-- Τον Σεπτέμβρη του 2009 ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε: «Το ΠΑΣΟΚ λέει σωστά πράγματα, δεν ξέρω όμως αν είναι αρκετά» και «από το ΠΑΣΟΚ οι πολίτες έχουν άλλες απαιτήσεις».

-- Την ίδια περίοδο ο Δ. Παπαδημούλης δήλωνε: «Θα είμαστε δύναμη ελέγχου για την τήρηση θετικών δεσμεύσεων, που θα κρατάει τα μπόσικα».

-- Την επομένη των εκλογών, στις 5/10/2009, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με ανακοίνωσή του σπεύδει να συνηγορήσει υπέρ μιας «ελάχιστης περιόδου χάριτος». Ενώ η ΠΓ του ΣΥΝ καλλιεργεί κλίμα αναμονής, προσάπτοντας στο ΠΑΣΟΚ απλώς και μόνο «μη συγκεκριμένες δεσμεύσεις (...) ασαφές πρόγραμμα».

-- Στις 15/10/2009, ο Δ. Παπαδημούλης επαναλαμβάνει την προσήλωση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην «προγραμματική αντιπολίτευση», και τονίζει: «Αν βλέπουμε κάτι αρνητικό, μια αθέτηση δέσμευσης, μια αντιλαϊκή επιλογή, τότε φυσικά θα αντιτασσόμαστε».

-- Το ίδιο διάστημα, ο Αλ. Τσίπρας δηλώνει: «Αναμφίβολα υπάρχει ένα θετικό κλίμα, υπάρχει μια πίστωση χρόνου από τους πολίτες. Και αυτή την πίστωση χρόνου, οφείλει η κυβέρνηση να την επωφεληθεί. Εμείς βλέπουμε ότι το πρώτο διάστημα υπάρχουν και θετικές εξαγγελίες, αλλά και αντιφατικές πρακτικές».

-- Η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζοντας να καθησυχάζει το λαό, επικρότησε τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, για τις οποίες δήλωσε ο επικεφαλής του: «Ακούσαμε σήμερα θετικές εξαγγελίες».

-- Τον Νοέμβρη, ο Αλ. Τσίπρας ανακαλύπτει «σφοδρές πιέσεις απ' τις Βρυξέλλες», εξαιτίας των οποίων «η κυβέρνηση έχει χάσει τον προσανατολισμό και τον μπούσουλά της». Ο Δ. Παπαδημούλης εγκαλεί τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ: «Ο πρωθυπουργός λέει ορθοπεταλιά και εσείς κάνετε χάζι».

-- Δεκέμβρη και Γενάρη η ηγεσία του ΣΥΝ «παίζει» το επιχείρημα της άβουλης κυβέρνησης, με δηλώσεις όπως: «Η κυβέρνηση δεν τολμά ή δεν μπορεί να σηκώσει ανάστημα, να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων». «Η κυβέρνηση υποχώρησε στις πιέσεις και στους εκβιασμούς». «Η κυβέρνηση είναι υπάκουη και όμηρος των κεφαλαιαγορών και των διευθυντηρίων, δεν έχουμε κυβέρνηση, αλλά στην ουσία έχουμε μια επιτροπή διαχείρισης και διεκπεραίωσης των κατευθύνσεων των Βρυξελλών και των κεφαλαιαγορών (...) στην ουσία η χώρα τελεί υπό οικονομική κατοχή».

-- Τους τελευταίους δύο μήνες, η «γραμμή» προσαρμόστηκε και πάλι. Ο Αλ. Τσίπρας εμφανίζεται να παραδέχεται ότι: «Είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση συμμετέχει ενεργά στο σχέδιο αυτό. Δεν πιέζεται και οπισθοχωρεί. Ασχετα αν παριστάνει την ανήμπορη και την άβουλη, προκειμένου να αποφύγει το πολιτικό κόστος»! Συγχρόνως τής προσάπτουν και «ερασιτεχνικούς χειρισμούς», «γκάφες» και «παλινωδίες».

-- Το τελευταίο «επιχείρημα» των οπορτουνιστών είναι πως η κυβέρνηση «δεν έχει τη δημοκρατική νομιμοποίηση και τη λαϊκή εντολή (να) παραδώσει τη χώρα στο ΔΝΤ». Γι' αυτό ζητούν δημοψήφισμα. Δηλαδή, την ίδια ώρα που απαιτείται η μέγιστη δυνατή λαϊκή συσπείρωση για την ανατροπή της πολιτικής των μονοπωλίων, καλούν το λαό να απορρίψει τον έναν ιμπεριαλιστή (ΔΝΤ) και να ταυτιστεί με τον άλλο (ΕΕ).

Αρχικά συνέβαλαν στο να καλλιεργηθούν στο λαό φρούδες ελπίδες για το ΠΑΣΟΚ, να ατονήσει η ετοιμότητά του. Μετά ανέλαβαν εργολαβικά τον εξωραϊσμό της εικόνας του, συγκαλύπτοντας ότι είναι πολιτικός εκπρόσωπος της άρχουσας τάξης, με συγκεκριμένη αντιλαϊκή στρατηγική. Οταν άρχισαν τα «προεόρτια» της αντιλαϊκής θύελλας, άρχισαν και οι οπορτουνιστές να τα «γυρίζουν», πάντα όμως με άξονα τη στήριξη του συστήματος, για τον αποπροσανατολισμό του λαού και την ανακοπή ριζοσπαστικών διεργασιών. Δεν είναι απλά αναξιόπιστοι και επιζήμιοι. Είναι επικίνδυνοι για τα λαϊκά συμφέροντα.