Η μάχη είναι σε πλήρη εξέλιξη. Οι καπιταλιστές τα δίνουν όλα για όλα για να βγουν από τη Βουλή πιο ενισχυμένοι, με ακόμα περισσότερο τσακισμένη την εργατική τάξη.

Από το δικό του μετερίζι το ταξικό εργατικό κίνημα εντείνει επίσης την προσπάθειά του ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματική η αντεπίθεση, να χτυπηθεί ο αντίπαλος εκεί που πράγματι πονάει: Στους χώρους δουλειάς.

Η απεργία παλεύεται απ' τη νύχτα στις πύλες των εργοστασίων, από το ξημέρωμα στις εισόδους των καταστημάτων, στο λιμάνι, παντού όπου η αντιπαράθεση είναι πραγματική, δεν είναι μαϊμού για να διεξάγεται με σπόνσορες τα κανάλια των βιομηχάνων και των εφοπλιστών.

Η αστική τάξη δίνει τη μάχη με όσα μέσα διαθέτει. Και για μια ακόμα φορά δεν μπορεί να κρύψει τον αντιδραστικό χαρακτήρα της. Από τη ΝΔ που ενοχλήθηκε για το πανό του ΠΑΜΕ στην Ακρόπολη, ως τον Αλαφούζο που έχει κάνει σημαία του τις πιο χυδαίες εκδοχές του αντικομμουνισμού.

Οταν την Κυριακή το βράδυ ακούγαμε σε «καφέ» της Καστοριάς την κυρία ενός κυρίου που δήλωνε «εισοδηματίας» να ουρλιάζει πως «για όλα φταίνε οι κομμουνιστές», δεν είχαμε διαβάσει την «Καθημερινή» της Κυριακής. Και δεν μπορούσαμε να εξηγήσουμε την υστερία. Οταν χτες βρήκαμε ένα αντίγραφο της συνέντευξης Μαραντζίδη καταλάβαμε γιατί ούρλιαζε η κυρία. Εχουν ένα δίκιο οι «εισοδηματίες».

Με τη μακρόχρονη πάλη τους οι κομμουνιστές μπόλιασαν την εργατική τάξη με ιδέες που έγιναν αγώνες και επέβαλαν μεροκάματα, συμβάσεις, δικαιώματα. Ολα αυτά, δηλαδή, που σήμερα οι καπιταλιστές θέλουν να πάρουν πίσω για να μπορούν να γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικοί έναντι άλλων καπιταλιστών, στον καιρό μιας κρίσης σύμφυτης με το σύστημα, μιας κρίσης υπερσυσσώρευσης κερδών αρπαγμένων από την εργατική τάξη, κερδών που δεν μπορούν να βρουν τρόπο και τόπο να επενδυθούν για να έχουν μεγαλύτερα κέρδη.

Ξέρουν οι αστοί γιατί θεωρούν αντίπαλο το ΚΚΕ. Γιατί με την επιμονή του στην ταξική αντιπαράθεση δεν άφησε να σβήσει στη λαϊκή συνείδηση η αντίσταση, έκανε πράξη την ανυπακοή οργανώνοντας πραγματικές απεργίες (και 48ωρες απεργίες έχει οργανώσει το ΠΑΜΕ, σημείωση για όσους δήθεν εκπλήσσονται γιατί, λένε, για πρώτη φορά γίνεται 48ωρη απεργία...), έτσι που ακόμα και η ΓΣΕΕ των εργατοπατέρων να είναι αναγκασμένη να κηρύξει 48ωρη απεργία, την ώρα που οι εφοπλιστές ζητάνε να πάρει μέτρα το κράτος τους ενάντια στους ταραξίες κομμουνιστές που με την επιμονή τους κινδυνεύουν για 48 ώρες να μην κινηθούν τα πλοία.

Ξέρουν γιατί χάνουν την ψυχραιμία τους οι αστοί. Εστησαν τόσα αναχώματα στην κομμουνιστική δράση κι όλα ξεφτιλίστηκαν. Οπως αναδείχθηκε σε γελοία η προχτεσινή απόπειρα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να καταγγείλει με δήλωση του Τσίπρα το ΚΚΕ για «κομμουνιστόμετρο», γιατί το ΚΚΕ δεν κάνει πίσω σε αρχές και αξίες και δεν συναινεί στη σωτηρία του συστήματος αποδεχόμενο ότι είναι «κίνημα» όσοι οργανώνουν την εκτόνωση της λαϊκής οργής, όσοι θολώνουν το μέτωπο της αντίστασης, όσοι έχουν διακηρύξει στη μέση της πλατείας ότι είναι εχθρός τους το οργανωμένο ταξικό εργατικό κίνημα.

Κάθε λέξη, κάθε φράση των αστών διαβάζεται εύκολα ακριβώς αντίστροφα. Το έκαναν με τον τρόπο τους οι ΚΝίτες της Δυτικής Μακεδονίας που παραμονές των μεγάλων κινητοποιήσεων επέλεξαν να επισκεφτούν χώρους δράσης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, να μιλήσουν εκεί στον τόπο της μεγάλης σύγκρουσης για την ταξική πάλη και τις μορφές που αυτή παίρνει όταν η σύγκρουση φτάνει ως και το επίπεδο της εξουσίας.

Οταν η «Καθημερινή» δηλώνει ευθέως πως η χώρα πρέπει να αποκομμουνιστικοποιηθεί, ο εργάτης πρέπει να απαντήσει με τον τρόπο που αρμόζει στην τάξη του: Με μεγαλύτερη συσπείρωση στο ΚΚΕ, με οργάνωση και ξανά οργάνωση της ταξικής πάλης έτσι που να απειληθεί η ίδια η αστική εξουσία.

Οταν η αστική τάξη φτάνει μέσω Πάγκαλου να απειλεί με τανκς ποντάρει στην υποταγή του λαού. Η απάντηση πρέπει να είναι ακόμα καλύτερη οργάνωση και αντεπίθεση.

Η αστική τάξη γνωρίζει τον αντίπαλο. Γι' αυτό εξαφανίζει τη δράση του ΠΑΜΕ, δε λέει κουβέντα στα δελτία για το γεγονός ότι από τα μεσάνυχτα δίνεται μάχη στις πύλες των εργοστασίων, στις εισόδους των καταστημάτων, παντού όπου η ταξική αντιπαράθεση είναι άμεση.

Η αστική τάξη βολεύεται με αγανακτισμένες «κινητοποιήσεις» που κρατάνε την αντιπαράθεση στο επίπεδο ενός «πολιτικοποιημένου» καφενείου που στο τέλος μιας εκτονωτικής «συζήτησης» όλα μένουν ίδια και απαράλλαχτα.

Την ώρα της κρίσης κάθε κατεργάρης πάει στον πάγκο του. Είναι χαρακτηριστική η εντολή από την «Ελευθεροτυπία» να πείσει η κυβέρνηση τους βουλευτές της να υπερψηφίσουν το «Μεσοπρόθεσμο». Είναι μια καθαρή ταξική τοποθέτηση χωρίς πλέον ούτε καν αυτόν το μανδύα του «αντιεξουσιαστή». Η αστική τάξη και ο Τύπος της εμφανίζονται μπλοκ στην κρίσιμη στιγμή.

Η εργατική τάξη, με μπροστάρη το ΚΚΕ, πρέπει να έχει όλο και πιο καθαρό ότι δίνει τη μάχη ως τάξη απέναντι σε τάξη. Οι καπιταλιστές πρέπει να βουλιάξουν μέσα στην κρίση τους. Η εργατική τάξη μπορεί και πρέπει να γίνει ο νεκροθάφτης αυτού του συστήματος. Το ΚΚΕ προειδοποίησε έγκαιρα για την καπιταλιστική κρίση, έδειξε έγκαιρα και οργάνωσε το δρόμο της αντίστασης, είναι η εγγύηση ότι αυτή η μάχη μπορεί να κερδηθεί για το λαϊκό συμφέρον.