Στο συγχαρητήριο μήνυμά του προς τον ΣΥΡΙΖΑ ο Π. Λοράν, εθνικός γραμματέας του ΚΚ Γαλλίας, αναφέρει μεταξύ άλλων: «(...) η περίπτωση του Μετώπου της Αριστεράς στη Γαλλία που συνέβαλε σημαντικά στην ήττα του Σαρκοζί και της δεξιάς. Γνωρίζουμε την επιμονή σας και τους αγώνες σας να ενώσετε όλες τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις για να υπάρξει επιτέλους μια πραγματική εναλλακτική διέξοδος για τον ελληνικό λαό, ενάντια στις πολιτικές του κεφαλαίου»...
Η εμπειρία της Γαλλίας είναι εξαιρετικά διδακτική για το λαό της Ελλάδας. Ο Π. Λοράν συγχαίρει το ΣΥΡΙΖΑ γιατί βαδίζει στα δικά τους χνάρια. Τι όμως κατάφεραν στη Γαλλία, οι συνασπισμένες δυνάμεις της «προόδου»; Να διώξουν τον Σαρκοζί και να παραδώσουν τον προεδρικό θώκο στον Ολάντ... Κατάφεραν δηλαδή να συμβάλουν στην ομαλή εναλλαγή στον προεδρικό θώκο των πολιτικών εκπροσώπων των αστών. Βοήθησαν, με άλλα λόγια, τον Μανωλιό να αλλάξει και να φορέσει τα ρούχα του από την ανάποδη. Τι το φιλολαϊκό έχουν να επιδείξουν από το πέρασμά τους από τις κεντροαριστερές κυβερνήσεις; Τίποτα απολύτως. Αντίθετα, σωρεία αντιλαϊκών αντεργατικών αποφάσεων φέρει την υπογραφή τους. Αυτό που πράγματι κατάφεραν στη Γαλλία και τους το αναγνωρίζει η άρχουσα τάξη, ήταν να μεταλλάξουν πλήρως ένα ιστορικό Κομμουνιστικό Κόμμα, με απήχηση στο λαό και να το μετατρέψουν σε δύναμη του συστήματος, της αντιλαϊκής διαχείρισής του. Να αποστερήσουν από το λαό την πολιτική του πρωτοπορία, αφήνοντάς τον άοπλο στον ταξικό πόλεμο.
Τα ίδια επιδιώκουν να κάνουν κι εδώ, ακολουθώντας κατά πόδας την πορεία που χάραξαν οι ομοϊδεάτες τους στη Γαλλία. Ας είναι σίγουροι για ένα πράγμα: εδώ το ΚΚΕ δεν θα το βάλουν στο χέρι!
Κρατήστε ... την αυταπάτη
Συζήτηση, προχτές, σε αστικό ραδιοφωνικό σταθμό, για τις εξελίξεις στη Ρουμανία: «Αφού έπεσαν οι δύο προηγούμενες κυβερνήσεις, ήρθε η τωρινή κυβέρνηση που επαναδιαπραγματεύτηκε και κατάφερε να έχει αποτέλεσμα, να αρχίσει η αποκατάσταση των μισθών. Βέβαια, στη χώρα οι μισθοί είναι του επιπέδου των 250 ευρώ, αλλά ας μην κρατήσουμε τους αριθμούς, τα ευρώ, ας κρατήσουμε την επαναδιαπραγμάτευση και τη δυνατότητα αυτή να γίνει...». Τι έγινε στη Ρουμανία (όπου σημειωτέον οι μισθοί κυμαίνονται στα 160 ευρώ, ούτε καν στα 250 ευρώ...) Αφού οι δυσκολίες διαχείρισης οδήγησαν στην παραίτηση δύο κυβερνητικών σχημάτων, εμφανίζεται τώρα μία αστική κυβέρνηση που με το χαρτί της «επαναδιαπραγμάτευσης» προσπαθεί να πείσει το λαό πως μπορεί μια κυβέρνηση και να υπηρετεί τα μονοπώλια και να προστατεύει τη λαϊκή οικογένεια.
