Οι Θέσεις της ΚΕ για το 19ο ενσωματώνουν εμπειρία που έχουμε αποκτήσει σαν Κόμμα όλα τα προηγούμενα χρόνια και κάνουν ένα βήμα παραπέρα διαμορφώνοντας συγκεκριμένο σχέδιο για το πώς θα γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στην πάλη μας για την επαναστατική αλλαγή. Θα ήθελα από τη μεριά μου να συμβάλω στον προσυνεδριακό διάλογο μεταφέροντας εμπειρία που προσφέρει η δράση των μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που ζουν σε χώρες του εξωτερικού.

Ολο το προηγούμενο διάστημα οι οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο εξωτερικό, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη σύγκρουση με τον ταξικό αντίπαλο, στο βαθμό που αυτή αναπτύχθηκε. Το ΚΚΕ και στο πλευρό του η ΚΝΕ σήκωσαν το κύριο βάρος της ιδεολογικής αντιπαράθεσης με την κυρίαρχη ιδεολογία, για τις αιτίες της κρίσης, την προβολή της διεξόδου από αυτήν, το σοσιαλισμό, την απάντηση στον αντικομμουνισμό. Σύντροφοι αναδείχθηκαν σε λαϊκούς ηγέτες στο χώρο δουλειάς τους, σε μεγάλα εκτυπωτήρια ή σε εργοστάσια της αυτοκινητοβιομηχανίας στη Γερμανία. Τους εμπιστεύτηκαν, σε αρκετές περιπτώσεις, εκατοντάδες εργαζόμενοι. Τους προστάτευσαν όταν η εργοδοσία στράφηκε εναντίον τους, τους ανέδειξαν είτε σαν μέλη, είτε σαν προέδρους των εργοστασιακών συμβουλίων. Μαθητές μέλη της ΚΝΕ ήταν η φωνή που, είτε σε ελληνικά είτε σε γερμανικά σχολεία, απαντούσε στον αντικομμουνισμό του δασκάλου, που υπερασπιζόταν την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας. Σύντροφοί μας έδωσαν μάχη να επηρεάσουν σε ταξική κατεύθυνση κινητοποιήσεις σε χώρους δουλειάς, σε νοσοκομεία ή πανεπιστήμια, όπου κυριαρχούσαν ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός. Οι οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή και για τα προβλήματα των νέων μεταναστών από την Ελλάδα, είτε αυτά αφορούσαν τη δουλειά τους, τη διαμονή τους ή την εκπαίδευση των παιδιών τους.

Η μάχη αυτή που δίνουμε σαν Κόμμα και σαν Οργάνωση στις χώρες του εξωτερικού, πραγματοποιείται κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες, καθώς αρκετές φορές η απόσταση που σε χωρίζει από τους συντρόφους σου είναι μερικές δεκάδες χιλιόμετρα ή πολλές φορές σε δυσκολεύει το γεγονός ότι η ιδεολογική - πολιτική διαπάλη διεξάγεται σε μια ξένη γλώσσα. Το πιο σύνθετο καθήκον όμως είναι το πώς κατορθώνουμε να εξειδικεύσουμε τη γενική πολιτική του Κόμματος με τέτοιο τρόπο που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της πάλης όχι μόνο σε έναν κλάδο ή τομέα δουλειάς αλλά σε μια άλλη χώρα.

Αυτή είναι και μια από τις κύριες αδυναμίες που παρουσιάστηκαν το προηγούμενο διάστημα. Υπήρξε επανάπαυση δηλαδή με το ότι ο γενικός προσανατολισμός δράσης ήταν σωστός, ότι επιβεβαιωνόταν η κατεύθυνσή του. Από τη μια πλευρά δηλαδή είχαμε σωστά σαν κριτήριο του προσανατολισμού δράσης των Οργανώσεων στο εξωτερικό, ότι οι κομμουνιστές σε όποια χώρα και αν ζουν πρέπει να συμβάλλουν στο να δημιουργούνται προϋποθέσεις για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, προϋποθέσεις για να απαλλαγούν τα εργατικά λαϊκά στρώματα από τους εκμεταλλευτές τους. Την ίδια στιγμή όμως δεν υπήρξε ειδικευμένο σχέδιο δράσης σε κάθε χώρο δουλειάς, σε πανεπιστήμια, σε νοσοκομεία, στις μεγάλες πόλεις του εξωτερικού. Χρειάζεται το επόμενο διάστημα να δούμε συνολικά στα όργανα και στις Οργανώσεις Βάσεις το πώς θα εξειδικευτεί το γενικό αυτό καθήκον με συγκεκριμένο σχέδιο για κάθε έναν σύντροφο.

