Τη γνωστή αλήθεια ότι «το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας που προτείνεται από τη Γερμανία και τη Γαλλία είναι στο πλαίσιο των οικονομικών προτάσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης» επανέλαβε χτες ο αρμόδιος επίτροπος για τις Οικονομικές Υποθέσεις Ο. Ρεν, επισημαίνοντας μάλιστα ότι «στην ουσία του» το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας είναι σύμφωνο με την ετήσια έκθεση για την Ανάπτυξη που υπέβαλε πριν λίγο καιρό η Κομισιόν. Πράγματι, το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας, που δήθεν ξάφνιασε ορισμένους που έσπευσαν να μιλήσουν για «γερμανοποίηση της Ευρώπης» και άλλα παρεμφερή, δεν περιέχει τίποτα περισσότερο από την εν λόγω έκθεση της Κομισιόν, που εύστοχα είχε χαρακτηριστεί ως ευρωμνημόνιο διαρκείας και στο οποίο έχουν ήδη συμφωνήσει όλα τα κράτη τόσο με τη στρατηγική της Λισαβόνας, όσο και με τη στρατηγική «ΕΕ-2010». Μεταξύ των «διαρθρωτικών αλλαγών» που περιλαμβάνει είναι η δραστική μείωση των κρατικών δαπανών, η αύξηση των έμμεσων φόρων, η συγκράτηση των μισθών και κατάργηση της ΑΤΑ στις συλλογικές συμβάσεις, η γενίκευση των ευέλικτων σχέσεων εργασίας, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση των επιδομάτων ανεργίας, απελευθέρωση υπηρεσιών κ.ά. Με άλλα λόγια, το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας είναι ταυτόσημο με την ετήσια έκθεση της Κομισιόν «για την ανάπτυξη». Αυτό που κάνουν είναι ότι χρησιμοποιούν την «κρίση χρέους» στην ευρωζώνη για να προωθήσουν όσο γίνεται ταχύτερα το τσουνάμι των αντιλαϊκών μέτρων, που εδώ και χρόνια επιδιώκουν οι κυβερνήσεις και τα όργανα της ΕΕ για να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα των ευρωμονοπωλίων, καθιστώντας πιο φτηνή την εργατική δύναμη. Είναι μονόδρομος, λοιπόν, η οργανωμένη ανυπακοή και αντεπίθεση, με στόχο τη λαϊκή εξουσία και αποδέσμευση από την ΕΕ.