των ηγετών της ΕΕ και των ΗΠΑ στην αντιμετώπιση της κρίσης καταλήγοντας με το βαθυστόχαστο συμπέρασμα: «Το έχουμε καταλάβει: η κατάσταση απαιτεί ενήλικες - και μας λείπουν, στην Ουάσιγκτον, όπως και στις Βρυξέλλες»! Στο ίδιο μήκος η βρετανική ναυαρχίδα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου προειδοποιεί πως «η ιστορία δε θα συγχωρήσει όσους ήταν θεατές την ώρα που η Ρώμη καιγόταν». Το ίδιο παραμύθι αναπαραγάγουν με έμμεσο τρόπο οι κυβερνώντες διαπιστώνοντας ότι «η Ευρώπη καθυστέρησε να ανταποκριθεί ακολουθώντας τα γεγονότα παρά προλαβαίνοντας τις εξελίξεις» (Η. Μόσιαλος), αλλά και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ που επανέλαβε χτες περίλυπος ότι «δυστυχώς, οι ευρωπαϊκές ηγεσίες αποδεικνύονται κατώτερες των περιστάσεων». Είναι ολοφάνερο ότι το βολικό παραμύθι παίζεται με μεγάλη ένταση τον τελευταίο καιρό, ακριβώς προετοιμάζει το έδαφος για μια πιο αποφασιστική αντιμετώπιση της κρίσης, δηλαδή για μια νέα πιο βάρβαρη κλιμάκωση του πολέμου της ΕΕ. Τον πόλεμο αυτό φυσικά θα τον διευθύνουν οι ηγεσίες της ΕΕ, που κάθε άλλο παρά «κατώτερες» και «ανίκανες» αποδείχθηκαν μέχρι τώρα στη σφαγή των λαών προκειμένου να ενισχύσουν την κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα των ευρω-μονοπωλίων.
Οδεύουμε προς ... συμβιβασμό;
Το κυβερνητικό σχέδιο για το νόμο - πλαίσιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση πήρε προχτές το «πράσινο φως» από το υπουργικό συμβούλιο και η πρόθεση της κυβέρνησης εκφράστηκε με ένα ξεκάθαρο «προχωράμε!», ενώ παράλληλα οι τοποθετήσεις του πρωθυπουργού και της αρμόδιας υπουργού Παιδείας κατά τη διάρκεια και μετά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου έκαναν λόγο και για διάλογο που συνεχίζεται και για προτάσεις «φορέων» που αναμένονται...
Παράλληλα, οι πρυτάνεις και η συνδικαλιστική ηγεσία των πανεπιστημιακών, που τάχα είχαν υψώσει «αντάρτικο» και είχαν χαράξει «κόκκινες γραμμές» απέναντι στο νόμο στο θέμα της διοίκησης των ΑΕΙ, τώρα πιο καθαρά λένε ότι το πρόβλημά τους δεν είναι το Συμβούλιο Διοίκησης που προβλέπει ο νόμος, αλλά οι αρμοδιότητές του...
Μήπως οδεύουμε προς ένα (έως και προμελετημένο θα μπορούσε να πει κάποιος κακοπροαίρετος) συμβιβασμό;
Το σίγουρο πάντως είναι ότι στην ουσία των αντιδραστικών αλλαγών που φέρνει ο νέος νόμος, δηλαδή στη διάλυση των επιστημονικών αντικειμένων, ποτέ δεν υπήρξε ουσιαστική διαφωνία, αφού η κυβέρνηση είπε από την πρώτη στιγμή στα ιδρύματα: Εσείς θα αποφασίσετε! Οσο για την ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των ιδρυμάτων... αυτή ξεκίνησε με το νόμο του 1982 ακόμα και διαρκώς εμβαθύνεται χωρίς ουσιαστικές διαφωνίες από τις ηγεσίες των ιδρυμάτων.
Αυτά είναι άξια καταγραφής και προβληματισμού...
