Ηταν τόσο το πάθος του να στηρίξει τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους παραμονή απεργίας, που έφτασε στο σημείο να υποστηρίζει ότι σε κανένα σημείο του νόμου δεν υπάρχει παρόμοια πρόβλεψη, συμπληρώνοντας μάλιστα ότι δε θα μπορούσε καν να υπάρξει.
Για την ιστορία, στο σχετικό κείμενο του νόμου, για το «μηχανισμό στήριξης», όπως δημοσιεύτηκε στις 6 του Μάη, στο ΦΕΚ με αριθμό 65, σημειώνεται:
Πρώτον, στη σελίδα 1367 όπου αναλύονται τα χρονοδιαγράμματα των ελέγχων που θα γίνουν, προκειμένου η κυβέρνηση να εξασφαλίσει την εκταμίευση των δανείων από ΕΕ και ΔΝΤ, αναφέρει ρητά ότι «η κυβέρνηση (...) θα εφαρμόσει μέτρα που θα εγγυώνται ότι οι τρέχοντες κατώτατοι μισθοί θα παραμείνουν σταθεροί σε ονομαστικούς όρους για τρία χρόνια».
Δεύτερον, στη σελίδα 1379 όπου δημοσιεύονται οι πίνακες του τέταρτου μνημονίου για τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση, στον τομέα της «αγοράς εργασίας και των μισθών», αναφέρεται η ίδια ακριβώς δέσμευση, «οι τρέχοντες κατώτατοι μισθοί θα παραμείνουν σταθεροί σε ονομαστικούς όρους για τρία χρόνια», μια υποχρέωση που πρέπει να υλοποιηθεί μέχρι το Δεκέμβρη του 2010.
Ας αφήσει, λοιπόν, ο Παπαδημητρίου τις ποταπές μεθόδους του, γιατί είναι απόλυτα βέβαιο πως γνωρίζει ότι λέει ψέματα. Αλλά θα πείτε, ένα τέτοιο ψέμα είναι πταίσμα, για ανθρώπους που επέλεξαν να γίνουν ένα με την εργοδοσία και ορκισμένοι εχθροί των εργατικών δικαιωμάτων.