Δήλωση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ Π. Κουρουμπλή: «Η ελληνική κοινωνία ματώνει οικονομικά καθημερινά (...) Δηλώσεις όπως αυτή του κ. Παναγιώτη Ρουμελιώτη, αποδεικνύουν με τραγικό τρόπο ότι η τρόικα, το ΔΝΤ και κάποιοι στην Ελλάδα γνώριζαν ότι η συνταγή των μέτρων δεν έχει κανένα μέλλον. Οι σκιές για τη διαχείριση κρίσιμων οικονομικών μεγεθών της χώρας, όπως είναι η ιστορία των CDS, πρέπει να αποκαθίστανται έπειτα από ενδελεχή οικονομικό εισαγγελικό έλεγχο, ώστε να μην συντηρούνται επικίνδυνες υποψίες στην κοινωνία που απειλούν την κοινωνική ηρεμία. Καλώ τους αρμόδιους εισαγγελείς να διερευνήσουν και να αποδώσουν την πραγματικότητα στην υπόθεση αυτή και σε κάθε παρόμοια υπόθεση, εμπεδώνοντας στη συνείδηση της κοινωνίας το αίσθημα του δικαίου».

Τι ακριβώς καλεί τους εισαγγελείς να πράξουν ο ΣΥΡΙΖΑ; Να αποφανθούν αν τα μνημόνια ήταν επιτυχημένα ή αποτυχημένα; Αποτελεσματικά ή αναποτελεσματικά; Σύννομα ή παράνομα; Να ερευνήσουν αν η διαχείριση ήταν χρηστή και έντιμη; Κι αν δεν ήταν να στείλουν πέντε - έξι στη φυλακή ή αλλιώς να αποφανθούν ότι σωστά και έντιμα διαχειρίστηκαν οι αρμόδιοι τα κρίσιμα οικονομικά μεγέθη της χώρας; Να καθησυχάσει δηλαδή η αστική Δικαιοσύνη τον λαό και να αποτρέψει με τις όποιες αποφάσεις της, που προφανώς θα στηρίζονται σε νόμους κομμένους και ραμένους στα μέτρα των αστών, την πάλη του;

Μέχρι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ καλούσε το λαό να προσδοκά λύσεις απ' την ΕΕ. Τώρα τον καλεί να τις προσδοκά και απ' τη Δικαιοσύνη. Να αναθέσει δηλαδή σε θεσμούς του αστικού κράτους ζητήματα που η ίδια τα αντιμετωπίζει με τους νόμους που προστατεύουν τους κεφαλαιοκράτες. Που άπτονται της ταξικής πάλης και θα λυθούν μόνο όταν αυτή στεφθεί από επιτυχία για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Ο καπιταλισμός δε θα σταματήσει όσο υπάρχει να γεννάει σκάνδαλα, διαφθορά, διαπλοκή, ένα μπορεί να ξεσκεπάζεται και την ίδια ώρα δέκα να φυτρώνουν. Να γεννάει κρίσεις ολοένα και βαθύτερες. Να προκαλεί ανείπωτη βαρβαρότητα στους λαούς από την εκμετάλλευση. Αυτό είναι το πρόβλημα που πρέπει να λύσει κάθε λαός στη χώρα του, τραβώντας την πάλη του αποφασιστικά στο τσάκισμα της αντιλαϊκής πολιτικής, στην ανατροπή αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Αλίμονο αν αναθέτει την εξεύρεση λύσεων στα προβλήματά του σ' αυτούς που τα προκαλούν. Αλίμονο αν πειστεί ότι κάποιος άλλος πέρα απ' τον ίδιο είναι αρμόδιος και ικανός να του δώσει διέξοδο.