Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις από την Ισπανία που δείχνουν ότι το κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα θα επικρατήσει και μάλιστα «αυτοδύναμα» έναντι του Σοσιαλιστικού στις εκλογές του Νοέμβρη δίνουν την αφορμή για ορισμένα συμπεράσματα με γενικότερη σημασία. Πρώτα απ' όλα επιβεβαιώνουν για ακόμα μια φορά ποιος κερδίζει όταν σημαία - αυτοσκοπός του κινήματος γίνεται το σύνθημα «να φύγει η κυβέρνηση και βλέπουμε», αφήνοντας στο απυρόβλητο την εξουσία των μονοπωλίων και τον καπιταλισμό. Η καθόλα δικαιολογημένη δίψα για τιμωρία και εκδίκηση της εκάστοτε κυβέρνησης του κεφαλαίου, δίχως να αγγίζει όμως την ίδια την εξουσία του κεφαλαίου, είναι καταδικασμένη να εγκλωβίζεται μέσα στα πλαίσια του συστήματος και να «σπρώχνει» το εκκρεμές του αστικού πολιτικού συστήματος. Ταυτόχρονα, δείχνει και τα όρια του κινήματος των «αγανακτισμένων», που παραμένει στη θολούρα και την ιδεολογικοπολιτική σύγχυση και δεν μπορεί να διακρίνει πέρα από τον ορίζοντα του καπιταλισμού. Είναι φανερό ότι ο λαός θα χάνει συνεχώς τις μάχες όσο δε συνειδητοποιεί ότι ο στόχος πρέπει να είναι η λαϊκή εξουσία και οικονομία, όσο δεν αλλάζει τους συσχετισμούς με το βλέμμα ακριβώς στην επίτευξη αυτού του στόχου. Με άλλα λόγια, η λαϊκή αντεπίθεση πρέπει να γίνει με όρους ταξικής σύγκρουσης και ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων.