Γιατί περί πραγματικού πολιτικού τζόγου πρόκειται, να ψηφίζουν οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ την παραπάνω έκθεση ή να συμφωνεί ο υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης με τις περικοπές στις κοινοτικές επιδοτήσεις και την επιβολή προστίμων στις δημοσιονομικά «απείθαρχες» χώρες και στη συνέχεια να περιοδεύουν κυβερνητικά και κομματικά στελέχη στην ελληνική ύπαιθρο και ...χτυπώντας φιλικά στην πλάτη τους χειμαζόμενους αγρότες να τους λένε υποκριτικά «όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε». `Η, πάλι, να γνωρίζουν ότι το ξεπούλημα του ποσοστού που κατέχει το Δημόσιο στην ΑΤΕ θα οδηγήσει σε ανάλογο ξεπούλημα τις εναπομείνασες κρατικοσυνεταιριστικές επιχειρήσεις και την ίδια στιγμή να αναλαμβάνουν κοινοβουλευτικές ...δράσεις, όπως η πρόσφατη Ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή, αναφορικά με το μέλλον της «ΔΩΔΩΝΗΣ», ζητώντας δήθεν τη διασφάλιση του δημόσιου και συνεταιριστικού χαρακτήρα της.

Το πραγματικό «στοίχημα» της μικρομεσαίας αγροτιάς θα «παιχτεί» στο δρόμο του αγώνα. Εκεί που όλα τα προηγούμενα χρόνια έδωσε σκληρές μάχες, που, εκτός από μικρές κατακτήσεις ή την απόκρουση ορισμένων κυβερνητικών αποφάσεων, απέκτησε κυρίως σημαντική αγωνιστική πείρα που οφείλει να αξιοποιήσει. Οι αγώνες της, που σίγουρα θα ξεδιπλωθούν τους επόμενους μήνες, δεν μπορούν να είναι ξεκομμένοι κατά περιοχή ή προϊόν, αλλά ενιαίοι, κόντρα στην πολιτική που τους τσακίζει τη ζωή. Και, ακόμη περισσότερο, δεν μπορούν να μη συνδεθούν με τους αγώνες της εργατικής τάξης και των αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις. Και, οπωσδήποτε, αυτοί οι αγώνες δεν μπορεί να είναι αμυντικοί. Το μέλλον τους είναι αβέβαιο. Πρέπει να είναι αγώνες κοινωνικοπολιτικοί, αγώνες που να συσπειρώνουν στην ΠΑΣΥ, αγώνες αντιμονοπωλιακοί, για να αλλάξει ο σημερινός πολιτικός συσχετισμός δυνάμεων σε βάρος του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Μονόδρομος είναι η συσπείρωσή τους στη λαϊκή συμμαχία και στην πολιτική του ΚΚΕ.