Δεν είναι, λοιπόν, οι «παράνομοι» μικροπωλητές και το «παρεμπόριο» που τους ενοχλεί, όπως δικαιολογούνταν για τις βαρβαρότητές τους σε Ραφήνα, Μεσολόγγι. Αναζητούν φυλετικό εχθρό, καταρχάς στο εσωτερικό της χώρας, τάχα να ευθύνεται για προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων (άλλοτε οι Εβραίοι στη ναζιστική Γερμανία, σήμερα οι σκουρόχρωμοι μετανάστες στην Ελλάδα). Ετσι, βγάζουν λάδι τον καπιταλισμό, τα μονοπώλια ντόπια και ξένα που πιστά υπηρετούν. Χαρακτηριστική η στήριξη που πρόσφεραν στον Μάνεση ενάντια στους απεργούς χαλυβουργούς, το γεγονός ότι δεν αρθρώνουν κουβέντα για τους μεγαλοεισαγωγείς που τροφοδοτούν ντόπιους και αλλοδαπούς βιοπαλαιστές, έχουν πλημμυρίσει τον τόπο με ξένα προϊόντα, πατώντας πάνω στην «ελευθερία διακίνησης αγαθών» που διασφάλισε για τους μεγαλοεπιχειρηματίες το Μάαστριχτ της ΕΕ την οποία επίσης προσκυνούν, ή η αποστροφή παλαιότερα του εκπροσώπου Τύπου της ΧΑ να κάνουμε πρωθυπουργό τον Β. Μαρκεζίνη, καθηγητή αμερικάνικου πανεπιστημίου, γιατί αυτό το όνομα λένε οι ...αγορές.

Εν μέσω κρίσης του συστήματός τους πασχίζουν, μελετημένα και οργανωμένα, να συσπειρώσουν αδύναμες και εξαθλιωμένες λαϊκές δυνάμεις, δήθεν ότι θα τους εξασφαλίσουν μια ανακούφιση, (περιστασιακά μια σακούλα τρόφιμα ή ευκαιριακή, δίχως δικαιώματα, εποχιακή απασχόληση π.χ. στις ελιές). Κόντρα σε άλλα αδύναμα και εξαθλιωμένα τμήματα (σήμερα οι μετανάστες, αύριο άλλοι), κρατώντας πάντα στο απυρόβλητο τη μεγαλοεργοδοσία με την οποία είναι σε ανοιχτή συνεννόηση (π.χ. σε Στερεά - Εύβοια όπως οι ίδιοι κυνικά ομολογούν).