Πώς έχουν αναλάβει τα αστικά επιτελεία να ερμηνεύουν αυτή την κατάσταση; Συμβουλεύοντας το λαό να κρατά, όχι την ουσία, να κρατά την αυταπάτη. Κράτα -του λένε- όχι το ότι οι μισθοί και τα δικαιώματά σου γκρεμίζονται αμείωτα τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα να μη μπορούν να ικανοποιηθούν στοιχειώδεις ανάγκες, αλλά το ότι δήθεν υπάρχει επαναδιαπραγμάτευση προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Κράτα (και βολέψου και αποδέξου και υποτάξου με αυτό) το ότι η ζωή σου στο εξής θα μετρά όλο και περισσότερες απώλειες σε σχέση με αυτό που θα μπορούσες και θα έπρεπε να έχεις (με βάση και τον παραγόμενο πλούτο που αυξάνεται). «Συμβουλή» που δεν αφορά μόνο τον εγκλωβισμό σε αυταπάτες, αλλά και στρώνει το έδαφος για να ευδοκιμήσει και να κυριαρχήσει ο συμβιβασμός και η απογοήτευση.
Τίποτα απολύτως
Γιατί η Αλφα Μπανκ καίγεται να συγκροτηθεί γρήγορα κυβέρνηση που θα εφαρμόσει απαρέγκλιτα τις πολιτικές που προβλέπονται στο μνημόνιο; Οπως εξηγεί στο δελτίο της, για δύο λόγους:
Πρώτον, επειδή αν δεν εφαρμοστεί το μνημόνιο δε θα δοθεί η 2η δόση της χρηματοδοτικής ενίσχυσης των 29 δισ. ευρώ προς τις τράπεζες και
Δεύτερον, επειδή θα διακοπεί οριστικά η χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών από την ΕΚΤ.
Αρα, το μνημόνιο πρέπει να εφαρμοστεί για να γεμίσουν με κεφάλαια τα ταμεία των τραπεζών.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι κέρδισαν οι εργαζόμενοι από την εικοσαετή πορεία κερδοφορίας των τραπεζών; Τι όφελος είχαν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι από τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια που ενθυλάκωσαν όλα αυτά τα χρόνια οι τραπεζίτες; Τι κέρδος θα έχουν σήμερα τα 1,1 εκατομμύρια ανέργων από τις καινούριες ενέσεις ρευστότητας των τραπεζών;
Τα ερωτήματα είναι θεωρητικά, μιας και η απάντηση είναι γνωστή και κοινή για όλα: ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ.
Ιδιαίτερο καθήκον;
Ούτε εργολαβία να είχε πάρει η ΝΕΤ την προβολή των στελεχών και του λόγου του ΣΥΡΙΖΑ. Στο σχεδόν χωρίς διακοπή μετεκλογικό ενημερωτικό του πρόγραμμα δεν έχει λείψει ούτε λεπτό κάποιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός και νιώθει η διοίκηση της δημόσιας τηλεόρασης να έχει αναλάβει κάποιο ιδιαίτερο καθήκον στην προσπάθεια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού από την αστική τάξη.
Στη μάχη για τις Συμβάσεις
Στα μέσα Μάη τρεις Ομοσπονδίες, που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, κατεβαίνουν σε απεργία με αιχμή το ζήτημα των Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων. Οι Ομοσπονδίες σε Τύπο - Χαρτί και Κλωστοϋφαντουργία - Ιματισμό - Δέρμα απεργούν στις 15 Μάη και η Ομοσπονδία σε Γάλα - Τρόφιμα - Ποτά έχει πάρει απόφαση για 48ωρη απεργία στις 15 και 16 Μάη. Στις σημερινές συνθήκες η απεργία των τριών κλάδων είναι μια πολύ δύσκολη μάχη. Ερχεται αντιμέτωπη με τους νόμους που προώθησε η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ που τσάκισαν την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας μειώνοντας δραστικά (511 ευρώ μεικτά) αυτόν τον άθλιο κατώτατο μισθό των 750 ευρώ μεικτά. Το ίδιο έκανε στην πράξη και με τις Κλαδικές Συμβάσεις αφού όρισε ότι μετά τη λήξη τους (και τη λήξη της μετενέργειας) αν δεν υπογραφεί νέα διατηρούνται μόνο ο βασικός μισθός και τέσσερα επιδόματα. Το πολύ χαμηλό αυτό όριο μπορούν να το επιβάλουν οι εργοδότες μονομερώς.
