Παπαγεωργίου Βασίλης

Στο προσχέδιο νόμου αναφέρεται ότι «καθίσταται επιτρεπτή η ανάπτυξη δραστηριοτήτων πολιτικών κομμάτων, υπέρ συνδυασμών και υποψηφίων, προς τους οποίους έχουν, δημόσια εκφράσει την υποστήριξή τους, υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι οι δραστηριότητες αυτές δεν συνιστούν άμεση ή έμμεση χρηματοδότησή τους».

Αυτό στην πράξη σημαίνει πως ένας υποψήφιος που δεν έχει οικονομική επιφάνεια, απαγορεύεται να ενισχυθεί από το κόμμα του και συνεπώς δεν μπορεί να κατέβει στις τοπικές εκλογές. Ουσιαστικά λοιπόν, χάνει το δικαιώματα του εκλέγεσθαι. Ετσι, υπό αυτές τις προϋποθέσεις το δικαίωμα του εκλέγεσθαι θα υπάρχει μόνο για τους οικονομικά ισχυρούς.

Η προαναφερόμενη διάταξη απαγορεύει σε ένα κόμμα να στηρίξει ένα συνδυασμό αποτελούμενο από οικονομικά αδύνατους, δηλαδή εργαζόμενους ή ακόμη και έναν καθαρά κομματικό συνδυασμό από μέλη, στελέχη και οπαδούς του, αφού του απαγορεύεται να τους χρηματοδοτήσει. Ειδικά για το ΚΚΕ που δε στηρίζει τον πολιτικό παραγοντισμό και τους τοπικούς συνασπισμούς ισχυρών οικονομικών συμφερόντων που επενδύουν στις λεγόμενες τοπικές κοινωνίες, αλλά αναζητεί υποψηφίους που να είναι εκφραστές και αγωνιστές των λαϊκών συμφερόντων, η συγκεκριμένη διάταξη ισοδυναμεί με απαγόρευση συμμετοχής του καθ' οιονδήποτε τρόπο στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.

Ετσι, παρά το γεγονός ότι η πολιτική κομματική δράση είναι τυπικά ανεμπόδιστη σε όλες τις πλευρές της κοινωνικής ζωής, στην προκειμένη περίπτωση όχι μόνο εμποδίζεται βάναυσα αλλά επί της ουσίας απαγορεύεται με τον πιο κατάφορα αντιδημοκρατικό, αντιδραστικό τρόπο. Την ίδια ώρα, όμως, το δικαίωμα πολιτικής έκφρασης και εκπροσώπησης στα τοπικά διοικητικά όργανα διατηρείται αλώβητο και καθίσταται αποκλειστικό προνόμιο μόνο των αστικών κομμάτων τα οποία στηρίζουν και στηρίζονται από τα ισχυρά οικονομικά στρώματα της κοινωνίας, τα οποία δεν έχουν ανάγκη καμίας κομματικής οικονομικής στήριξης για να συμμετέχουν στις τοπικές εκλογές. Αυτή είναι η ουσία της αστικής δημοκρατίας. Στυγνή δικτατορία των αστών με εκλογικό μανδύα.

Με το προσχέδιο νόμου απαγορεύονται οι οικονομικές εξορμήσεις των κομμάτων και συνδυασμών με τη μέθοδο των κουπονιών, δηλαδή απαγορεύεται ο κλασικός τρόπος με τον οποίον κυρίως το ΚΚΕ και οι συνδυασμοί του απευθύνονται στο λαό για να ενισχύσει οικονομικά την προεκλογική - και όχι μόνο - πολιτική τους δραστηριότητα.

Για να κατανοήσει ο αναγνώστης την ουσία του ζητήματος, η μέθοδος των κουπονιών, η οποία εφαρμόζεται σήμερα από το ΚΚΕ ως σταθερή και κύρια μέθοδος άντλησης εσόδων έχει καταγραφεί στην ιστορία ως η κλασική μέθοδος οικονομικής ενίσχυσης ενός κόμματος, συνδυασμού ή οργάνωσης με λαϊκά χαρακτηριστικά και με κοινωνικές αναφορές στα λαϊκά στρώματα.

Με τη μέθοδο των κουπονιών μπόρεσαν να χρηματοδοτήσουν τη δράση τους όλες οι οργανώσεις στη σύγχρονη ιστορία που ξεπήδησαν από τα σπλάχνα του λαού. Με την ίδια μέθοδο έγινε κατορθωτό να χρηματοδοτηθούν εκδόσεις πολιτικών - πολιτιστικών εντύπων που έγραψαν ιστορία ή οργανώθηκαν πολιτικές και πολιτιστικές δραστηριότητες οι οποίες σημάδεψαν ανεξίτηλα την ιστορία του ελληνικού λαού.

Η κυβέρνηση έχει κατά καιρούς ισχυριστεί ότι μέσω της μεθόδου των κουπονιών μπορεί να διακινηθεί «μαύρο» πολιτικό χρήμα προς τα κόμματα. Οπου όμως εμφανίστηκε κάτι τέτοιο, αφορούσε τα αστικά κόμματα. Επομένως, πάει πολύ τα δικά τους «κατορθώματα», τη δική τους βρωμιά, να θέλουν να τα φορτώσουν σ' εκείνους που ουδέποτε θέλησαν ή επιδίωξαν να τους μοιάσουν. Χώρια που αν τα αστικά κόμματα ήθελαν να εμποδίσουν το μαύρο πολιτικό χρήμα θα μπορούσαν να το κάνουν, γιατί έχουν τους τρόπους. Ομως, με την απαγόρευση των κουπονιών η κυβέρνηση αλλού στοχεύει.

Αντί της μεθόδου των κουπονιών - που η κυβέρνηση τη θεωρεί αδιαφανή και αναχρονιστική - το νομοσχέδιο προβλέπει ότι η χρηματοδότηση συνδυασμών και υποψηφίων γίνεται από φυσικά πρόσωπα και το συνολικό ύψος των ποσών σε έσοδα και δαπάνες γίνεται μέσω τραπεζών, πράγμα που σημαίνει πλήρη καταγραφή των στοιχείων εκείνων που ενισχύουν οικονομικά έναν υποψήφιο ή ένα συνδυασμό, με αποτέλεσμα να επιβάλλεται από το παράθυρο το φακέλωμα των πολιτών για την εκδήλωση του φρονήματός τους.

Με άλλα λόγια, αν ένας συνδυασμός ή ένας υποψήφιος θέλει να συγκεντρώσει οικονομικές ενισχύσεις θα ανοίγει ένα λογαριασμό σε μία ή περισσότερες τράπεζες στον οποίο οι πολίτες ατομικά και με τα στοιχεία τους θα πηγαίνουν να καταθέτουν τις οικονομικές τους εισφορές. Ετσι, οι τράπεζες μέσω της κίνησης αυτών των λογαριασμών - αλλά και η εκάστοτε κυβέρνηση μέσω του ελέγχου που θα ασκεί για να ανακαλύψει το μαύρο πολιτικό χρήμα - θα έχουν πλήρη εικόνα για τις πολιτικές προτιμήσεις των πολιτών - καταθετών και τον κατάλογο των υποστηρικτών υποψηφίων και συνδυασμών.