� 2013 Columbia Pictures Indus

Ηδη από την εισαγωγή της ταινίας - όταν ο Μπαρουσέλ προσγειώνεται από τον Καναδά στο Λος Αντζελες και καταλήγουν στο σπίτι του Σεθ - δίνεται το στίγμα των θεμελιωδών (και μοναδικών) ενδιαφερόντων που οι νέες χολιγουντιανές ελπίδες έχουν. Ποτό, ναρκωτικά και παιχνίδια βίντεο. Οι ανθρώπινες σχέσεις στιγματίζονται στο πάρτι του Τζέιμς Φράνκο ως υποκριτικές (όρα Τζονα Χιλ) και ωφελιμιστικές, με τον ικανοποιημένο από τη ζωή του ιδιοκτήτη να θέλει να περνά και για «μορφωμένος» συλλέκτης μοντέρνας τέχνης.

Στο πάρτι βρίσκεται το σύνολο της αφρόκρεμας των εκκολαπτόμενων σταρ της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Οι σταρ δεν ερμηνεύουν απλά τον εαυτό τους, αλλά το κάνουν μέσα από μια εκδοχή ανόητη, κυνική, χωρίς ίχνος ευστροφίας, μικροπρεπή και βλακώδη σε σχέση με αυτό που, ίσως, είναι στην πραγματικότητα. Επί δύο ώρες βλέπουμε το στερεότυπο του επιτυχημένου σταρ του Χόλιγουντ, του εγωκεντρικού, κακομαθημένου και ανώριμου σε μια κατάσταση υπερβολής, πέρα από κάθε ρεαλιστική διάσταση. Οι σταρ επιδεικνύουν αναίσχυντη και έξαλλη βλακεία χωρίς αξιώσεις σοβαρότητας με χυδαία γλώσσα. Οι καταστάσεις είναι ανοιχτές και μπορούν να συμβούν τα πάντα υπό την προϋπόθεση να μην μπαίνουν όρια στους ηθοποιούς που ερμηνεύουν την καρικατουρίστικη εκδοχή του χαρακτήρα αλλά και της δημόσιας εικόνας τους.

Το τέλος του κόσμου αναγγέλλεται με έναν φριχτό, βιβλικό σεισμό όπου «ανοίγει» η γη και ρουφά ό,τι βρει στα πυρωμένα σωθικά της, ενώ τεράστιες φωτιές ξεριζώνουν και ερημώνουν το κατεστραμμένο τοπίο. Η βίλα του Φράνκο μοιάζει το μόνο σίγουρο καταφύγιο. Εκεί μέσα αμπαρωμένοι οι ελάχιστοι επιζήσαντες της καταστροφής έχουν να αντιμετωπίσουν εκτός από το ισότιμο μοίρασμα των προμηθειών και του νερού, και τα τρομερά, τεράστια τέρατα που εμφανίζονται από το πουθενά και περνούν την ώρα τους εισβάλλοντας στα σπίτια, κυνηγώντας, φοβερίζοντας και κατασπαράζοντας ό,τι ζωντανό μέσα στα σπίτια.

Παγιδευμένοι σε ένα είδος απίθανου φιλμ τρόμου και δράσης, οι σταρ εγωιστές, μπάσταρδοι και αναίσχυντοι μοιάζουν κλινικοί βλάκες. Μέσα από καταιγιστικούς ανούσιους διάλογους για αυτοϊκανοποίηση, ομαδικό βιασμό, κανιβαλισμό, τέρατα, ναρκωτικά κι εξορκισμούς, έρχονται κάθε τόσο στην επιφάνεια θέματα σχετικά με την ανιδιοτελή φιλία μεταξύ των ανθρώπων...

Στην ταινία που σφύζει από ειδικά εφέ - ειδικά από σπλάτερ που δείχνουν το θάνατο κάποιων σταρ - σε εκτεταμένο κομμάτι της, αδυνατεί κανείς να καταλάβει τι πρόκειται να συμβεί παρακάτω. Μέχρι τότε η ετοιμόρροπη χυδαιότητα είναι ανεκτή... Οταν όμως η ένταση φθάνει σε σημείο καμπής και πρέπει να βρει διέξοδο/λύση τότε η ιστορία πέφτει σε τραγικά κοινότοπα του είδους. Το φινάλε, δε, είναι τόσο προβλέψιμο και ανούσιο που δεν έχει καμιά απολύτως σημασία...

Η ταινία είναι ταινία καταστροφής, ιδωμένη από διασκεδαστική σκοπιά, είναι παραλλαγή πάνω σε θέματα που ήδη έχουν ευρέως διερευνηθεί με προσθήκες και πλήθος αναφορών σε κλασικές ταινίες τρόμου.

Τα οπτικά εφέ της Αποκάλυψης είναι φροντισμένα, υπάρχει επίσης η αίσθηση ότι οι ηθοποιοί «το διασκεδάζουν». Από τα πιο ποταπά σημεία, εκείνο όπου ο Ντάνι Μακ Μπράιντ και ο Τζέιμς Φράνκο αντιπαρατίθενται ζωηρά, απειλώντας να εκσπερματώσει ο ένας πάνω στον άλλο... Οι σχέσεις των πρωταγωνιστών θυμίζουν τη συμπεριφορά «μοντέλο» στα ριάλιτι σόου. Είναι επίσης ισχυρή και μια ηδονοβλεπτική συνιστώσα, στο θέαμα της πτώσης σε δυσμένεια, των βλακών, των αδέξιων και των ανίκανων να διαχειριστούν τη συμβίωση μέσα σε τέσσερις τοίχους. Τελικά βρισκόμαστε μπροστά στο πανόραμα του νέου Χόλιγουντ, σε μια αμείλικτη παρωδία που καταδικάζει το έκλυτο είδωλό του αλλά με λανθασμένο τρόπο. Είναι εύλογο ότι, ανά την υφήλιο, ορδές θεατών έχουν εκπαιδευτεί από το σύστημα ώστε να επιθυμούν διακαώς να αγοράζουν ηλιθιότητες κάθε είδους, αυτό όμως το μείγμα που χτυπήθηκε στο μίξερ, ανακατεύοντας σκληρή βλακεία και απερίγραπτη χυδαιότητα σπάει όλα τα ρεκόρ...

Παίζουν: Τζέιμς Φράνκο, Τζόνα Χιλ, Σεθ Ρόγκεν, Τζέι Μπαρουσέλ, Ντάνι Μακ Μπράιντ, Εμα Γουότσον, Ριάνα, Μάικλ Σέρα, κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2013)