Ξεχειλίζουν από υποκρισία
Ξεχειλίζουν από υποκρισία οι κορόνες της κυβέρνησης για την πάταξη της ατιμωρησίας όσων πολιτικών ή κρατικών αξιωματούχων εμπλέκονται σε υποθέσεις που πλήττουν το δημόσιο συμφέρον. Είναι εξόφθαλμα φανερό ότι ο σχετικός νόμος που παρουσίασε τις προάλλες το υπουργείο Δικαιοσύνης, για την επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης σε υποθέσεις όπου εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα, αποτελεί στάχτη στα μάτια και ελιγμό απέναντι στη δυσαρέσκεια του λαού, που υποφέρει από την κυρίαρχη πολιτική. Το ίδιο ισχύει και με τον ντόρο που ξέσπασε με την εισαγγελική παρέμβαση σε βάρος του αδερφού του πρωθυπουργού, ο οποίος εμφανίζεται από δημοσιεύματα να σχετίζεται με εταιρεία που επενδύει σε «ασφάλιστρα κινδύνου» για τη χρεοκοπία κρατών, μεταξύ αυτών και της Ελλάδας.
Οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν ταυτόχρονα η κυβέρνηση και η αστική δικαιοσύνη είναι μια τρύπα στο νερό της νόμιμης διαπλοκής ανάμεσα στο κεφάλαιο και τα κόμματά του, που ζει και βασιλεύει στον καπιταλισμό. Τα αστικά επιτελεία καμώνονται ότι θορυβούνται δήθεν από τη συμμετοχή ενός συγγενή του πρωθυπουργού σε εταιρείες που για λογαριασμό ιδιωτών ποντάρουν στη χρεοκοπία της Ελλάδας, την ίδια ώρα που ο βασικός κορμός του κυβερνητικού και του κρατικού μηχανισμού είναι στελεχωμένος από τεχνοκράτες, πρώην ή εν ενεργεία στελέχη επιχειρήσεων, τραπεζών, εφοπλιστικών εταιρειών και πάει λέγοντας. Αλλωστε, από πού αλλού θα μπορούσαν τα αστικά κόμματα και οι κυβερνήσεις να αντλούν τα στελέχη τους, αν όχι από τα φασκιά της πλουτοκρατίας, για λογαριασμό της οποίας δουλεύουν;
Για το λαό, καμιά ουσιαστική αλλαγή δεν πρόκειται να υπάρξει από τις προσπάθειες της κυβέρνησης να παρουσιάσει τίμια τη γυναίκα του Καίσαρα. Αυτός είναι άλλωστε και ο σκοπός τους: Να παρουσιάσουν ότι μπορεί να υπάρξει «τίμιος» καπιταλισμός. Την ίδια ώρα, βέβαια, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αρνούνται να νομοθετήσουν τα μέτρα που προτείνει το ΚΚΕ για τον μέγιστο δυνατό έλεγχο της διαπλοκής και πάταξης της ατιμωρησίας, στο πλαίσιο του αστικού συστήματος. Τέτοια μέτρα είναι να μετατραπούν υποχρεωτικά σε ονομαστικές οι ανώνυμες μετοχές των εταιρειών, οι διάφοροι τίτλοι του Δημοσίου και τα άλλα χρηματοοικονομικά προϊόντα, να γίνεται έλεγχος στην εξαγωγή κεφαλαίων από τη χώρα, να καταργηθούν το φορολογικό, το τραπεζικό, το εμπορικό και το επιχειρηματικό απόρρητο.
Οι ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση είναι συμπληρωματικές των αλλαγών στο αστικό πολιτικό σύστημα και στο σύνολό τους έχουν στόχο να το θωρακίσουν απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια για την αντιλαϊκή πολιτική. Καλλιεργούν την ψευδαίσθηση στο λαό ότι κόπτονται για την «ισονομία» και τη διαφάνεια και την ίδια ώρα νομοθετούν μέτρα που οξύνουν τις ταξικές αντιθέσεις, σπρώχνουν το λαό βαθύτερα στη φτώχεια και πριμοδοτούν ένα νέο κύκλο κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Ο λαός δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα που του στήνουν και στην οποία ρίχνουν για δόλωμα ακόμα και τα δημοψηφίσματα. Τη δική του δίκαιη οργή προσπαθούν να ενσωματώσουν, να την αποπροσανατολίσουν, να την αποτρέψουν από το να ριζοσπαστικοποιηθεί. Να μην τους κάνει ο λαός τη χάρη. Οργανωμένα και ταξικά να πολεμήσει την πολιτική τους, να την ανατρέψει.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
Πλανώνται πλάνην οικτράν...
