Στην εισηγητική της τοποθέτηση η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:

«Επιτρέψετε μου να ξεκινήσω με αυτό το θέμα που έθεσα και στην αρχή της σύσκεψης και στο κλείσιμο, εκφράζοντας τις θέσεις του ΚΚΕ. Πήραμε μέρος στη σύσκεψη, ξεκαθαρίζοντας όμως ότι διαφωνούμε με το να συνδεθεί το πρόβλημα της διαφθοράς, της διαφάνειας και των σκανδάλων με την κρίση. Να αναδειχθεί, δηλαδή, ως αιτία της κρίσης και να συνδεθεί μάλιστα με τη διέξοδο από την κρίση.

Η κρίση είναι οικονομική, καπιταλιστική, αφορά όλο τον καπιταλιστικό κόσμο και την Ελλάδα. Βεβαίως, και δεν μπορεί να συνδεθεί με το θέμα της διαφθοράς, που άλλωστε διαφθορά υπήρχε και την περίοδο που η οικονομία έτρεχε με ανεβασμένους ρυθμούς και τώρα που βρίσκεται σε ύφεση.

Πολύ περισσότερο, δεν μπήκαμε στη συζήτηση στο πώς θα βγει η Ελλάδα από την κρίση. Εχουμε σαν δεδομένο ότι η κυβέρνηση οδηγεί στην αντιλαϊκή διέξοδο από την κρίση. Ολος ο προσανατολισμός της είναι πολύ συγκεκριμένος. Παραδείγματος χάριν, να μαζέψει ζεστό χρήμα από τη φορολογία, η οποία βεβαίως θα χτυπήσει τα λαϊκά στρώματα, γιατί μιλάμε για την άμεση και για την έμμεση φορολογία.

Ενδεχομένως να φορολογήσει εφάπαξ και κάποια ανώτερα στρώματα. Προβληματίζεται μόνο αν θα επιβάλει κάποιους περιορισμούς - προσωρινούς υποθέτω - στα στελέχη που δρουν στο χρηματοπιστωτικό σύστημα σε σχέση με άλλα τμήματα του κεφαλαίου. Αλλωστε, υπάρχουν και αντιθέσεις μεταξύ τους. Εν πάση περιπτώσει, αποσκοπεί στο να συγκεντρώσει ζεστό χρήμα, να αντιμετωπίσει το δημόσιο χρέος και κυρίως να έχει ζεστό χρήμα για να ανταποκριθεί στο καθήκον που έχει βάλει η ΕΕ για πρόσθετες επιχορηγήσεις στους επιχειρηματίες.

Αυτή είναι η μια πλευρά διεξόδου από την κρίση που βλέπει η κυβέρνηση. Αλλά το μεγαλύτερο πακέτο μέτρων που έχουν σχέση με την έξοδο από την κρίση - όπως λέει - ήτανε και έξω από τη σημερινή ατζέντα και ούτε εμείς θέλαμε να μπουν στην ατζέντα γιατί δεν έχουμε καμία διάθεση να κάνουμε διάλογο με την κυβέρνηση.

Αναφερόμαστε, λοιπόν, στην ταχύτερη προώθηση του πακέτου των αναδιαρθρώσεων που έχει σχέση με το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, συνταξιοδότηση, ύψος σύνταξης, παράταση του εργάσιμου χρόνου, άνοδος των ορίων συνταξιοδότησης, απαξίωση των συντάξεων και των μισθών. Εχει να κάνει με την επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, του σύγχρονου δηλαδή καπιταλιστικού δουλεμπορίου. Εχει να κάνει με τις αλλαγές στη δημόσια διοίκηση, όπου θα δημιουργηθούν τοπικοί κρατικοί μηχανισμοί που θα βοηθήσουν ακόμη περισσότερο τη διείσδυση των μονοπωλίων σε όλους τους τομείς της οικονομίας και της κοινωνικής πολιτικής. Εχει να κάνει με όλα εκείνα τα μέτρα τα οποία η κυβέρνηση τα έχει βγάλει από το συρτάρι της και αποτελούν αντικείμενο του κοινωνικού διαλόγου, σε εισαγωγικά το βάζουμε εμείς.

Εμείς πήγαμε σε αυτή τη σύσκεψη και πήραμε μέρος στη συζήτηση για να θέσουμε ορισμένα ζητήματα που έχουν σχέση με αυτό που τυποποιημένα λέγεται διαφθορά.

Υπογραμμίζουμε μάλιστα και το εξής: Ορισμένα ζητήματα που αφορούν τη δημόσια διοίκηση, γενικότερα δηλαδή τους μηχανισμούς του κράτους και την κρατική υπαλληλία, έτσι όπως παρουσιάζονται δε συμφωνούμε, ανεξάρτητα αν ορισμένα φαινόμενα είναι γνωστά, είτε γραφειοκρατία, πολυνομία ή ακόμη και φαινόμενα πιο εκτεταμένης διαφθοράς. Δεν πρόκειται, για εμάς, για ένα απλό ζήτημα κρατικής - ας πούμε - ρουσφετολογίας ή ζήτημα κομματοκρατίας - όπως λένε - και πελατειακών σχέσεων.

