Εργαζόμενοι στεριάς και θάλασσας, άνεργοι, συνταξιούχοι, γυναίκες και νεολαίοι έδωσαν μαζικά το «παρών», χτες το απόγευμα, στην πλατεία Κοραή του Πειραιά, στην προεκλογική συγκέντρωση των Οργανώσεων της Α' Πειραιά του ΚΚΕ, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δημήτρη Κουτσούμπα. Η συγκέντρωση ήταν προγραμματισμένη να γίνει στην αίθουσα του Πειραϊκού Συνδέσμου, η οποία όμως, όσο περνούσε η ώρα αποδεικνυόταν μικρή, γι' αυτό και μεταφέρθηκε σε ανοιχτό χώρο, στην πλατεία Κοραή.

Σύντομο χαιρετισμό απηύθυνε ο Γιάννης Ντουνιαδάκης, υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στην Α' Περιφέρεια του Πειραιά, υποναύαρχος ε.α. Κάλεσε τους απόστρατους και εν ενεργεία αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, κάθε εργαζόμενο και συνταξιούχο, να ψηφίσουν το Κόμμα «των πατριωτικών αγώνων, που υπερασπίζεται τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας ενάντια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ (...) Το Κόμμα που δεν βάζει νερό στο κρασί του για να κερδίσει κυβερνητικές θεσούλες, προστατεύοντας έτσι τα συμφέροντα κάθε γνήσιου πατριώτη, κάθε ανθρώπου του λαού και δείχνει το δρόμο για να ζήσει ο λαός καλά». Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα.

Την επόμενη μέρα, όποια κι αν είναι η νέα κυβέρνηση, της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ - το πιθανότερο μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - θα είναι εδώ και θα συνεχίζουν να ματώνουν το λαό τα μνημόνια, με το ίδιο ή άλλο όνομα, δεν έχει καμία σημασία, με παλιά και νέα μέτρα. Γιατί θα είναι εδώ η ΕΕ, την οποία και οι δύο αποδέχονται και υπηρετούν και η οποία έχει θεσμοθετήσει μνημόνια διαρκείας για όλους τους λαούς, για όλες τις χώρες, ανεξάρτητα αν έχουν ή δεν έχουν τρόικες, ανεξάρτητα αν έχουν μεγάλα ή μικρότερα κρατικά ελλείμματα και χρέη.

Θα είναι εδώ όλο το αντιλαϊκό οπλοστάσιο της ΕΕ: Μηχανισμοί εποπτείας, Σύμφωνο για το ευρώ, επιτήρηση, ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, όλοι δηλαδή οι μηχανισμοί που έχει συγκροτήσει η ΕΕ για να θωρακίζει την ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία του κεφαλαίου και να τσακίζει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ κάθε μέρα τελειώνουν, καταργούν το μνημόνιο, αλλά άχνα δεν βγάζουν για τη σύμπλευσή τους με το μνημόνιο των μνημονίων, τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, συνθήκη που σφράγισε αντιλαϊκές εξελίξεις σε βάρος των εργαζομένων στους κλάδους που ακουμπούν στον Πειραιά, στη ναυτιλία, στη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία και τα λιμάνια. Η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά είναι πολιτική της ΕΕ, όπως περιγράφεται στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, την «ευρωπαϊκή πολιτική για τα λιμάνια», συμφωνίες και νόμους που ψήφισαν όλα τα άλλα κόμματα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ/ΣΥΡΙΖΑ.

Ποιος πληρώνει ξανά το μάρμαρο; Οι εργαζόμενοι στο λιμάνι, γενικότερα οι εργαζόμενοι στη ναυτιλία, στη ναυπηγοεπισκευή και σε άλλους κλάδους, οι κλάδοι αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ στο εμπόριο και στις μεταφορές, στην αλιεία. Με αρνητικές συνέπειες στην ακτοπλοϊκή σύνδεση με τα νησιά του Αιγαίου, στη μεταφορά επιβατών και εμπορευμάτων, στην άμυνα της χώρας.

Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από το πολυδιαφημιζόμενο παράδειγμα καπιταλιστικής ανάπτυξης στο λιμάνι του Πειραιά; Τα στοιχεία απαντούν: Μείωση κατά 30% των θέσεων εργασίας με συγκροτημένα εργασιακά - ασφαλιστικά - συνδικαλιστικά δικαιώματα και μείωση μισθών έως 45%. Οι ελαστικές μορφές απασχόλησης - εκ περιτροπής εργασία - για τους εργολαβικούς εργαζόμενους, χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, με μισθούς και συνθήκες δουλειάς γαλέρας, είναι γεγονός για εκατοντάδες λιμενεργάτες.

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αυτοί που ορκίζονται στην ΕΕ, που με τον Κανονισμό 3577/92 για την «απελευθέρωση» των εσωτερικών θαλάσσιων συγκοινωνιών, την κατάργηση του «καμποτάζ» της ακτοπλοΐας προκάλεσε αρνητικές συνέπειες σε βάρος της εξυπηρέτησης των νησιών και των δικαιωμάτων των ναυτεργατών; Κι ας λένε οι εφοπλιστές, οι επιχειρηματικοί όμιλοι στον τουρισμό και τα κόμματά τους ότι με την κατάργηση του «καμποτάζ» για τα κρουαζιερόπλοια, αυξήθηκαν τα έσοδα της χώρας από τη διέλευση τουριστών από το λιμάνι του Πειραιά και τα άλλα λιμάνια της χώρας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία αποκαλύπτεται ότι στα κρουαζιερόπλοια ελληνικών συμφερόντων, πάνω από 12.000 Ελληνες ναυτεργάτες αντικαταστάθηκαν με φτηνότερους, σταματώντας τη συνεχή σε ετήσια βάση ροή μεγαλύτερων - πολλαπλάσιας αξίας - εσόδων για τους ναυτεργάτες και γενικότερα τις λαϊκές οικογένειες στη χώρα μας. Η κατάργηση του «καμποτάζ» και η όξυνση του ανταγωνισμού στις εσωτερικές θαλάσσιες μεταφορές έδωσαν ώθηση στη συγκεντροποίηση και τη δημιουργία τριών ναυτιλιακών ομίλων, που έχουν στα χέρια τους το 90% περίπου των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών.

Αποτέλεσμα; Αυξήσεις - φωτιά στις τιμές των εισιτηρίων και των οχημάτων, μείωση της συχνότητας των δρομολογίων των πλοίων, αφήνοντας τα νησιά απομονωμένα στη μοίρα τους. Χειροτέρευσε η κατάσταση των ναυτεργατών και γενικότερα των εργαζομένων στον κλάδο με μαζικές απολύσεις, δραματικές περικοπές στους μισθούς, μείωση των οργανικών συνθέσεων των πλοίων και εντατικοποίηση της δουλειάς, καταστολή, πολιτική επιστράτευση, διώξεις ενάντια σε απεργούς ναυτεργάτες.

Και την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ επιδοτούσαν τους εφοπλιστές της ακτοπλοΐας με κρατικά κονδύλια για τις «άγονες γραμμές», εκτινάσσοντας το συνολικό ποσό στο 1 δισ. ευρώ για την περίοδο 2002 - 2014. Αυτή τη θέση στηρίζει και ο ΣΥΡΙΖΑ, με την πρόταση για τη χρηματοδότηση των εφοπλιστών της ακτοπλοΐας, μέσα από τις ΣΔΙΤ.

Η ναυτική τραγωδία του «NORMAN ATLANTIC» ανέδειξε για μια ακόμη φορά ότι, όποιο «νήμα» και αν πιάσουμε αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής, καταλήγουμε ότι ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που έχει για κίνητρο το κυνηγητό του κέρδους, δε συμβιβάζεται με τη λήψη των αναγκαίων μέτρων για την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα.