Είναι να απορεί κανείς με το θράσος της ηγεσίας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Προχτές, σε συνέντευξή του στο ρ/σ της ΝΕΤ, ο Αλ. Τσίπρας υπέδειξε στην κυβέρνηση να εκβιάσει την ΕΕ με τις συνέπειες που θα υποστεί κι αυτή αν δε δώσει άμεσα λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας, πρόσθεσε πως κάτι τέτοιο δε θα κοστίσει στη χώρα την αποβολή της απ' την Ευρωένωση, αφού «δεν υπάρχει θεσμικά αυτή τη στιγμή δυνατότητα η Ελλάδα να αποβληθεί από την Ευρωζώνη», και συμπλήρωσε: «Και το λέω εγώ αυτό που ανήκω σε ένα πολιτικό χώρο που ασκήσαμε δριμύτατη κριτική στο Μάαστριχτ, στην είσοδό μας στην ΟΝΕ, σήμερα όμως βρισκόμαστε μέσα, έχουμε υποστεί όλες τις συνέπειες και δεν αξιοποιούμε και τα πλεονεκτήματα που μπορεί να έχει αυτή η θέση»!!!
Τι κι αν και οι πέτρες σ' αυτόν τον τόπο γνωρίζουν ότι ψεύδεται; Οταν η πραγματικότητα δε βολεύει τον οπορτουνισμό, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Αφού έκανε τη «λαδιά» και ενώπιον μαρτύρων, τώρα προσπαθεί να βγει και στον αφρό! Γιατί και το Μάαστριχτ στήριξε ο ΣΥΝ, υπερψηφίζοντάς το μάλιστα στη Βουλή, και για την είσοδο της Ελλάδας στην ΟΝΕ πανηγύριζε, χαρακτηρίζοντάς την ιστορικό επίτευγμα. Επιπλέον, η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στήριξε και στηρίζει συνολικά το ευρωενωσιακό οικοδόμημα, καλλιεργώντας αυταπάτες στο λαό για τη φύση και το ρόλο του, φρούδες προσδοκίες ότι μπορεί να μεταλλαχθεί από θεματοφύλακας των συμφερόντων των μονοπωλίων σε ένωση φιλολαϊκή. Συμμετέχει ενεργά στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, του οποίου η λειτουργία - σύμφωνα με τον κανονισμό για την ίδρυση ευρωκομμάτων - επιτρέπεται από την ΕΕ στο βαθμό που αυτό σέβεται τις θεμελιώδεις συνθήκες της.
Πρόσφατα, ο Αλ. Τσίπρας ισχυριζόταν ότι η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ είναι «ατού». Στην ίδια συνέντευξη, αφού παρέστησε τον πολέμιο του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ, αμέσως μετά ζήτησε να ισχυροποιηθεί παραπέρα η αντιδραστική αντιλαϊκή Ευρωένωση, καθώς, όπως είπε, «δεν μπορείς να έχεις μια νομισματική ενοποίηση χωρίς κοινή οικονομική πολιτική»! Δηλαδή, να «τσιμενταριστεί» ακόμα περισσότερο η ΕΕ απέναντι στους λαούς, προς όφελος των μονοπωλίων.
Φαίνεται πως νομίζουν ότι με τα ψέματα ξεπλένουν τις «αμαρτίες» τους, αλλά πλανώνται πλάνην οικτράν.
