Οταν μιλάμε για οικονομική ανάπτυξη, πολλοί σπεύδουν να αραδιάσουν παραμέτρους και αριθμούς, που συμβάλλουν στη μεγέθυνση των οικονομικών δεικτών, αδιαφορώντας αν αυτή η οικονομική άνοδος συμβάλλει στην καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης των εργαζομένων στους διάφορους κλάδους και τομείς της παραγωγικής διαδικασίας, που είναι οι αποκλειστικοί παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου. Η άρχουσα τάξη και οι κυβερνήσεις της ταυτίζουν την οικονομική ανάπτυξη με δείκτες όπως το ΑΕΠ της χώρας, αλλά το μόνο που πασχίζουν να εξασφαλίσουν είναι συνθήκες υψηλής κερδοφορίας για την πλουτοκρατία.

Σήμερα οι δυσκολίες της άρχουσας τάξης και του πολιτικού της προσωπικού να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση και ο εντεινόμενος ανταγωνισμός ανάμεσα στις κυρίαρχες δυνάμεις του κεφαλαίου έχουν κάνει την πλουτοκρατία ακόμα πιο επιθετική, ακόμα πιο απαιτητική. Ετσι, όταν στις μέρες μας ο πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ διαφημίζει την προοπτική για «αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου» και το «νέο αναπτυξιακό πρότυπο», εκείνο που έχει υπόψη του είναι ότι πρέπει να παρθούν μέτρα, ώστε το ντόπιο και το ευρωενωσιακό κεφάλαιο να μπορεί κατ' αρχήν να αντιμετωπίσει την κρίση, αλλά και να παραβγαίνει τους κεφαλαιοκράτες που παράγουν στην Κίνα, τους ομίλους που εισάγουν από την Ινδία, τα μονοπώλια που κυριαρχούν στη Γερμανία κ.ο.κ.

Τι σημαίνει αυτό; Οτι οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, οι παραγωγοί του πλούτου, οφείλουν να υποταχθούν σε δύο δεδομένα. Το πρώτο είναι ότι θα υπάρχει μια πορεία συνεχούς και μεγαλύτερης λεηλασίας του εισοδήματός τους και άμεση κατάργηση κάθε ταξικής κοινωνικής κατάκτησης, άρα να δεχτούν την ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής τους δύναμης, άρα θα πρέπει να αποδεχτούν ότι θα ζουν μέσα σε συνθήκες αυξανόμενης ανεργίας, εξάπλωσης της υποαπασχόλησης, επικράτησης των ελαστικών μορφών απασχόλησης - αμοιβής - ασφάλισης. Το δεύτερο είναι ότι επειδή το κεφάλαιο δρα σε τομείς που μπορεί να βγάλει μεγάλο και γρήγορο κέρδος, οι επενδύσεις δε θα γίνουν με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες.

Στο «νέο μοντέλο» χωράνε επενδύσεις μόνο σε κλάδους όπως είναι οι υποδομές, η ενέργεια, οι μεταφορές, οι επικοινωνίες κλπ., που θα είναι ιδιαίτερα κερδοφόρες για διάφορες πολυεθνικές, ενώ ο λαός θα χρυσοπληρώνει τις δραστηριότητες των επιχειρηματικών ομίλων. Και ταυτόχρονα θα συρρικνώνονται άλλοι τομείς της βιομηχανίας, π.χ. κλωστοϋφαντουργία, αγροτική οικονομία, θα αυξάνονται οι εισαγωγές στα αντίστοιχα εμπορεύματα πάλι σε όφελος των κερδών.

Η πραγματική ανάπτυξη της οικονομίας, που θα συμβάλει στην κάλυψη των κοινωνικών αναγκών του λαού, μακριά από τη φιλομονοπωλιακή πολιτική, παραμένει ζητούμενο για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Η χώρα διαθέτει τις προϋποθέσεις για να βάλει σε λειτουργία την οικονομική μηχανή προς αποκλειστικό όφελος του λαού. Απόδειξη; Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές που διαθέτει. Οι εφεδρείες σε κοιτάσματα, μεταλλεύματα, ορυκτά, υδρογονάνθρακες. Ο συσσωρευμένος παραγωγικός πλούτος, τα εργοστάσια και τα μέσα παραγωγής. Πάνω απ' όλα, η έμπειρη και υψηλά εξειδικευμένη εργατική τάξη - δύναμη της χώρας και η δίψα του λαού για ένα καλύτερο αύριο. Εκείνο που απαιτείται είναι πάλη και αγώνας για να αλλάξουν οι κοινωνικοπολιτικοί συσχετισμοί, να δώσουμε ώθηση στο Λαϊκό Μέτωπο, να στηρίξουμε αποφασιστικά το ΚΚΕ, ώστε να σπρώξουμε την κοινωνία προς τα μπρος, προς τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.