Να θυμίσουμε σε ορισμένους ότι αυτά ακριβώς τα ζητήματα βρέθηκαν στο επίκεντρο των αγώνων των ναυτεργατών των προηγούμενων χρόνων. Είναι οι αγώνες που με κάθε ευκαιρία συκοφαντούσαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ότι «βλάπτουν την οικονομία, πλήττουν τον τουρισμό». Αυτούς τους αγώνες χαρακτήριζε ο κ. Τσίπρας «εξαλλοσύνες».

Οι δεσμεύσεις της ΕΕ που υλοποίησαν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις, δεσμεύσεις που τώρα θέλει να υλοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι αυτές που οδήγησαν σε πορεία συρρίκνωσης της ναυπηγοεπισκευαστικής δραστηριότητας στη Ζώνη Περάματος, στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, Ελευσίνας και Σύρου, με οδυνηρές συνέπειες σε βάρος των εργαζομένων, των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, την ώρα που οι Ελληνες εφοπλιστές απολαμβάνουν μεγάλα προνόμια, κτίζουν εκατοντάδες καράβια στα ασιατικά ναυπηγεία;

Μέχρι 30/11/2014 οι Ελληνες εφοπλιστές είχαν ναυπηγήσει σε ασιατικά ναυπηγεία 174 πλοία αξίας 6,25 δισ. δολαρίων, ενώ αγόρασαν από «δεύτερο χέρι» 309 πλοία αξίας 7,3 δισ. δολαρίων. 8,5 δισ. ευρώ έχουν δοθεί από ελληνικές τράπεζες στις ναυτιλιακές εταιρείες ελληνικών συμφερόντων, για την αγορά πλοίων που ναυπηγούνται στη Ν. Κορέα, στην Ιαπωνία και αλλού.

Να θυμίσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησε αυτά που λένε οι εφοπλιστές, οι μεγαλοεργολάβοι και άλλοι για να χτυπήσουν τα ταξικά συνδικάτα. Οτι για την ανεργία στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, στο Σκαραμαγκά, στην Ελευσίνα, στη Σύρο, φταίνε τα ταξικά συνδικάτα και οι αγώνες. Ενώ, ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει ότι η στρατηγική της ΕΕ στη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία έχει ως αποτέλεσμα το κλείσιμο δεκάδων ναυπηγείων με μαζικές απολύσεις εκατοντάδων χιλιάδων μεταλλεργατών στα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Τις αποφάσεις, τις δεσμεύσεις της ΕΕ δεν τις αμφισβητεί ούτε η ΝΔ, αλλά ούτε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και καλά θα πει κάποιος, για τη ΝΔ είναι δεδομένο. Ούτε όμως ο ΣΥΡΙΖΑ τα αμφισβητεί, όταν τα στελέχη του ομολογούν ότι «θα διαπραγματευτούμε εντός των πλαισίων της ΕΕ», ότι «η ΕΕ, το ευρώ είναι το κοινό μας σπίτι και θέλουμε να το σώσουμε»...

Οταν επικαλούνται τον Ντράγκι, τον Ολάντ, τον Ρέντσι, για να αποδείξουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μπαμπούλας, απλά ζητάνε ό,τι ζητάνε και άλλες κυβερνήσεις ή τμήματα του κεφαλαίου στην Ευρώπη, που ζητάνε εξ ονόματος των δικών τους συμφερόντων, των δικών τους επιχειρηματικών ομίλων, κάποια αλλαγή στη συνταγή διαχείρισης, ενώ την ίδια στιγμή τσακίζουν τους λαούς και τα δικαιώματά τους.

Την επόμενη μέρα κυβέρνηση θα υπάρχει και αυτή θα είναι από χέρι αντιλαϊκή. Αυτό που χρειάζεται είναι δυνατή, μαχητική αντιπολίτευση υπέρ του λαού. Μια δύναμη ελπίδας, αποκάλυψης, ενημέρωσης, διαφώτισης και κινητοποίησης του λαού. Και αυτή μπορεί να υπάρξει με ένα πιο δυνατό ΚΚΕ. Κι όχι με κόμματα αμφιλεγόμενα και επικίνδυνα για το λαό.