Χρεοκοπία του λαού
Γρηγοριάδης Κώστας
ΤΟΥΣ ΠΙΑΝΟΥΝ κάτι κρίσεις ειλικρίνειας ώρες ώρες; Ετσι φαίνεται. Οπότε εξηγείται και η δήλωση του Π. Τόμσεν (αυτός της «τρόικας») σχετικά με το ότι «χωρίς μεταρρυθμίσεις το χρέος δεν είναι βιώσιμο»...
Γιατί - όπως όλοι ξέρουμε - ακόμη και αν υλοποιηθούν όλα όσα προβλέπει το περίφημο «Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα» (ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις στο δημόσιο, αντεργατικές ρυθμίσεις) το χρέος θα παραμείνει το 2015 στα ίδια επίπεδα με τα σημερινά.
Μόνο που τότε θα μας πουν ότι «είναι βιώσιμο». Γιατί θα έχουν κάνει τη δουλειά που θέλουν και για την οποία χρησιμοποιούν το χρέος ως «σκιάχτρο» και πρόφαση: Θα έχουν μειώσει την τιμή της εργατικής δύναμης και θα έχουν «εξαφανίσει» κατακτήσεις και δικαιώματα.
Ετσι η «Ευρώπη» τους θα μπορεί να είναι πιο «ανταγωνιστική» με τα υπόλοιπα «κέντρα» όπως οι ΗΠΑ και η Ασία, μέχρι φυσικά να αλλάξουν και πάλι οι συσχετισμοί οπότε θα ζητήσουν νέα μέτρα και νέες «θυσίες».
ΑΣ ΜΗΝ ΚΟΥΡΑΖΟΝΤΑΙ να ...παίζουν με τις λέξεις τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η Νέα Δημοκρατία. Γιατί έχουν ξεκινήσει φιλολογικό πόλεμο με τη λέξη «χρεοκοπία».
Ο μεν Ε. Βενιζέλος προσπαθεί να μας εξηγήσει τι σημαίνει, αναλόγως του επιθετικού προσδιορισμού που προηγείται, ο δε Αντ. Σαμαράς υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να τη λέμε.
Μόνο που ο εργαζόμενος, μικροεπαγγελματίας, αγρότης και συνταξιούχος ξέρει και τι σημαίνει και δε φοβάται να την προφέρει. Απλούστατα, γιατί είναι ακριβώς αυτό που ζει (Κι αυτό είναι «πραγματικό γεγονός» κ. Βενιζέλο).
ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟΛΜΗΣΑΝ να το ανακοινώσουν! Για τη φερόμενη ως «αύξηση» στο επίδομα ανεργίας μιλάμε, το οποίο από 454 ευρώ πάει - μας είπαν - στα 461,5 ευρώ.
Ολοι αυτοί οι διαπρεπείς οικονομολόγοι και αναλυτές, που έχουν για ...την πλάκα τους τα «κουρέματα» ομολόγων, τις «μετακυλίσεις χρέους», τα «ευρωομόλογα» και όλους αυτούς τους όρους, ξέρουν άραγε να απαντήσουν στην απλούστατη απορία που προκύπτει;
Γρηγοριάδης Κώστας
Το πώς μπορεί να ζήσει κάποιος με 461,5 ευρώ έστω και για περιορισμένο χρονικό διάστημα;
Καμία εμπιστοσύνη στους δήμιους
Γρηγοριάδης Κώστας
Καλό πράγμα η επιλεκτική χρεοκοπία, «τρομάζει χωρίς λόγο». Καλό πράγμα οι εμπράγματες εγγυήσεις, «καλό είναι να υπάρχουν στο τραπέζι». Καλό πράγμα η συμμετοχή των ιδιωτών, «αν πρόκειται να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους». Αυτό που πέρα από κάθε αμφιβολία καταδεικνύουν οι δήθεν «τολμηρές» τοποθετήσεις του υπουργού Οικονομικών είναι η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να μην αφήσει τίποτα όρθιο προκειμένου να υλοποιήσει τη στρατηγική που διασφαλίζει τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο. Δεν υπάρχουν φραγμοί πέρα από αυτούς που βάζουν τα ίδια τα στρατηγικά συμφέροντα της πλουτοκρατίας και των ξένων συμμάχων τους. Οι πάντες και τα πάντα πρέπει να υποταχθούν στην κατεύθυνση αυτή: Τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα θα σφαγιαστούν, η δημόσια περιουσία θα εκποιηθεί, οι δημόσιες υπηρεσίες θα διαλυθούν, η Παιδεία και η Υγεία θα ιδιωτικοποιηθούν κ.