ΒΕΡΟΛΙΝΟ.--

Διάφορα σενάρια βγαίνουν στο προσκήνιο καθώς συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις για σχηματισμό κυβέρνησης διαχείρισης ανάμεσα στα αστικά κόμματα στη Γερμανία, τους Χριστιανοδημοκράτες/Χριστιανοκοινωνιστές (CDU και CSU) και τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD). Οπως εμφανίζεται, τα θέματα στα οποία έχει επέλθει συμφωνία είναι αυτά που σχετίζονται με τη στάση της πιο ισχυρής μερίδας της γερμανικής αστικής τάξης στην αντιμετώπιση της κρίσης στην Ευρωζώνη. Ταυτόχρονα, η κοινή στρατηγική πλεύση επιχειρείται να συγκαλυφθεί με επιμέρους διαφορές, οι οποίες προβάλλονται ιδιαίτερα από τους σοσιαλδημοκράτες, που εμφανίζονται ως δήθεν υπερασπιστές των λαϊκών στρωμάτων. Ετσι το ζήτημα της καθιέρωσης κατώτατου ωρομισθίου είναι ανοιχτό, όπως και αυτό της διπλής υπηκοότητας που αφορά μετανάστες 2ης και 3ης γενιάς. Στα ζητήματα της λεγόμενης «πράσινης οικονομίας» φαίνεται ότι υπάρχει συμφωνία, καθώς είναι ένας αναπτυσσόμενος τομέας που υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον από το γερμανικό κεφάλαιο.

Επίσης, το «παράθυρο» που άφησε ανοιχτό ο πρόεδρος του SPD, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, στο πρόσφατο συνέδριο του κόμματος, για συνεργασία το 2017 με την «Αριστερά» (Λίνκε), το αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, στην προεδρία του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, αλλά και τους πράσινους, για το σχηματισμό μιας υποτίθεται κυβέρνησης της αριστεράς, έχει φέρει δυσφορία στα δύο άλλα αστικά κόμματα. Βεβαίως, η πρόταση αυτή όσον αφορά τη «Λίνκε» είναι άλλη μια αναγνώριση στο οπορτουνιστικό αυτό κόμμα ότι μπορεί να συμμετέχει πιο ενεργά στο αστικό πολιτικό σύστημα. Αλλωστε, έχει περάσει τις εξετάσεις με τη συγκυβέρνηση με τους σοσιαλδημοκράτες σε διάφορα κρατίδια και δήμους (πιο χαρακτηριστική περίπτωση αυτή του Βερολίνου), όπου εφάρμοσε την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Ταυτόχρονα το «άνοιγμα» αυτό αποσκοπεί και στο να χειραγωγήσει και τη βάση του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, που, όπως έχει ανακοινωθεί, θα συμμετάσχει στο τέλος του μήνα σε εσωκομματικό δημοψήφισμα για το αν εγκρίνει ή όχι τη συμφωνία με τους χριστιανοδημοκράτες, που παρουσιάζεται ως ένας «αναγκαίος συμβιβασμός».