Την πραγματική εικόνα του νησιού και των προβλημάτων που βιώνουν οι εργαζόμενοι πίσω από την τουριστική «βιτρίνα», περιγράφει η «Λαϊκή Συσπείρωση» Ρόδου. Η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Παρά την προσπάθεια των αρμοδίων να κρύψουν την εικόνα της Ρόδου αυτήν την περίοδο, η πραγματικότητα έρχεται και επανέρχεται αμείλικτη.

Τα κάτεργα των ξενοδοχειακών μονάδων για τους εργαζόμενους καλά κρατούν. Η απλήρωτη εργασία, η καταναγκαστική διπλοβάρδια χωρίς υπερωρίες, ο εξευτελιστικός μισθός, οι ακατάλληλοι εργασιακοί χώροι, η ελάχιστη σύνθεση προσωπικού, η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, που εκφράζεται και με χειροδικίες διευθυντών σε εργαζόμενους και συνδικαλιστικά στελέχη εργασιακών σωματείων, είναι η μια πλευρά του τουριστικού θαύματος της Ρόδου.

Από την άλλη, τα αντλιοστάσια του αποχετευτικού δικτύου πλημμυρίζουν δρόμους, παραλίες, θάλασσες δίπλα σε πεντάστερα ξενοδοχεία, στο κέντρο της πόλης δίπλα στην περιφέρεια, τη Μεσαιωνική πόλη. Οι βιολογικοί υπολειτουργούν, αν εξαιρέσουμε αυτούς που δε λειτουργούν καθόλου, στις πιο γνωστές τουριστικές περιοχές της Ρόδου.

Η υδροδότηση των οικισμών παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα και οι διακοπές του ρεύματος με την προβληματική αυξομείωση της τάσης έχει σοβαρές συνέπειες στις εγκαταστάσεις.

Τα θανατηφόρα δυστυχήματα στο οδικό δίκτυο, τα τροχαία ατυχήματα, το κομφούζιο στο κυκλοφοριακό έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.

Οι απολογητές του συστήματος, των πολιτικών της ΕΕ και οι συνοδοιπόροι τους, εξακολουθούν να μιλούν για το πρωτοφανές άλμα των αφίξεων, για το όφελος που θα έχει ο τόπος, για το τουριστικό θαύμα της Ρόδου, την αειφορία της ανάπτυξης και άλλα πολλά περισπούδαστα.

Υπερθεματίζουν για τις ιδιωτικοποιήσεις, για τις νέες επενδύσεις, για τα νέα πολυτελέστατα ξενοδοχεία που θα κατασκευαστούν, για την αντοχή των υποδομών.

Φυσικά, οι τουριστικοί επιχειρηματικοί όμιλοι και οι πολιτικοί τους εκφραστές τοποθετούνται στα πράγματα με τα δικά τους μέτρα και σταθμά. Το κριτήριό τους είναι τα αυξημένα κέρδη τους.

Η πραγματικότητα αυτή δεν είναι μια "λαδιά στο τσίτι", όπως έλεγε η αμερικανίδα επιχειρηματίας, είναι η βαθιά σαπίλα του καπιταλισμού και η λύση βρίσκεται στην συνειδητοποίηση αυτής της πραγματικότητας από τους εργαζόμενους. Βρίσκεται στον κοινό τους αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού, για τη δική τους εξουσία, τη Λαϊκή Εξουσία, όπου το μόνο αναγνωρίσιμο κέρδος θα είναι τα λαϊκά συμφέροντα. Οπου οι υποδομές, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία και θα σχεδιάζονται κεντρικά προς το συμφέρον του λαού».