ο.κ. Αυτό είναι το «εθνικό σχέδιο», για το οποίο μάλιστα ο Ευ. Βενιζέλος ζητά «πειθαρχία στην εφαρμογή του», «εμπιστοσύνη στους χειρισμούς της κυβέρνησης», αλλά και «κλίμα εθνικής ενότητας και κοινωνικής συνοχής». Ο,τι και αν λέει όμως ο υπουργός, ο λαός δεν πρόκειται να δείξει καμία εμπιστοσύνη ούτε ανοχή, αφού κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με εθελοντική προσφορά σε θυσία στο βωμό των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα σημαίνει ότι σκύβει το κεφάλι στους δημίους του. Εμπιστοσύνη ο λαός ξέρει πολύ καλά ότι μπορεί να έχει στο ΚΚΕ, με το οποίο ειδικά τώρα πρέπει να συμπορευτεί για να ανοίξει το δρόμο για τη δική του εξουσία.
Πολύ ... κλάμα για την Ευρώπη
Κλαίει και οδύρεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την τύχη της καπιταλιστικής ευρωένωσης, αυτού του ευαγούς ιδρύματος που είχε την κακή τύχη να πέσει στα χέρια μιας «ανήμπορης ελίτ», όπως είπε και ο Δ. Παπαδημούλης. Σπαράζει η χτεσινή «Αυγή». Το πρωτοσέλιδό της εκπέμπει «σήμα κινδύνου», γιατί, όπως αναφέρει ο πηχυαίος τίτλος, «Χρεωκοπούν και την Ευρώπη»! Και αμέσως από κάτω διαπιστώνει ότι «πανικόβλητοι οι ηγέτες της ευρωζώνης τρέχουν σε έκτακτη σύνοδο κορυφής την Παρασκευή για να προλάβουν τον κίνδυνο συνολικής κατάρρευσης»!
Τους κατανοούμε. Ταύτισαν την ύπαρξή τους με την υπεράσπιση της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας από την εποχή της ΕΟΚ ακόμη ως την ΕΕ και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ακόμα και σήμερα που έχουν αποκαλυφθεί πλήρως στα μάτια των λαών το ποιόν της, ο ρόλος και η αποστολή της, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να την υπερασπίζεται. Βομβαρδίζοντας τις λαϊκές συνειδήσεις με αυταπάτες μεγατόνων ότι η ΕΕ που υπάρχει για να εγγυάται τα συμφέροντα των μονοπωλίων, είναι δυνατόν να μεταλλαχθεί εν μια νυκτί σε ένωση που θα υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα. «Ατού» και «πλεονέκτημα» χαρακτήριζε προσφάτως ο Αλ. Τσίπρας τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ. Κι ας οφείλεται σ' αυτήν ακριβώς τη συμμετοχή η τεράστια αιμορραγία του λαού και του τόπου, η κολοσσιαία επίθεση που δέχτηκαν η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα σε κεκτημένα δικαιώματα.
Ο λαός έχει πείρα, θυμάται ότι οι υποσχέσεις για φαγοπότι με «χρυσά κουτάλια» όχι μόνο δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ, αλλά έφτασε σήμερα να στερείται το ψωμί, να βυθίζεται στην ανεργία, στην ανέχεια, στη φτώχεια. Ας σπαράζει η «Αυγή» και ο χώρος που εκπροσωπεί. Οι άνθρωποι του μόχθου δε συμμερίζονται τον πόνο τους, έχουν δικό τους που οφείλεται σ' αυτούς για των οποίων τη διάσωση καίγεται ο οπορτουνισμός. Και ολοένα και περισσότεροι κατανοούν ότι η προοπτική προς όφελος των συμφερόντων τους περνάει μέσα από την πάλη για την κατάργηση των καπιταλιστών, που κλέβουν το μόχθο των εργαζομένων και κερδοφορούν, και την αποδέσμευση από την ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία.
