«Οταν σε μια πόλη κάτι άδικο συμβαίνει πρέπει να γίνει ξεσηκωμός. Και όταν αυτό δε γίνεται, πρέπει η πόλη να βουλιάξει, να καεί πριν έρθει η μαύρη νύχτα...» (Μπέρτολτ Μπρεχτ: «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν».

«Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν», του Μπέρτολτ Μπρεχτ, ανεβαίνει (23 Γενάρη - 10 Φλεβάρη, στις 20.30), στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών. Μετάφραση: Αννυ Κολτσιδοπούλου, σκηνοθεσία - δραματουργική επεξεργασία - επεξεργασία μετάφρασης: Κατερίνα Ευαγγελάτου. Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη. Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος. Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα. Κίνηση: Πατρίσια Απέργη. Παίζουν: Στεφανία Γουλιώτη, Αλεξάνδρα Λέρτα, Δαυίδ Μαλτέζε, Νικόλας Παπαγιάννης, Μαρία Παρασύρη, Ομηρος Πουλάκης, Νάνσυ Σιδέρη, Σωτήρης Τσακομίδης.

«Διασχίζαμε την πάλη των τάξεων αλλάζοντας χώρες πιο συχνά παρά παπούτσια», έγραφε ο Μπρεχτ για τη μακρόχρονη εξορία του στην Ευρώπη, στην Ασία και την Αμερική. Κι όμως, στη διάρκεια της οκταετούς περιπλάνησης - αυτοεξορίας του ολοκλήρωσε μερικά από τα σπουδαιότερα έργα του, ανάμεσά τους τη «Μάνα Κουράγιο» (1938), τον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν» (1941) και τον «Κύκλο με την κιμωλία» (1945).

Πώς μπορεί να είναι κανείς καλός όταν όλα γύρω του είναι σκληρά και ακριβά τόσο πολύ που δεν μπορεί να ζήσει; Στον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν» (έργο γραμμένο την περίοδο 1926 - 1941), οι θεοί εντοπίζουν τον μοναδικό καλό άνθρωπο στη Γη: Μια πόρνη στην επαρχία Σετσουάν της Κίνας. Οι θεοί ανταμείβουν την καλοκάγαθη Σεν Τε με ένα αξιοπρεπές χρηματικό ποσό κι εκείνη ανοίγει ένα μικρό καπνοπωλείο. Προκειμένου να αντιμετωπίσει τους συμπολίτες της που την εκμεταλλεύονται, η Σεν Τε εφευρίσκει ένα alter ego, έναν υποτιθέμενο εξάδελφο, τον μοχθηρό Σουί Τα, παίρνοντας τη μορφή του όποτε οι περιστάσεις το απαιτούν. Πόσο καιρό, όμως, θα αντέξει να παίζει αυτό το διπλό ρόλο;