Δε χρειάζονται ειδικοί αναλυτές, για να καταλάβει ο άνθρωπος τι ζει, ήδη πριν εφαρμοστούν τα νέα μέτρα.

Ομως, ότι η ζωή των λαϊκών στρωμάτων θα γίνει εφιάλτης, αυτό θα γίνει δεδομένο, μόνο αν η εφαρμοζόμενη πολιτική δε βρει μπροστά της μια όλο και πιο καλά οργανωμένη ρωμαλέα αντίσταση που θα αμφισβητεί στην πράξη τόσο τα καπιταλιστικά κέρδη (αυτά διασφαλίζονται με τη σημερινή πολιτική) όσο και την ίδια την εξουσία των καπιταλιστών.

Κι εδώ τα πράγματα δεν είναι ρόδινα για την αστική εξουσία. Ηδη, μόνοι τους οι αστοί βάζουν ορίζοντα έως τον Σεπτέμβρη. Οταν θα έχουν συσσωρευτεί μερικές, οι πρώτες μόνο επιπτώσεις. Ξέρουν πως το ποτάμι θα είναι οργισμένο. Και προσπαθούν από σήμερα να χτυπήσουν το ήδη οργανωμένο τμήμα του κινήματος.

Σ' αυτή τους την προσπάθεια να χτυπήσουν το κίνημα κατασκευάζουν «πραγματικότητες», για να μπορέσουν πάνω στο ψέμα να εξασφαλίσουν λαϊκή συναίνεση. Οι αναφορές στον τουρισμό είναι ενδεικτικές. Την ώρα που οι όποιες ακυρώσεις αφορούν όλη την τουριστική περίοδο και όλους τους προορισμούς, είναι συνέπεια της ίδιας της καπιταλιστικής κρίσης, οι αστοί δείχνουν τους απεργούς μιας μέρας, ως αιτία. Κι επειδή δεν πείθουν, σπέρνουν «πληροφορίες», που βγάζουν απ' την κοιλιά τους, όπως αυτές για τη Ρόδο, για να εμφανιστούν στη συνέχεια «αγανακτισμένοι», δήθεν, για την «αντικοινωνική συμπεριφορά».

Αντικοινωνικοί είναι οι ίδιοι και η πολιτική τους. Το δείχνει η βιασύνη τους να ξεμπερδέψουν με το ίδιο το δικαίωμα στην απεργία. Το δείχνει η επιστράτευση κάθε μαραγκιασμένης γραφίδας που απ' όλα όσα συμβαίνουν γύρω της κατάλαβε μόνο ότι πρέπει να σκύψει στα τέσσερα (επιλογή της, αλλά δεν της περνά απ' το μυαλό πως ό,τι απολαμβάνει σήμερα ως δικαίωμα είναι αποτέλεσμα εκείνου του μεγάλου Οκτώβρη στον οποίο τόσο ξετσίπωτα αναφέρεται;). Φαίνεται πως έχει στοιχειώσει η Οκτωβριανή Επανάσταση στους αστούς, στους πολιτικούς τους και στους δημοσιολόγους τους, σα φάντασμα, εφιάλτης που τους προκαλεί φόβο. Καλό είναι...

Ας το χωνέψουν όλοι τους μαζί: Η εργατική τάξη διατηρεί όλο το δικαίωμα να παλεύει με όποιον τρόπο και μορφή επιλέγει η ίδια, όχι μόνο για να αμυνθεί, αλλά για να κάνει συνολικά καλύτερη τη ζωή της, με βάση τον άφθονο πλούτο που παράγουν τα χέρια της. Χέρια που οι αστοί τα θέλουν μόνο να δουλεύουν σαν τρελά, χέρια, όμως, που είναι εργαλεία και στην παραγωγή και στη διαδήλωση...

Τους βλέπουμε... Ολους αυτούς που γάνωσαν τα μυαλά των ανθρώπων για την ανάγκη να παρθούν τα αντεργατικά μέτρα. Τώρα παριστάνουν και τους φιλολαϊκούς. Να κλάμα για τα μπάνια του λαού, να κλάμα για τον οικονομικό βυθό.

Δεν τους έπιασε ο πόνος. Τη μακροημέρευση του καπιταλιστικού συστήματος θέλουν. Να εκτονωθεί η λαϊκή οργή με προτάσεις για έλεγχο των τιμών στις ιδιωτικές πλαζ και οδηγίες σεμνότητας προς τους αστούς πολιτικούς για να μην τους πάρει ο κόσμος με τις πέτρες.

Βρίσκουν και τα κάνουν. Αυτόν που, αντί να ζητά την κατάργηση της ιδιωτικής πλαζ, κόβει τα μπάνια της οικογένειας, αφού δεν αντέχει η τσέπη του, ελέω πολιτικής εμπορευματοποίησης της θάλασσας που ανήκει σε όλους, και πότε για το γνωστό επίδομα των «176 ευρώ», την ώρα που έπρεπε να ζητάει κανονικό μισθό.

Βρίσκουν και κάνουν: Αυτόν που περιμένει να πιάσει πάτο για να αγανακτήσει, αγνοώντας ότι το βαρέλι της βαρβαρότητας δεν έχει πάτο. Κι όσο θα βουλιάζει τόσο θα χάνει.

Στον αφρό, η αστική τάξη ήδη ετοιμάζει τις μάσκες που θα εμφανίζουν διαφορετικό το πολιτικό προσωπικό της, ώστε όλα τα ίδια να μένουν. Και παράλληλα ενισχύει τη θέση της στο ιμπεριαλιστικό σύστημα (τι χαρές κι αυτές χτες στο «Χίλτον» για τη συνδιαχείριση του Αιγαίου...). Τα κέρδη των καπιταλιστών δεν πρέπει να γίνουν ο τάφος των εργατών. Μπορούμε να τους κόψουμε το βήχα. Σημαντικός σταθμός στην πορεία της λαϊκής πάλης το σημερινό πανελλαδικό συλλαλητήριο που οργανώνει το ΚΚΕ.