Με ένα άρθρο, που θα το ζήλευαν από τον εφοπλιστή Βεντούρη, μέχρι τον Πορτοσάλτε του Αλαφούζου, τον προβοκάτορα Πάγκαλο και τον Καρατζαφέρη, ο Ανδρέας Νεφελούδης, εκ της «Δημοκρατικής Αριστεράς» (Κουβέλης και λοιποί) αποδεικνύει το ρόλο του εν λόγω αναχώματος: Ενάντια στις απεργίες, ενάντια στους εργαζόμενους, ενάντια στη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών συνειδήσεων, ενάντια (φυσικά) στο ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, υιοθετώντας μια μαύρη και συκοφαντική επιχειρηματολογία, βγαλμένη από αραχνιασμένα ντουλάπια της προπαγάνδας. Το άρθρο τιτλοφορείται «Το δικαίωμα της επιλογής, ο φασισμός του ΠΑΜΕ και ο ολοκληρωτισμός του ΚΚΕ». Φιλοξενείται στον ιστότοπο της «ανανεωτικής αριστεράς». Εκεί, ο Νεφελούδης χαρακτηρίζει «φασιστική τρομοκρατία» την απεργία στις 23 Ιούνη στο λιμάνι του Πειραιά (τον ίδιο χαρακτηρισμό έκανε και ο ΛΑ.Ο.Σ.) και συναγωνίζεται τον Γκαίμπελς, όταν ισχυρίζεται ότι οι ναυτεργάτες και οι άλλοι εργάτες που βρίσκονταν στους καταπέλτες «διέφεραν από τους Ματατζήδες που δέρνουν τον κόσμο, μόνο κατά τη στολή, ασπίδες τα ΜΑΤ μπλουζάκια και καδρόνια αυτοί»!

Εκεί, όμως, που ξεπερνάει τον εαυτό του, είναι όταν συκοφαντεί με τον πιο χυδαίο τρόπο το ΚΚΕ. Λέγοντας ότι στη Ζώνη του Περάματος είναι «κάτι σαν σκοτεινός μηχανισμός, στοά ή και κάτι χειρότερο που καθορίζει ποιοι δουλεύουν, πόσες μέρες, σε ποιο συνεργείο κ.λπ. Να θυμηθούμε τον πιο βάρβαρο καπιταλισμό που προωθούν οι συνδικαλιστικές εξαρτήσεις στον τομέα της φορτοεκφόρτωσης στα λιμάνια; Να δούμε τέλος τι θα αποκαλυφθεί όταν κατά τη διάρκεια της εφαρμογής του Καλλικράτη θα αποκαλυφθεί η καταχρέωση δήμων όπου ήταν πλειοψηφία το ΚΚΕ και για ποιους λόγους;». Ξερνάει χολή και ασυνάρτητα, κατασκευασμένα ψέματα σε βάρος του ΚΚΕ. Ειδικά για τις συκοφαντίες σχετικά με τη Ζώνη, αναμασά τις καταγγελίες που κάνουν κάτι απολειφάδια της εργοδοσίας για να χτυπήσουν το συνδικάτο και τις κατακτήσεις του. Την ίδια συκοφαντία κάνουν εδώ και κάμποσες μέρες και οι έμμισθοι προπαγανδιστές του Αλαφούζου. Το ίδιο σκονάκι φαίνεται πως διαβάζουν όλοι.

Παίζει το ρόλο του, εκείνο του οπορτουνισμού, στο πλευρό της αστικής τάξης και της πλουτοκρατίας. Γι' αυτό και βάζει στο στόχαστρο το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ εξαπολύοντας λάσπη. Δείχνει, όμως, πραγματικά ποιος είναι ο ρόλος αυτής της «αριστεράς», όταν αναρωτιέται: «Ποιος μικροφασίστας είναι αυτός που θα μας περιορίσει το όποιο δικαίωμα στην επιλογή να κάνουμε αυτό που θέλουμε, όποτε και όπως το θέλουμε» (σ.σ. να ταξιδέψουμε και να «κάνουμε τις βουτιές μας»). Στρέφεται - όπως κάθε εργοδοτικός που παλεύει να κερδίσει τα εύσημα του κεφαλαίου - ενάντια σε κάθε απεργία, σε κάθε διαδήλωση, σε κάθε αγροτικό μπλόκο, σε κάθε κατάληψη σχολείου και πανεπιστημίου. Με άλλα λόγια, ενάντια σε κάθε μορφή πάλης. Τέτοια φιντάνια ευδοκιμούν στο θερμοκήπιο της «αριστεράς» που οραματίζονται ο Κουβέλης, αλλά και οι μέχρι πρότινος συνδαιτυμόνες του στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Να τους χαίρονται η κυβέρνηση, οι εφοπλιστές και τα άλλα τσιράκια τους.