Η απεργία γίνεται ακόμα πιο δύσκολη καθώς οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, που ελέγχουν την πλειοψηφία των συνδικάτων, έχουν αποδεχθεί ή έχουν καλλιεργήσει κλίμα αποδοχής των όσων ορίζουν οι αντεργατικοί νόμοι. Για παράδειγμα, στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων δέχθηκαν το «πάγωμα» των μισθών. Στα ΕΛΠΕ πολύ νωρίτερα από την ψήφιση των νόμων υπέγραψαν «πάγωμα» των μισθών για τους υφιστάμενους εργαζόμενους και μείωσή τους κατά 40% για τους νεοπροσλαμβανόμενους. Στη ΓΕΝΟΠ και την ΕΥΔΑΠ ετοιμάζονται να υπογράψουν ΣΣΕ που «νομιμοποιούν» τη μεσοσταθμική μείωση κατά 35% των μισθών και τη δυνατότητα της εργοδοσίας να απολύει. Και με τη συμφωνία των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στους αντίστοιχους κλάδους.
Από την άλλη, για τους ίδιους λόγους η απεργία των τριών κλάδων αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων σε αυτή αυξάνει την αποτελεσματικότητά της. Είναι δυνατόν να βάλει εμπόδια στις επιδιώξεις των μεγαλοεπιχειρηματιών των κλάδων και να συμβάλει στο να υπάρξουν κατακτήσεις. Συμβάλλει στο σπάσιμο της μοιρολατρίας και της απογοήτευσης που καλλιεργεί η δράση του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, να απαντήσει στα εκβιαστικά διλήμματα που θέτουν τα αστικά κόμματα και τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου». Η μάχη αυτή αφορά στους μισθούς, σε άλλα δικαιώματα που περιλαμβάνουν οι ΣΣΕ αλλά και στην ίδια την έννοια της ΣΣΕ. Το κεφάλαιο, τα κόμματά του και τα δεκανίκια τους στο συνδικαλιστικό κίνημα στόχο έχουν ο κάθε εργάτης να στέκεται μόνος του, έρμαιο απέναντι στον εργοδότη, με τον τελευταίο να του επιβάλλει όποιους όρους εργασίας θέλει. Απάντηση σε αυτό μπορεί να είναι μόνο η οργανωμένη συλλογική πάλη των εργατών για την υπογραφή ΣΣΕ.
Παράλληλα, τέτοιες μάχες είναι ανάγκη να συνδέουν το επιμέρους με το γενικό. Ο αγώνας πρέπει και μπορεί, εκτός από το αίτημα για την αύξηση του μισθού, να συμβάλλει στην αποκάλυψη ότι η επίθεση στους μισθούς είναι μέρος της ολομέτωπης επίθεσης που έχει εξαπολύσει η δικτατορία των μονοπωλίων στο σύνολο των εργαζομένων, με βασικό στόχο τη διασφάλιση και αύξηση της κερδοφορίας τους. Και ότι η επίθεση αυτή μπορεί να αναχαιτιστεί μόνο από ένα ρωμαλέο εργατικό κίνημα που μαζί με τους συμμάχους των εργατών θα εναντιώνεται καθολικά στην ιδιοκτησία των μεγάλων επιχειρηματιών και στην πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά τους.
Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ
Τα συμφέροντά τους...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΤΙ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ της οικονομικής πραγματικότητας μας πρόσφερε με το χτεσινό εβδομαδιαίο δελτίο της η Αλφα Μπανκ. Να ξέρουμε - λέει - ότι η αναχρηματοδότηση των τραπεζών (δηλαδή το ...ζεστό χρήμα στις τράπεζες) γίνεται με δανεικά. Οπότε πρέπει να αισθανόμαστε και υποχρεωμένοι στην ΕΕ
Αυτό που δεν μπήκαν στον κόπο να μας εξηγήσουν είναι το ...τι έχει μπει ενέχυρο για τα δανεικά αυτά που θα πάνε στις τσέπες των μετόχων των τραπεζών (και από εκεί σε όλους τους υπόλοιπους φίλους τους).
Μάλλον γιατί το «ενέχυρο» είναι οι μισθοί, οι συντάξεις και τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων. Και, μάλιστα, με καμία πρόθεση να επιστραφούν ποτέ, αφού οι μειώσεις αποδοχών και η περιστολή δικαιωμάτων θεωρείται ... «ανταγωνιστικό πλεονέκτημα».
