Κατ' αρχήν συμφωνώ με τις Θέσεις που έδωσε η ΚΕ του Κόμματός μας ως βάση συζήτησης για το 19ο Συνέδριο.

Εδώ παρουσιάζω μερικές ιδέες και προτάσεις σχετικά με τις Θέσεις προκειμένου να αξιολογηθούν και να ληφθούν ενδεχομένως υπόψη στη συζήτηση.

Χαίρομαι ιδιαίτερα και σας συγχαίρω για την πρόσφατη επαναλειτουργία του τηλεοπτικού «902». Είναι πολύ αναγκαία η λειτουργία του.

Στη Θέση 14 περιλαμβάνονται δεδομένα για τον αγροτικό τομέα. Εχω τη γνώμη ότι η ανάλυση με βάση τον ΤΑΚ δεν είναι επαρκής στα πλαίσια μιας Μαρξιστικής ανάλυσης. Ο ΤΑΚ είναι ένας δείκτης που καθόρισε η ΕΕ για να μπορεί να ταξινομήσει τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις αξιοποιώντας στατιστικούς όρους για την περιγραφή μέσων καταστάσεων και όχι μια σαφή εικόνα ιδιαίτερα της προλεταριοποίησης του αγροτικού πληθυσμού.

Χρησιμοποιούμε στην αρθρογραφία μας στον «Ριζοσπάστη» τους όρους εναλλάξ φτωχομεσαία ή μικρομεσαία αγροτιά, όρους τους οποίους θεωρώ χωρίς σύγχρονο και σαφή ταξικό περιεχόμενο της διαστρωμάτωσης της αγροτιάς. Εχω τη γνώμη ότι πρέπει να προσεγγίσουμε όλα αυτά τα ζητήματα και δεδομένα με βάση υπολογισμούς της γαιοπροσόδου. Χρειάζεται μια Μαρξιστική - Λενινιστική προσέγγιση και του αγροτικού τομέα για τη χώρα ως σύνολο, αλλά και κατά νομό. Ηδη από το 16ο Συνέδριο αλλά και στο 17ο έχουμε διαπιστώσει ότι τα ποσοστά των απασχολουμένων μισθωτών (αν έτσι μπορούν να χαρακτηρισθούν) αγροτοεργατών (κυρίως αλλοδαποί) στον αγροτικό τομέα έχουν αυξηθεί και στις περισσότερες περιπτώσεις εργάζονται σε άθλιες συνθήκες «γαλέρας». Ηδη σε άρθρο στην ΚΟΜΕΠ 6/2012 έχουν παρουσιαστεί πιο σύγχρονα δεδομένα γι' αυτά τα στοιχεία. Επίσης η ενοικίαση γης από «μεσαίους» και «μεγάλους» αγρότες θεωρώ ότι αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά διεύρυνσης των καπιταλιστικών σχέσεων στον αγροτικό τομέα και ιδιαίτερα στη φυτική παραγωγή.

Στο κεφάλαιο για τα καθήκοντα μέχρι το 20ό Συνέδριο προτείνω να οργανωθεί Πανελλαδική Συνδιάσκεψη με θέμα τον αγροτικό τομέα και την οργάνωση της αγροτιάς.

Στο κεφάλαιο σχετικά με το σχέδιο Προγράμματος θεωρώ ότι σωστά και αντικειμενικά μπαίνει το θέμα της επαναστατικής σοσιαλιστικής αλλαγής ως προοπτικής για τα επόμενα χρόνια. Ομως ορισμένες λεπτομέρειες που αναφέρονται στις Θέσεις 75, 76 για τις εκτιμήσεις για το πώς και τι θα πράξουν οι επαναστατικές δυνάμεις θα μπορούσαν να μην υπάρχουν στην Απόφαση. Δεν χρειάζεται να αποκαλύπτουμε στον εχθρό πώς σκοπεύουμε να δράσουμε. Αλλωστε δεν είναι σήμερα εφικτό να γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθεί η κρισιακή κατάσταση, ποιες θα είναι οι ενέργειες του ντόπιου και διεθνούς εχθρού. Καλύτερα να λέμε λίγα και να κάνουμε τα απαραίτητα. Η προετοιμασία θα είναι επίπονη, αλλά και επαναστατική ετοιμότητα αναγκαία.

