Με τέσσερις κεντρικές παρεμβάσεις για την αγορά των καυσίμων, η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι λαμβάνει μέτρα υπέρ του καταναλωτή, για την πτώση των τιμών και για την πάταξη του λαθρεμπορίου, ενώ αποκλειστικό της μέλημα είναι να «ανοίξει» σε νέους παίκτες η αγορά και να μειωθούν τα επιχειρηματικά κόστη, χωρίς καμία εγγύηση για τη μείωση των τιμών λιανικής, όπου οι σκληροί φόροι σε συνδυασμό με το επιχειρηματικό κέρδος, τις έχουν οδηγήσει σε πρωτόγνωρα ύψη. Οι τέσσερις άξονες παρέμβασης είναι: Αντιμετώπιση της παραβατικότητας και του λαθρεμπορίου. Απελευθέρωση της αγοράς και ενίσχυση του ανταγωνισμού. Εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας. Προστασία του καταναλωτή.

Παρουσιάζοντας τις βασικές παρεμβάσεις, ο υπουργός Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης, παραδέχτηκε ότι βασικός παράγοντας διαμόρφωσης των τιμών είναι η φορολόγηση των καυσίμων, για την οποία δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Στην πράξη, οι ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση - οι οποίες βασίζονται και στις κατευθύνσεις της τρόικας, αλλά όπως είπε ο υπουργός «θα τα λαμβάναμε ούτως ή άλλως» - έρχονται από τη μία να διευκολύνουν την είσοδο περισσότερων εταιρειών εμπορίας στην αγορά και να «εξορθολογήσουν» από την άλλη, το επιχειρηματικό τοπίο που θα τις υποδεχτεί, εντείνοντας και τον ήδη σκληρό ανταγωνισμό στο επίπεδο της χοντρικής και λιανικής εμπορίας.

Πολλά από τα μέτρα έχουν ήδη θεσμοθετηθεί, όπως στο νόμο 4072/2012, ωστόσο δεν έχουν εκδοθεί οι αποφάσεις υλοποίησης.

Στην ενότητα για την παραβατικότητα περιλαμβάνονται τα εξής: εγκατάσταση συστημάτων ελέγχου εισροών και εκροών όγκου σε όλα τα στάδια διακίνησης και σύνδεση με τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων (ΓΓΠΣ). Η σχετική υποχρέωση υπάρχει ήδη με καταληκτική ημερομηνία 31 του Μάρτη 2013. Σε πρώτη φάση θα αφορά Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ιχνηθέτηση των καυσίμων (ένα είδος «μαρκαρίσματος» με ειδικές ουσίες). Τοποθέτηση GPS σε όλα τα βυτιοφόρα.

Στο πλαίσιο της «απελευθέρωσης» της αγοράς, προβλέπεται: ακύρωση κάθε περιορισμού που έχουν τα πρατήρια (ανεξάρτητα ή εταιρειών) για την κατοχή ΙΧ και τη χρήση ΔΧ βυτιοφόρων ως προς το πλήθος αλλά και το συνολικό τονάζ. Επίσης καταργούνται οι περιορισμοί πρόσβασης στα διυλιστήρια, πέραν αυτών της τήρησης των κανονισμών ασφάλειας. Αναφορικά με τις συμβάσεις ανάμεσα σε διυλιστήρια, εταιρείες εμπορίας πετρελαιοειδών και πρατήρια, θεσπίζονται υποχρεώσεις - στη βάση και της σχετικής εισήγησης της Επιτροπής Ανταγωνισμού - για τον αναλυτικό προσδιορισμό των χρεώσεων. Το ίδιο θα ισχύσει και στις συμβάσεις αποκλειστικής συνεργασίας εταιρειών- πρατηριούχων.

Ο εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας περιλαμβάνει: την εναρμόνιση με την οδηγία 2009/119/ΕΚ, κάτι που ήδη προωθείται με νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής που «σύντομα» θα κατατεθεί στη Βουλή, όπως είπε στη συνέντευξη Τύπου ο αρμόδιος υφυπουργός Μ. Παπαγεωργίου. Σ' αυτό περιλαμβάνονται σημαντικές ρυθμίσεις για τη δυνατότητα σύστασης φορέα που αναλαμβάνει τη διατήρηση των αποθεμάτων ασφαλείας, όσο και τη δυνατότητα μέρους αυτών να φυλάσσονται στο εξωτερικό. Αποτελούν κρίσιμες ρυθμίσεις για τη δυνατότητα εισόδου στην αγορά νέων εταιρειών.

Επίσης, την κατάργηση της παλιάς «σούπερ» βενζίνης, για την απελευθέρωση δεξαμενών. Ο υπουργός Ανάπτυξης είπε ότι θα ληφθεί μέριμνα με πρόσθετα στην αμόλυβδη για τα λίγα οχήματα που χρησιμοποιούν ακόμη τη «σούπερ» βενζίνη.

Η προστασία του καταναλωτή, περιλαμβάνει ...«θαύματα», όπως: τη χρήση «μυστικού αυτοκινήτου» που χωρίς να δηλώνει το ρόλο του θα ελέγχει πρατήρια, την ανάρτηση μεγαλύτερης γκάμας τιμών πετρελαίου θέρμανσης στο «Παρατηρητήριο Τιμών» (σε σχέση με το σύνολο των λίτρων και την παράδοση ή μη), την ένταση των ελέγχων για τις παραδόσεις του πετρελαίου θέρμανσης. Ο υφυπουργός Ανάπτυξης Θ. Σκορδάς σημείωσε ότι την ευθύνη ποιότητας θα έχει η εταιρεία που διακινεί το καύσιμο.

Για το σύνολο των μέτρων, τέθηκε χρονοδιάγραμμα εφαρμογής 6 μηνών, με κάποιες αποφάσεις, διαγωνισμούς, πορίσματα τεχνικών προδιαγραφών από τις αρμόδιες επιτροπές να αναμένονται τις αμέσως επόμενες μέρες. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μέτρα «νοικοκυρέματος» της αγοράς σύμφωνα με τα κριτήρια και τις απαιτήσεις των άλλων εταιρειών, του ΔΝΤ, της τρόικας και όχι για την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων, κάτι που προκύπτει αβίαστα και από το γεγονός ότι τόσα χρόνια κανείς δεν έμπαινε στον κόπο να τα υλοποιήσει.