Αν μη τι άλλο, οι τραπεζίτες δε «μασάνε τα λόγια» τους και λένε την αλήθεια του ταξικού τους συμφέροντος. Βλέπετε, τον τομέα της κοροϊδίας του λαού για να αποδεχτεί τους μονοδρόμους της ΕΕ τον έχουν αναλάβει άλλοι.
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΚΑΙ ΟΜΩΣ αληθινό! Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, έστειλε ολόκληρη επιστολή στους επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ακόμη δεν έχουν αλλάξει πολιτική!!!
Δηλαδή, τι άλλο περιμένουν αν όχι αυτό; Τι περισσότερο χρειάζονται πια;
Ποιος μπορούσε να προβλέψει μια τέτοια εξέλιξη; Είναι δυνατόν ένα τόσο καλογραμμένο κείμενο, με τέτοια γλώσσα και φρασεολογία, με τέτοιο στιλ να μην τους πείσει «εδώ και τώρα» να επανεξετάσουν την τακτική τους;
Μα καλά, δε φοβήθηκαν ούτε από το σημείο που λέει ότι κινδυνεύει η σταθερότητα της Ευρωζώνης; Ούτε δάκρυσαν από τη φράση του, ότι στην Ελλάδα υπάρχει «ανθρωπιστική κρίση»;
Τελικά, μάλλον η λύση δε βρίσκεται στις επιστολές, δεν υπάρχει ...η άμεση επικοινωνία, βρε παιδί μου, για να αναδειχθούν τα διαπραγματευτικά ταλέντα του ΣΥΡΙΖΑ και του προέδρου του. Ε, καιρός πια να αρχίσουν τα ταξίδια.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Αλλωστε, όταν είσαι δύναμη «ευρωπαϊκού προσανατολισμού», πάντα αισθάνεσαι άνετα να κυκλοφορείς στην ΕΕ των «4 ελευθεριών του Μάαστριχτ» του «ευρώ» και όλων των σχετικών.
Ξεκάθαρες δεσμεύσεις στη λυκοσυμμαχία
Γρηγοριάδης Κώστας
Εξόχως αποκαλυπτική για την πραγματική στάση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στη στρατηγική της ΕΕ και τον ευρωμονόδρομο είναι η επιστολή που έστειλε χτες ο Α. Τσίπρας προς τους επικεφαλής των οργάνων της ΕΕ. Το πρώτο συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι πως είναι αδιανόητη για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ οποιαδήποτε λύση των λαϊκών προβλημάτων εκτός του πλαισίου και «κανόνων» της ΕΕ. Το δεύτερο είναι η ξεκάθαρη δέσμευση ότι δεν πρόκειται να αναλάβει καμία μονομερή πρωτοβουλία και πως όποια απόφαση ληφθεί θα είναι «αμοιβαία αποδεκτή» και σε συνεννόηση με τα όργανα της ΕΕ, απέναντι στα οποία το δέος και ο σεβασμός του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ βγάζει μάτι. Το «διά ταύτα» της επιστολής τα λέει όλα: «Συνεπώς οφείλουμε να επανεξετάσουμε ολόκληρο το πλαίσιο της υπάρχουσας στρατηγικής, δεδομένου ότι δεν απειλεί μόνο την κοινωνική συνοχή και τη σταθερότητα στην Ελλάδα, αλλά αποτελεί και πηγή αστάθειας για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ευρωζώνη». Ζητά δηλαδή ...από τα όργανα της λυκοσυμμαχίας να επανεξετάσουν τη στρατηγική που εφαρμόζουν για να φορτώσουν την κρίση στις πλάτες των λαών, ενώ η βασική του έγνοια είναι μη τυχόν και «αποσταθεροποιηθεί» η ΕΕ και η Ευρωζώνη! Και προκειμένου να μην αφήσει αμφιβολίες για τη στοχοπροσήλωσή του στον ευρωμονόδρομο, συμπληρώνει: «Είναι βαθιά η πίστη μας ότι το πρόβλημα της κρίσης είναι ευρωπαϊκό και άρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να βρεθεί η λύση». Οβερ, το μήνυμα ελήφθη. Το ζήτημα είναι να βγάλει ο λαός τα συμπεράσματά του και να απαλλαγεί από τις ψευδαισθήσεις και τις χίμαιρες!
Και τι δεν είπαν για την κυβέρνηση...
Προεκλογικά ο Αλ. Τσίπρας σε συνέντευξή του είχε πει σχετικά με την κυβέρνηση που θέλουν: «Εάν εμείς, ως Αριστερά, καταθέσουμε την πρότασή μας και χρειαζόμαστε πέντε ψήφους του Καμμένου και έρθει να μας τις δώσει ως ανοχή ή ως στήριξη δε θα τον πετάξουμε, δε θα του πούμε δεν τις θέλουμε, συνεχίστε με το μνημόνιο όλοι οι υπόλοιποι». Για το ίδιο ζήτημα, όμως, ο Π. Τατσόπουλος στις 4/5/2012 στο tvxs είπε: Με λίγα λόγια, αυτό που λέω είναι ότι δεν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση χωρίς ένα μέρος του ΠΑΣΟΚ. Για να το πω πιο ωμά: Με όποιον πάει το ΠΑΣΟΚ, αυτός θα κάνει κυβέρνηση. Αν πάει με τη Δεξιά το ΠΑΣΟΚ, θα σχηματιστεί κεντροδεξιά κυβέρνηση, αν πάει με την Αριστερά θα σχηματιστεί κεντροαριστερή κυβέρνηση». Μετεκλογικά ο Γιάννης Δραγασάκης εκτίμησε ότι δύσκολα μπορεί να προκύψει κυβέρνηση με τις διερευνητικές εντολές, ωστόσο δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο, όταν σύμφωνα με το Σύνταγμα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρ. Παπούλιας, συγκαλέσει σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, να τεθεί στο τραπέζι από τον ΣΥΡΙΖΑ πρόταση για τη συγκρότηση μεταβατικής κυβέρνησης, η οποία θα έχει «ημερομηνία λήξης». Χωρίς να καταφεύγει σε χαρακτηρισμούς καταγγελίας του μνημονίου, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Δραγασάκης επισήμανε ότι υπάρχουν περιθώρια επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου. Οπως δήλωσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, η μεταβατική κυβέρνηση θα πρέπει να λάβει αποφάσεις, όπως αλλαγή του εκλογικού νόμου (σημειώνεται ότι ο Αλ. Τσίπρας ήδη έχει θέσει θέμα απλής αναλογικής) αλλά δε θα πάρει μέτρα που θα βαθαίνουν την ύφεση («Εθνος», 10/5/2012).
... για να χειραγωγούν το λαό στο αστικό σύστημα
Την ίδια ώρα ο Δ. Στρατούλης στις 8/5/2012 στο «Βήμα FM» δήλωσε: «Δεν υπάρχει καμία περίπτωση συνεργασίας ούτε με το ΠΑΣΟΚ, ούτε με τη Νέα Δημοκρατία. Εχουν υπογράψει τα μνημόνια. Εχουν δεσμευτεί, με επιστολή τους, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος προς την τρόικα ότι θα τηρήσουν, επακριβώς, αυτές τις δεσμεύσεις»... Ο δε Γ. Σταθάκης σε συνέντευξή του ρωτήθηκε από το δημοσιογράφο: «Υπάρχει παράθυρο ανοιχτό να σχηματιστεί κυβέρνηση, έστω και στη σύσκεψη που θα γίνει με τον πρόεδρο»; Και η απάντηση: «Μόνο αν έχουμε ένα ισχυρό ευρωπαϊκό σήμα ότι μπορούμε να χαλαρώσουμε κάποια πράγματα, να συμφωνήσρυμε σε κάποια ελάχιστα και να δοθεί μια οικουμενική λύση, η οποία θα τα κάνει αυτά. Αν δεν υπάρξει από την Ευρώπη ένα ισχυρό μήνυμα, είναι πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα για να σχηματιστεί κυβέρνηση ως έχουν οι συσχετισμοί στο κοινοβούλιο». Και όλ' αυτά ενώ πήραν τη διερευνητική εντολή και έβαλαν συγκεκριμένο προγραμματικό πλαίσιο. Αν όλα τα παραπάνω δεν προκαλούν θολούρα και αποπροσανατολισμό στο λαό τι κάνουν; Ετσι κι αλλιώς τον χειραγωγούν και τον ενσωματώνουν στο αστικό πολιτικό σύστημα.