Στο Πρόγραμμα που ψηφίστηκε στο 15ο Συνέδριο χρησιμοποιούσαμε την έννοια του μετώπου (λαϊκό, ΑΑΔ κτλ) και την έννοια «λαϊκή οικονομία». Τώρα προτείνεται ο όρος Συμμαχία. Θεωρώ αναγκαία αυτήν την τροποποίηση στους όρους διότι μονίμως στα προηγούμενα συνέδρια όταν λέγαμε για τη «λαϊκή οικονομία» και «λαϊκή εξουσία» άφηνε την εντύπωση, χωρίς να το υποστηρίζουμε, αναγκαιότητας για ένα προστάδιο πριν το σοσιαλισμό. Οσο για τους όρους ήδη από το 16ο Συνέδριο θεωρούσαμε το λαϊκό μέτωπο ως λαϊκή συμμαχία. Επίσης διαπιστώνω ότι το περιεχόμενο της Λαϊκής Συμμαχίας δεν έχει αλλάξει σε σχέση με το ΑΑΔΜ.

Για τον κεντρικό σχεδιασμό (κ.σ.) νομίζω θα πρέπει να εντρίψουμε περισσότερο. Να δούμε με μεγαλύτερη λεπτομέρεια το σοσιαλιστικό σχεδιασμό της πρωτογενούς παραγωγής με στόχο να καλύπτονται οι διατροφικές ανάγκες της εργατικής τάξης σε συνθήκες επανάστασης. Βασικές προϋποθέσεις στον κ.σ. στον αγροτικό τομέα παραγωγής βεβαίως πρέπει να είναι ο παραγωγικός συνεταιρισμός με εθελοντική συμμετοχή της αγροτιάς αλλά και της εργατικής τάξης, η κοινωνικοποίηση της γης και η δημιουργία κρατικών μονάδων παραγωγής στη γη ιδιαίτερα που ανήκει στην Εκκλησία. Θεωρώ κάπως υπεραισιόδοξη τη άποψη ότι όταν υπάρξουν οι προϋποθέσεις δημιουργίας παραγωγικών αγροτικών συνεταιρισμών οι αγρότες παραγωγοί θα προτιμήσουν τον π.σ. έστω και με κίνητρα. Η πορεία ίδρυσης και προώθησης των π.σ. θα είναι επίπονη και μακροχρόνια ανάλογα και με το βαθμό συνείδησης συμμετοχής στο συνεταιριστικό κίνημα. Ομως όλα αυτά για την περίοδο που οι επαναστατικές δυνάμεις θα είναι στην εξουσία. Μέχρι τότε οι αγρότες κομμουνιστές και οι συναγωνιστές τους θα πρέπει να συμμετέχουν ενεργά στους ήδη υπάρχοντες συνεταιρισμούς και να παλεύουν για τον εκδημοκρατισμό τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις με τους γνωστούς Νόμους για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς ουσιαστικά διέλυσαν το συνεταιριστικό κίνημα. Πρέπει να υπενθυμίσω ότι ο αγροτικός συνεταιρισμός είναι αμυντική οργάνωση απέναντι στα μονοπώλια που διαθέτουν εφόδια στους παραγωγούς και στα κυκλώματα των εμπόρων. Με βάση αυτή τη θέση θεωρώ ότι πρέπει οι παραγωγοί να συμμετέχουν ενεργά στους συνεταιρισμούς. Η αλήθεια είναι ότι όλο το νομοθετικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία 15 χρόνια έχει αλλάξει ριζικά το χαρακτήρα των συνεταιρισμών, τις μετέτρεψε σε επιχειρήσεις σε βάρος των φτωχών αγροτών. Ομως το ζήτημα είναι το πώς δουλεύουν οι δυνάμεις που διαθέτουμε στους υπάρχοντες και εναπομείναντες συνεταιρισμούς. Πώς βοηθιούνται αποτελεσματικά.