Με την εκδήλωση στη μνήμη των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Σάμου από τη Λέκκα, το χωριό που έδωσε την πρώτη ομάδα αγωνιστών που αντιστάθηκαν έμπρακτα στη μαύρη τρομοκρατία και βγήκαν στην παρανομία, αποτελώντας αργότερα το πρώτο τμήμα του Δημοκρατικού Στρατού στο νησί, ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις που οργάνωσε η Τομεακή Επιτροπή Σάμου του ΚΚΕ.

Στην εκδήλωση, που έγινε στο κοινοτάφιο των μαχητών του ΔΣΣ, κατέθεσαν λουλούδια συγγενείς των μαχητών.

Εκ μέρους του ΝΣ της ΚΝΕ κατέθεσε στεφάνι και απηύθυνε χαιρετισμό ο Γιάννης Λοϊσιος.

Στην εκδήλωση, μίλησε εκ μέρους της ΤΕ Σάμου του ΚΚΕ η Μαργαρίτα Καρβούνη, η οποία μεταξύ άλλων σημείωσε:

«Εδώ και 18 περίπου χρόνια το ΚΚΕ ξεκίνησε μια συστηματική προσπάθεια να αναδειχθεί η μεγάλη σημασία της περιόδου του ΔΣΕ 1946 - 1949. Δεν πρόκειται για μια επετειακή ή, πολύ περισσότερο, παρελθοντολογική ή μουσειακή προσπάθεια να μελετήσουμε και να προβάλουμε το μεγάλο αυτό γεγονός που η απήχησή του πέρασε έξω από τα σύνορα της Ελλάδας. Δεν αποτελεί απλά μια πράξη υποχρέωσης και μόνο απέναντι στους ηρωικούς αγωνιστές και τις αγωνίστριες που έδωσαν τη ζωή τους, ή διώχτηκαν άγρια τα επόμενα χρόνια.

Βεβαίως και είναι υποχρέωσή μας να τιμάμε τους αγωνιστές, όπως υποχρέωσή μας είναι να απαντάμε και να πληρώνουμε με το κατάλληλο νόμισμα την ιστορική συκοφαντία.

Η σελίδα ΔΣΕ προσφέρει πολύτιμα διδάγματα και μαθήματα χρήσιμα και σήμερα όσο και αν έχουν περάσει πάνω από 66 χρόνια. Εμείς οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες έχουμε υποχρέωση να μελετάμε την Ιστορία, να επεξεργαζόμαστε τα συμπεράσματά της, να τα εμπλουτίζουμε ή και να τα διορθώνουμε, να τα βελτιώνουμε, καθώς ξέρουμε ότι όταν περάσουν κάποια χρόνια, μπορείς να δεις πλευρές και να μελετήσεις αποτελέσματα και τάσεις που τότε ακόμα δεν φαίνονταν.

Οι αντίπαλοι χρησιμοποιούν κυρίως τον όρο εμφύλιος ή αδελφοκτόνος πόλεμος, και ως τέτοιος καταδικάζεται μετά βδελυγμίας, ανεξάρτητα για ποιο λόγο έγινε και πώς φθάσαμε ως εκεί. Είναι οι ίδιοι που κατηγορούν τους Παλαιστινίους και άλλους λαούς γιατί δεν περιορίζονταν τόσα χρόνια σε ειρηνευτικές συνομιλίες αντί να ξεσηκώνονται εναντίον της ισραηλινής κατοχής, που τους έχει στερήσει το τυπικό ακόμα δικαίωμα να έχουν τη δική τους γη, το δικό τους κράτος. Τα ίδια κάνουν κάθε μέρα, πολεμάνε από την απλή πορεία, ως τις απεργίες που η "τυφλή Δικαιοσύνη" τους τις βγάζει παράνομες. Δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα των δίκαιων πολέμων, του δίκαιου πολέμου ενός λαού κατά των εκμεταλλευτών κατά των κατακτητών του.