Εδώ δίνουμε τη μάχη
Στο σύνολό τους μνημονιακές και αντιμνημονιακές δυνάμεις στρέφουν την προσοχή των λαϊκών στρωμάτων στις ευρωπαϊκές εξελίξεις, είτε ως αναμονή ενός ευρωπαϊκού μεσσία που έρχεται, δήθεν, να δώσει λύσεις, είτε γιατί - όπως λένε - το κέντρο της αντιπαράθεσης είναι εκεί. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ όχι για κανέναν άλλο λόγο - είναι γνωστή η φανατική υπεράσπιση της ΕΕ και της Ευρωζώνης αφού αυτοπαρουσιάζεται ως ο πιο γνήσιος εγγυητής της - αλλά γιατί μιλά για φιλολαϊκό κυβερνητικό πρόγραμμα, αλλά τις φιλολαϊκές λύσεις τις παραπέμπει στις πανευρωπαϊκές αλλαγές.
Πρόκειται για επιχείρηση παροπλισμού της εργατικής τάξης στο κεντρικό πεδίο της αναμέτρησης, που είναι η ίδια η χώρα μέσα στην οποία εξελίσσεται η βάρβαρη επίθεση σε εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα. Η προσπάθεια παροπλισμού του κινήματος στο όνομα μιας αντιμνημονιακής κυβέρνησης ή μιας κυβέρνησης που υπόσχεται ότι θα επαναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο, αλλά το αποτέλεσμα θα καθοριστεί με το εάν και πότε γίνουν ανάλογες αλλαγές στην ΕΕ. Ολη η λογική παραπέμπει στο υπάρχει λύση, αλλά αυτή εξαρτάται από την ΕΕ. Ψέμα είναι, αλλά: Τι σόι φιλολαϊκή κυβέρνηση θα είναι αυτή όταν την πολιτική της την εξαρτά από το τι θέλει η λυκοσυμμαχία; Δεν είναι το πεδίο της λύσης των προβλημάτων των Ελλήνων εργαζομένων η Ελλάδα; Στην Ελλάδα δεν έχουν απέναντί τους καπιταλιστές; Η συγκεκριμένη τοποθέτηση συσκοτίζει την αναγκαιότητα ανάπτυξης των διεκδικητικών αγώνων στη χώρα, συσκοτίζει το γεγονός ότι ο ταξικός αντίπαλος είναι εδώ, ωθεί στη μοιρολατρία της λύσης απ' έξω και μάλιστα από δυνάμεις που ως τώρα μιλούσαν για «κατοχή» από τη Γερμανία. Επιχειρούν ταυτόχρονα να κρύψουν το γεγονός ότι ήδη με τους καπιταλιστές τα έχουν βρει. Αποκαλυπτικοί ως προς αυτό οι ύμνοι στην επιχειρηματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ και μιας σειράς άλλων αντιμνημονιακών δυνάμεων.
Ο λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι αυτή η θέση για πανευρωπαϊκή λύση είναι παγίδα. Ο αντίπαλος είναι εδώ, βεβαίως και στην ΕΕ, αλλά εδώ τον παλεύουμε, όποια κυβέρνηση κι αν τον στηρίζει. Και ως προς αυτό έχει τη σημασία της η εκτίμηση της ΚΕ του ΚΚΕ για το εκλογικό αποτέλεσμα, που στην ανακοίνωσή της σημειώνει: «Η αναπαλαίωση του αστικού πολιτικού συστήματος πρέπει να συναντήσει τη λαϊκή επαγρύπνηση και ετοιμότητα με τη μαζική οργάνωση και πάλη στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, στα γραφεία, στη λαϊκή γειτονιά, στην ύπαιθρο, στους χώρους της μάθησης, στην εκπαίδευση, στην επαγγελματική κατάρτιση, με άμεσους στόχους πάλης για απόκρουση των νέων μέτρων που έρχονται. Καμία επανάπαυση γύρω από τα συνθήματα της επαναδιαπραγμάτευσης, της απαγκίστρωσης από τα μνημόνια και τη δανειακή σύμβαση, στα πλαίσια των οργάνων της ΕΕ και του ΔΝΤ».
Feeds