Τιμολόγηση «πολλών ταχυτήτων»
Πριν ακόμη «απελευθερωθούν» τα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος και αυξηθούν τα κόστη λόγω της αγοράς δικαιωμάτων εκπομπών ρύπων. Πριν συνδεθούν με τις μεταβολές μιας ολοένα αυξανόμενης και τεχνητά διαμορφούμενης χοντρικής τιμής. Πριν τοποθετηθούν οι νέοι μετρητές που θα επιτρέπουν στις εταιρείες προμήθειας να μετρούν την κατανάλωση ανά λεπτό, επιβάλλοντας ανάλογα «χαράτσια», η «αγορά» δοκιμάζει τις δυνάμεις της στην τιμολόγηση «πολλών ταχυτήτων».
Από τα τιμολόγια ορισμένων εταιρειών, έτσι όπως τα ανάρτησε η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας στην ιστοσελίδα της, προκύπτει η σχετικότητα των εκπτώσεων που προσφέρονται σε «πακέτα» κατανάλωσης. Κι αυτό γίνεται επειδή μπορεί το «πακέτο» να είναι δεδομένο (π.χ. 1.200 κιλοβατώρες), αλλά όχι και η κατανάλωση, η οποία μπορεί να αυξομειωθεί από διάφορους αστάθμητους παράγοντες.
Τα ποσοστά έκπτωσης κυμαίνονται και μεγαλώνουν κοντά στο όριο αλλαγής του «πακέτου», ενώ για κάποια μεγέθη κατανάλωσης συμφέρει η ΔΕΗ και για κάποια άλλα οι ανταγωνιστές της.
Ωστόσο, δεν είναι αυτό το κύριο, καθώς οι χρεώσεις των «πακέτων» μπορούν να αλλάξουν. Το κύριο είναι η εφαρμογή μιας τιμολόγησης «πολλών ταχυτήτων» που βασίζεται στις αποκλίσεις της κατανάλωσης και στην επιβάρυνση ορισμένων κατηγοριών, προκειμένου να «ελαφρυνθούν» άλλες, με βασικό ζητούμενο να διασφαλιστεί ένα δεδομένο κέρδος.
Είναι μια πρακτική που θα εφαρμοστεί σε όλο της το μεγαλείο όταν ολοκληρωθούν οι καταστροφικές, για τα λαϊκά στρώματα, ρυθμίσεις της «απελευθέρωσης» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Είναι μια παραπλανητική τακτική και γι' αυτό αποφεύγεται η ξεκάθαρη χρέωση ανά κιλοβατώρα, έστω μέσα σε ορισμένες κλίμακες κατανάλωσης.
Βαθιά η κρίση
Η διαλεκτική ενότητα της πολιτικής με την οικονομία αποτελεί βασική νομοτέλεια που επηρεάζει την εξέλιξη όλων των γνωστών κοινωνικών σχηματισμών, άρα και του καπιταλισμού. Οι πολιτικές αποφάσεις επηρεάζουν τις οικονομικές εξελίξεις και οι οικονομικές εξελίξεις την πολιτική συμπεριφορά των ανθρώπων. Μεταξύ της πολιτικής και της οικονομίας υπάρχει σχετική αυτοτέλεια, η μία δεν μπορεί να υποκαταστήσει πλήρως την άλλη, υπάρχουν αντιθέσεις και συνάμα η ενότητα των αντίθετων πόλων, όπου οι οικονομικές σχέσεις είναι οι κυρίαρχες, καθώς οι πολιτικές αποφάσεις υπηρετούν στον έναν ή άλλο βαθμό τις επικρατούσες - σε μια ορισμένη βαθμίδα της κοινωνικής εξέλιξης - οικονομικές σχέσεις.
