Είμαι 34 χρόνων. Αν και προέρχομαι από κομμουνιστική οικογένεια, ποτέ οι γονείς μου δε με πίεσαν ή προσπάθησαν να με βάλουν στη διαδικασία να ψηφίσω ΚΚΕ. Ακόμα καλύτερα, με άφησαν να ανακαλύψω μόνος μου την πολιτική μου ταυτότητα. Πάντα, όμως, ήταν εκεί για να απαντήσουν στην κάθε μου ερώτηση και πάντα χωρίς καμιά προσπάθεια να με στρέψουν υπέρ ή κατά κάποιου πολιτικού καθεστώτος.

Οπως όλοι που θέλουν να μάθουν Ιστορία, την έμαθα έξω από τα βιβλία του σχολείου. Στην αρχή και λόγω επαγγέλματος και ιδιοσυγκρασίας, πίστευα ότι ψηφίζω ΚΚΕ από ρομαντισμό σε μια θεωρία, η οποία δεν μπορεί να βρει εφαρμογή, αλλά μιλάει για την ουσιαστική πραγμάτωση της κοινωνίας. Μεγαλώνοντας και μπαίνοντας δυναμικά στον επαγγελματικό και κοινωνικό τομέα της ζωής έμαθα πως αν υπάρχει κάτι που πραγματικά μπορεί να δώσει λύση σε αυτό το ολοκληρωτικό καθεστώς που βιώνουμε είναι η θέση ενός κόμματος που δεν έχει αλλάξει ποτέ και υποστηρίζει πως δύναμη, αξιοπρέπεια και ποιότητα ζωής βασίζονται στην οργάνωση, στην εργατική συσπείρωση, στην αξιοκρατία και τον ευγενή ανταγωνισμό.

Πιστεύω σε αυτό πραγματικά. Πέρα από ρομαντισμούς. Ποτέ δε συμφώνησα σε όλα με το ΚΚΕ. Αλλά αυτό το θεωρώ υγεία. Ευτυχώς που υπάρχει ένα κόμμα που δεν είναι αγέλη. Με τα όποια καλά και κακά του. Αν είναι να υπάρξει αλλαγή, είναι μόνο αυτή. Ολα τα άλλα είναι επανάληψη μιας ιστορίας χειρότερης από σαράκι. Αν είναι να υπάρξει αλλαγή ας είναι από ένα κόμμα που μέχρι στιγμής έχει βγει αληθινό. Ψηφίζω ΚΚΕ, γιατί δε θέλω να περάσει η ζωή από μπροστά μου με εμένα απλό θεατή...!