Για όλους αυτούς νυν υπέρ πάντων η ειρηνική διαπραγμάτευση, ο διάλογος, η τάξη και η ησυχία. Αυτοί δηλαδή να κάνουν το "διάλογο" με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών και της εργατικής τάξης, να έχουν κηρύξει διαρκή πόλεμο στα λαϊκά δικαιώματα, να χρησιμοποιούν και τα όπλα όταν δεν κερδίζουν με τις διαπραγματεύσεις και οι λαοί φοβισμένοι, άβουλοι να παρακαλούν και στο τέλος να υποτάσσονται και να συμφωνούν.

Σήμερα, ο ιμπεριαλισμός συνεχίζει να δείχνει το φρικαλέο πρόσωπό του. Σφοδροί ανταγωνισμοί, εύθραυστες ισορροπίες που προκαλούνται από την ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη μεταξύ κρατών και διακρατικών συμμαχιών κουβαλούν το σπόρο μιας νέας διεθνούς ανάφλεξης. Η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση επιδρά καταλυτικά στις διεργασίες και τις αντιπαραθέσεις. Τα μονοπώλια ανησυχούν για το πώς θα ανακάμψει η κερδοφορία τους και πώς θα βαθύνει η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Συγκαλύπτεται η βία του αστικού κράτους, που εκφράζεται με τη νομοθεσία, τους θεσμούς και τους μηχανισμούς του. Το ίδιο και η πολύμορφη βία που ασκούν οι κεφαλαιοκράτες κατά των εργατών και των εργατριών στους τόπους εργασίας. Επί της ουσίας μιλάμε για δικτατορία της αστικής τάξης. Στη χώρα μας, η αστική τάξη με το πολιτικό της προσωπικό (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ κ.ά.) πετάνε το καρότο της ανάπτυξης με ολίγον λιτότητα για να βγούμε από τη κρίση. Τσακίζουν εργασιακά και λαϊκά δικαιώματα στο βωμό των κερδών του κεφαλαίου και συμμετέχουν στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στο όνομα των συμβατικών τους υποχρεώσεων!

Πολλαπλασιάζονται διαρκώς οι "αποστολές" που ξεδιάντροπα βαφτίζονται "ειρηνευτικές", ενώ στην πραγματικότητα συντονίζουν το αιματοκύλισμα και την καταλήστευση ολόκληρων λαών. Δεν κρύβεται η μεγάλη δίψα των μονοπωλίων για ξαναμοίρασμα αγορών, πρώτων υλών, και κάθε πλευρά προσδοκά ότι θα βγει κερδισμένη. Η εμπειρία των δύο προηγούμενων παγκόσμιων συγκρούσεων δείχνει ότι είχαν προηγηθεί μεγάλες οικονομικές κρίσεις του 20ού αιώνα, στον Α' Παγκόσμιο οι κρίσεις του 1907, 1910, 1911 και στον Β' η κρίση του 1929 - 1933. Ο πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα, λέμε εμείς! Υπάρχουν, λοιπόν, γεγονότα οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά που τον έχουν προετοιμάσει και ποτέ δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Σήμερα μια σειρά λεγόμενων περιφερειακών πολέμων από την Ουκρανία, μέχρι την Αφρική και από τη Μ. Ανατολή μέχρι το Αφγανιστάν εντάσσονται σ' ένα γενικευμένο πλαίσιο αντιπαράθεσης παλιών και ανερχόμενων καπιταλιστικών κρατών. Ο κίνδυνος ενός γενικευμένου πολέμου είναι μεγάλος.

Το ΚΚΕ καλεί το λαό να μην μπει στη διαδικασία "επιλογής" της μιας ή της άλλης ιμπεριαλιστικής δύναμης. Αποφασιστικά, με πίστη στις δυνάμεις του, να αναπτύξει την ταξική πάλη, το συντονισμένο αντιιμπεριαλιστικό αγώνα και να παλέψει για κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Δεν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση. 'Η η βαρβαρότητα του καπιταλισμού ή η μόνη διέξοδος για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός, με λαϊκή συμμαχία, για μια άλλη εργατική - λαϊκή εξουσία, με αποδέσμευση της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ».