Διαμαρτύρεται η «Αυγή» ότι τα μέσα ενημέρωσης του ΚΚΕ παραποίησαν τη συνέντευξη του Γ. Δραγασάκη στο «Βήμα». Μας ...θλίβει βαθύτατα το γεγονός ότι η «Αυγή» αντιλαμβάνεται την εμπεριστατωμένη κριτική σαν παραποίηση, αλλά ας μη βιαστεί να χαρεί ότι θα αποδώσουμε στην αδυναμία της να ξεχωρίσει την ήρα απ' το στάρι τα τόσα και τόσα έξοχα δείγματα παραποίησης και διαστρέβλωσης θέσεων και προτάσεων του ΚΚΕ, που κατά καιρούς έχει παρουσιάσει.

Για να μην τα πολυλογούμε τίποτα δεν παραποιήθηκε, οι θέσεις που εξέφρασε ο Γ. Δραγασάκης προσεγγίστηκαν απ' τη σκοπιά των θέσεων του ΚΚΕ, ερμηνεύτηκαν και τους ασκήθηκε κριτική. Με την οποία η «Αυγή» και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάθε δικαίωμα να διαφωνούν, αλλά όχι να την αφορίζουν σαν «παραποίηση». Στο σπορ αυτό διαπρέπουν άλλοι, όχι το ΚΚΕ. Το γεγονός ότι το ίδιο το «Βήμα» καλωσόρισε τη συνέντευξη αυτή σαν «στροφή στον ρεαλισμό», δεν φαίνεται να τους απασχολεί.

Επί της ουσίας, δεν αναιρούμε ούτε κόμμα απ' την κριτική στο περιεχόμενο των θέσεων που εξέφρασε ο Γ. Δραγασάκης, απογυμνωμένες απ' τις περικοκλάδες με τις οποίες συνήθως στολίζονται τα λεγόμενα των επίδοξων διαχειριστών της αστικής εξουσίας, για να καταπέσουν αυτομάτως όταν η αποστολή τους για συγκάλυψη της ουσίας επιτυγχάνεται.

Ενα παράδειγμα: Ο Γ. Δραγασάκης εντοπίζει το χρέος σαν πρόβλημα και εναποθέτει την επίλυσή του στη... Δευτέρα Παρουσία, στη «χάραξη εκείνης της πολιτικής που θα μας επιτρέψει να οικοδομήσουμε τις αναγκαίες συμμαχίες, να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και να απαλλαγούμε τελικά από την παγίδα του χρέους (...) Χρειαζόμαστε επομένως ένα πλαίσιο πολιτικής το οποίο θα επιδιώξει μια ριζική λύση στο ζήτημα του χρέους (...) Μια ισχυρότερη πίεση από τις ΗΠΑ και τις αγορές δεν θα μπορέσει να αγνοηθεί»...

Η ασάφεια δεν είναι τυχαία, αλλά παρ' όλα αυτά ο αναγνώστης μπορεί να αντιληφθεί τη διαφορά μεταξύ των παραπάνω και όσων αναφέρονται στην Πολιτική Απόφαση του πρόσφατου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ: «Επαναδιαπραγματευόμαστε τις δανειακές συμβάσεις και ακυρώνουμε τους επαχθείς όρους τους, θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο».

Η «Αυγή» παριστάνει πως δεν καταλαβαίνει τη διαφορά, ούτε ότι βηματάκι βηματάκι προς τα πίσω φτάνεις να υποκλίνεσαι σε ένα χρέος που η πλουτοκρατία συσσώρευσε, αξιώνοντας κι απ' το λαό να κάνει το ίδιο. Εχοντας προηγουμένως βεβαίως υποκλιθεί στην ίδια την πλουτοκρατία και λάβει την εύφημο μνεία απ' αυτήν. Πάντως, όταν πιάνεσαι στα πράσα, δεν βοηθάνε οι φωνές, ο νοικοκύρης δεν φοβάται...