Το παραπάνω θα δώσει και ώθηση στη λύση μιας ακόμη δυσκολίας: Τι ικανότητα έχουμε να παρεμβαίνουμε αποτελεσματικά όταν κινητοποιούνται ανώριμες πολιτικά δυνάμεις σε χώρους που μάλιστα κυριαρχούν συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Τότε λοιπόν είχαμε περιπτώσεις που σύντροφοι κάτω και από το βάρος του ότι μπορεί να βρίσκονταν μόνοι στο συγκεκριμένο χώρο είτε δεν έκαναν προσπάθεια να οργανώσουν την πάλη στο χώρο τους, είτε συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις χωρίς να δώσουν μάχη στο μέτρο που ήταν δυνατό για να επηρεάσουν το περιεχόμενό τους, να αλλάξουν συσχετισμούς, να κερδίσουν συνειδήσεις. Και φυσικά εδώ μπορούμε να εντοπίσουμε και αδυναμίες στην καθοδηγητική δουλειά των οργάνων ή στη λειτουργία των ΚΟΒ κα ΟΒ, που παίζουν σημαντικό ρόλο στην ικανότητα των κομματικών και κνίτικων μελών να αντεπεξέλθουν σε αυτά τα σύνθετα καθήκοντα.

Σε αυτό το σημείο νομίζω ότι αποκτά ιδιαίτερη σημασία το εξής ερώτημα: Τι είναι αυτό το στοιχείο που έδωσε τη δυνατότητα στα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ να αναπτύξουν, παρά τις αδυναμίες, μια τέτοια δράση στο εξωτερικό, την ίδια στιγμή μάλιστα που δυνάμεις που θα έπρεπε να παίζουν πρωτοπόρο ρόλο στο εργατικό λαϊκό κίνημα κάθε χώρας έχουν δυσκολίες, για διάφορους λόγους, να αντεπεξέλθουν σε αυτό το καθήκον; Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι σαν κόμμα έχουμε κατακτήσει να διαμορφώσουμε επαναστατική στρατηγική, που εμπλουτίζεται διαρκώς με βάση την εμπειρία που κατακτούμε, και έχει στον πυρήνα της την ανατροπή του καπιταλισμού και όχι τη διαχείρισή του. Το γεγονός δηλαδή ότι στο δίλημμα μεταρρύθμιση ή επανάσταση όλο το σχέδιο δράσης του Κόμματος τα προηγούμενα χρόνια αλλά και τώρα μέσα από τις Θέσεις της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο, ήταν και είναι σχέδιο συγκέντρωσης δυνάμεων με στόχο την ανατροπή της εξουσίας των αστών. Αυτό είναι που διαμορφώνει και κομμουνιστές, που μπορούν να δρουν κάτω από όλες τις συνθήκες χωρίς να υπολογίζουν τις θυσίες που θα απαιτήσει μια τέτοια μάχη.

Ταυτόχρονα το γεγονός ότι η δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ έκαναν σημαντική προσπάθεια όλο το προηγούμενο διάστημα να συμβάλλουν στην οργάνωση της πάλης σε ταξική κατεύθυνση σε όποια χώρα της Ευρώπης και αν δρούσαν, αποτελεί απόδειξη ότι δεν υπάρχουν κάποιες «ιδιαίτερες» συνθήκες που θα αναγκάσουν ένα επαναστατικό κόμμα να συμβιβαστεί με τον ταξικό εχθρό. Το γεγονός δηλαδή ότι δε δικαιολογείται σε καμία περίπτωση ένα Κομμουνιστικό Κόμμα να αλλοιώσει την επαναστατική του στρατηγική και να συμμετέχει με οποιονδήποτε τρόπο, μαζί άλλες οπορτουνιστικές ή «προοδευτικές» δυνάμεις, στη στήριξη ή τη διαχείριση της εξουσίας των εκμεταλλευτών του λαού.

Βαδίζουμε μπροστά στο 19ο Συνέδριο του Κόμματός μας με αισιοδοξία, ότι θα βγούμε πιο ικανοί για τις μάχες που ακολουθούν. Ανάμεσα στα πολλά που ενισχύουν αυτή μας την αισιοδοξία, είναι ότι είναι μεγάλη υπόθεση να υπάρχουν εργάτες στις χώρες της Ευρώπης που να κοιτάνε με ελπίδα στα μάτια τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ότι είναι μεγάλη υπόθεση παιδιά Ελλήνων μεταναστών σε μια ξένη χώρα να μαθαίνουν μέσα από την ΚΝΕ, τη νεολαία του ΚΚΕ, να στέκονται περήφανα και αλύγιστα μπροστά στον ταξικό τους αντίπαλο. Είναι όμως και κάτι που μεγαλώνει τις ευθύνες μας, να βάλουμε όλες μας τις δυνάμεις για να σηκωθούμε σαν Κόμμα ένα μπόι ψηλότερα.