Επομένως, για να ερμηνεύσει κανείς τα οικονομικά και πολιτικά φαινόμενα, πρέπει να ανατρέξει στη διαλεκτική τους ενότητα. Το δράμα αρχίζει όταν αποσπά συνειδητά ή ασυνείδητα την πολιτική από την οικονομία. Στην περίπτωση αυτή, στην οποία καταφεύγει πάντα η αστική απολογητική, αλλά και το αναγκαίο της συμπλήρωμα, ο οπορτουνισμός, αντί να εξηγούν τα όσα συμβαίνουν γύρω τους, καταλήγουν στον παραλογισμό και σε κυνήγι ανεμόμυλων.
Απτό παράδειγμα των παραπάνω ο τρόπος με τον οποίο ο αστικός Τύπος αντιμετωπίζει την οικονομική κρίση στην ευρωζώνη. Μια ματιά αν ρίξει κανείς στις χτεσινές εφημερίδες, θα διαβάσει άρθρα περισπούδαστων αναλυτών, που κάνουν λόγο ...για «ωμό εκβιασμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης από τις αγορές», τον οποίο διεκπεραιώνουν οι «οίκοι αξιολόγησης». Στο ίδιο πνεύμα η «Αυγή» έχει πρωτοσέλιδο θέμα με τίτλο «Χρεωκοπούν και την Ευρώπη». Κατά τη γαλλική «Μοντ», οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης συμπεριφέρονται σαν ...παιδιά. Και όλα αυτά διανθισμένα με τις γνωστές αναλύσεις περί «κρίσης χρέους», για «κακούς» κερδοσκόπους που στρέφουν χαιρέκακα το βλέμμα τους στην Ιταλία και την Ισπανία, για να τις κατασπαράξουν, για το «πολιτικό κενό» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την έλλειψη μεγάλων πολιτικών ηγετών...
Πίσω από τις φλυαρίες αυτές βρίσκεται η απόσπαση της πολιτικής από την οικονομία. Πιο συγκεκριμένα, αναζητούν τις λύσεις των οικονομικών ζητημάτων, αποκλειστικά στη σφαίρα της πολιτικής και, μοιραία, οι αναλύσεις καταλήγουν σε παιδαριώδη συμπεράσματα. Ολοι τους αποφεύγουν να βάλουν το δάκτυλο στον τύπο των ήλων, κλείνουν τα μάτια στο πρόβλημα που ορθώνεται απειλητικά μπροστά τους και φέρει το όνομα «καπιταλιστική κρίση». Η Ευρωπαϊκή Ενωση βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με συγχρονισμένη, βαθιά και παρατεταμένη κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, από την οποία κανείς δεν γνωρίζει πότε και πώς θα βγει. Και όσο διαρκεί η κρίση, καπιταλιστική ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει, γιατί έχει μειωθεί δραματικά το ποσοστό κέρδους του κεφαλαίου. Το τελευταίο βρίσκεται σε μισολιπόθυμη κατάσταση.
Αυτό είναι το πρόβλημα, το οποίο δεν μπορεί να το λύσει καμία πολιτική απόφαση και κανένας πολιτικός. Για να επανέλθει το ποσοστό κέρδους στα προ της κρίσης επίπεδα, πρέπει να υπάρξει καταστροφή κεφαλαίου, και αυτός είναι ο λόγος που μαλώνουν σήμερα τα βουβάλια. Αυτός είναι ο λόγος που έχουν βγει τα ακονισμένα μαχαίρια, έτοιμα για αιματοχυσία. Οι καπιταλιστές σφάζονται επειδή μοιράζουν τις ζημιές της κρίσης. Αυτή είναι η αλήθεια. Ο καπιταλισμός έχει φάει τα ψωμιά του. Ζει τη φάση της ιστορικής του παρακμής. Είναι ο καπιταλισμός που σαπίζει. Το μέλλον της ανθρωπότητας είναι το αντίθετο του καπιταλισμού. Ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός.
Feeds
