«Κάποια στιγμή πρέπει να τελειώνουμε σε αυτήν τη χώρα με το μαύρο και τον κόκκινο φασισμό της βίας, που τσαλαπατάει κάθε έννοια δημοκρατίας και ελευθερίας. Ξεκίνησε σαν μια ελληνική ιδιομορφία, την οποία αποδεχτήκαμε όλοι μας. Τα τάγματα εφόδου που ξυλοκοπούν καθηγητές στα πανεπιστήμια επειδή διαφωνούν με τις απόψεις τους (...) Και στο τέλος, σαν κερασάκι ήλθε και ο ακροδεξιός απροκάλυπτος φασισμός της βίας που στοχοποιούσε κάθε έναν ο οποίος δεν πέρναγε το τεστ πατριωτισμού ή εθνικής καθαρότητας». Αυτά γράφει στην «Καθημερινή» ο Αλ. Παπαχελάς, αναπαράγοντας την επικίνδυνη και άθλια θεωρία των άκρων. Βούτυρο στο ψωμί των διαφόρων Παπαχελάδων ενέργειες όπως η επίθεση στον Ν. Μαραντζίδη, που τους διευκολύνουν να καλλιεργούν συνειρμούς, ψυχολογία φόβου και μίσους για το εργατικό, λαϊκό κίνημα. Αυτός είναι ο σκοπός του. Οσο για το μοναδικό πραγματικό (κατάμαυρο) φασισμό, γέννημα - θρέμμα του σάπιου συστήματος που υπερασπίζεται είναι....