Στην απροκάλυπτη πριμοδότηση της ασύδοτης και παράνομης δράσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο των απεξαρτήσεων προχωρά η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας «Διαρθρωτικές αλλαγές στο σύστημα υγείας και άλλες διατάξεις».

Οπως καταγγέλλει ο Σύλλογος Εργαζομένων του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) με το άρθρο 52 του νομοσχεδίου που ενέκρινε το υπουργικό συμβούλιο επαναφέρει το θέμα της λειτουργίας ιδιωτικών μονάδων απεξάρτησης και το Τμήμα Εξαρτησιογόνων Ουσιών της Διεύθυνσης Εξαρτήσεων επιφορτίζεται με την αρμοδιότητα της αδειοδότησης, της εποπτείας λειτουργίας, του σχεδιασμού ανάπτυξης, έχοντας αρμοδιότητα μέχρι και για τα κτίρια τέτοιων κέντρων.

Μ' άλλα λόγια η κυβέρνηση, ενώ στραγγαλίζει οικονομικά τα στεγνά προγράμματα, έρχεται και να προσαρμοστεί στην υπάρχουσα κατάσταση, όπου διάφοροι ιδιώτες κερδοσκοπούν ασύδοτα με τον πόνο των εξαρτημένων και των οικογενειών τους με μονάδες που λειτουργούν παράνομα ακόμα και με την ήδη ισχύουσα νομοθεσία. Μόνο στο Νομό Θεσσαλονίκης, όπως καταγγέλλει ο Σύλλογος Εργαζομένων του ΚΕΘΕΑ, καταγράφηκαν 25 ιδιωτικές μονάδες «ενώ εικάζεται η ύπαρξη ενός αντίστοιχου επιπλέον αριθμού που οι συνθήκες μυστικότητας της λειτουργίας δεν επέτρεψε να εντοπιστούν».

Σχετικά με τη νομιμοποίηση των ιδιωτικών μονάδων, ο Σύλλογος των Εργαζομένων του ΚΕΘΕΑ καταγγέλλει: «Είναι η πλήρης εγκατάλειψη των στόχων της πρόληψης, της απεξάρτησης και της κοινωνικής επανένταξης των εξαρτημένων μέσα από ένα δημόσιο και δωρεάν σύστημα υπηρεσιών, που ταυτόχρονα αποτελεί την αναγνώριση από μέρους της πολιτείας του κοινωνικού χαρακτήρα του φαινομένου της εξάρτησης. Η πολιτική για τα ναρκωτικά εγκαταλείπει την αποκατάσταση και περιορίζεται στην υποκατάσταση, ανοίγοντας παράλληλα διάπλατα τις πόρτες στους ιδιώτες και στα κάθε είδους (και αμφίβολης ποιότητας) ιδιωτικά κέντρα, που πουλάνε πανάκριβα την ελπίδα της απεξάρτησης, και που τώρα πλέον θα επωφελούνται και της επιχορήγησής τους με δημόσιο χρήμα. Οι οργανισμοί για την πρόληψη και αντιμετώπιση των εξαρτήσεων, πληγωμένοι από τις περσινές περικοπές του προϋπολογισμού (παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις) και τη δραματική μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων (που αυτοί πλήρωσαν σε μεγάλο βαθμό τη βιωσιμότητα των οικονομικών μεγεθών των φορέων) δέχονται τώρα πέραν των οικονομικών και θεσμικά πλήγματα. Η επίθεση δεν περιορίζεται στα εισοδήματα των εργαζομένων, οι απορρυθμίσεις που βαφτίζονται μεταρρυθμίσεις είναι πάνω απ' όλα προϊόντα μιας συνολικής, βαθιά αντικοινωνικής πολιτικής».

Και η ανακοίνωση καταλήγει: «Αυτήν την πολιτική πρέπει να αντιπαλέψουμε και στον αγώνα αυτό δε θα είμαστε μόνοι. Ούτως ή άλλως, η υπόθεση της απεξάρτησης δεν είναι μόνο υπόθεση μερικών εκατοντάδων εργαζομένων σ' αυτήν, αλλά των εξαρτημένων, των οικογενειών τους, της κοινωνίας συνολικά. Αυτοί είναι οι φυσικοί μας σύμμαχοι σε έναν αγώνα για να μείνει η ελπίδα της απεξάρτησης ζωντανή».