Στην πραγματικότητα τα προβλήματα που εμφανίζει η δημόσια διοίκηση στην Ελλάδα και τα οποία ενδεχομένως έχουν και ορισμένες ιδιορρυθμίες σε σχέση με τις άλλες καπιταλιστικές χώρες της Δυτικής Ευρώπης - γιατί με αυτές μπορεί να γίνει περισσότερο σύγκριση - οφείλονται σε μια συγκεκριμένη πολιτική που ακολουθήθηκε μετά τον πόλεμο και στη μεταπολίτευση. Μια πολιτική διαμόρφωσης, διεύρυνσης των μηχανισμών του κράτους και γιατί αυτό απαιτούσε τότε η καπιταλιστική ανάπτυξη, αλλά και η ανάγκη ενσωμάτωσης ενός μέρους των εργαζομένων στον κρατικό μηχανισμό, προκειμένου να δημιουργηθούν προϋποθέσεις να αμβλυνθεί η ταξική πάλη, να τσακιστεί και το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Να χειραγωγηθεί και μέσα από ένα προβάδισμα που έδιναν στην κρατική υπαλληλία.

Βεβαίως, συν τω χρόνω, η θέση των δημοσίων υπαλλήλων επιδεινώνεται και χειροτερεύει. Τώρα πια η κυβέρνηση - όπως και σε όλη την Ευρώπη - ενδιαφέρεται για την αποκέντρωση αυτού του μηχανισμού και την αναπαραγωγή, αν θέλετε, όλων των φαινομένων, της διαφθοράς, της ρουσφετολογίας και της γραφειοκρατίας σε τοπικό επίπεδο.

Εμείς συγκεντρώσαμε την προσοχή μας σε ζητήματα που έχουν σχέση με την αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Οπως ήδη το έχουμε πει, να μπορεί η Βουλή να εξετάζει το ενδεχόμενο ευθυνών με πολύ μικρότερη πλειοψηφία από ό,τι γίνεται σήμερα και κυρίως να μην παραγράφονται τα πιθανά ή εκτιμημένα σκάνδαλα για τους βουλευτές σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Να ισχύσει ό,τι ισχύει για τον απλό πολίτη.

Ενα δεύτερο ζήτημα που θέσαμε είναι η κατάργηση του φορολογικού απορρήτου παντού, στις τράπεζες, στις επιχειρήσεις καθώς και η ονομαστικοποίηση των μετοχών παντού.

Ενα τρίτο ζήτημα που βάλαμε είναι η φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου στο 45%. Εμείς αυτό ζητάμε, γιατί όλα τα άλλα μέτρα που παίρνονται και κυρίως με τη φορολόγηση μεσαίων στρωμάτων, ένα μέρος των οποίων κάνει φοροδιαφυγή, στην πραγματικότητα θα αποφέρει και λίγα έσοδα αλλά κυρίως θα συμβάλει στην εκτόπιση αυτών των τμημάτων από το χώρο των μεσαίων στρωμάτων. Θα συμβάλει στην επιδείνωση της θέσης τους και στη συγκέντρωση των δραστηριοτήτων, ιδιαίτερα στον τομέα των υπηρεσιών, σε πολύ μεγαλύτερες επιχειρηματικές μονάδες.

Αναφέραμε, επίσης, μια σειρά άλλα συμπτώματα, φαινόμενα, τα οποία ενδεικτικά θα σας πω τώρα, γιατί ήταν αρκετά, τα οποία για εμάς συνιστούν ζήτημα σκανδάλου, αναπόσπαστο βεβαίως με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, και όχι απλώς σαν ένα ζήτημα διαχείρισής του, και με το πολιτικό σύστημα.

Παραδείγματος χάριν: Τα χρέη τραπεζών και κυβερνήσεων στα ασφαλιστικά ταμεία, η διασπάθιση των αποθεματικών των Ταμείων στο χρηματιστήριο. Αλλο ζήτημα: Το κράτος εισπράττει για λογαριασμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης διάφορους φόρους και δεν τους αποδίδει. Εμείς είμαστε αντίθετοι σε αυτό το είδος των φόρων και μιλάμε για γενική χρηματοδότηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά, παρ' όλα αυτά, αυτά είναι ποσά τα οποία έχουν εισπραχθεί. Αυτό δεν είναι σκάνδαλο; Να εισπράττεις, δηλαδή, ποσά που πρέπει απλώς να τα επιστρέψεις και να τα χρωστάς; Αναφέραμε επίσης το καθεστώς που υπάρχει με τις αμοιβές των εργατοπατέρων που πηγαίνουν σε διάφορα συμβούλια και αμείβονται. Γιατί να αμείβονται; Είναι μέσα στη συνδικαλιστική τους δράση. Αυτά μπορεί να μην είναι κλοπή, γιατί νόμιμα τα παίρνουν, αλλά είναι φαινόμενα διαφθοράς και προσωπικού πλουτισμού.

Αλλο ζήτημα: Υπάρχουν διάφορα κοινοτικά πακέτα, προγράμματα τα οποία δίνονται σε άτομα, σε φυσικά πρόσωπα, στα πανεπιστήμια και αλλού για να κάνουν μελέτες. Τι μελετάνε, πώς μελετάνε και αν γίνεται πραγματική μελέτη και ποιους παίρνουν και λαδώνουν και τι βγάζουν, όλα αυτά είναι ανεξέλεγκτα. Ας μπαίνουν όλα στο ενιαίο κρατικό πακέτο της έρευνας, πέρα κι ανεξάρτητα από τη διαφωνία που έχουμε ποιος ερευνά και για ποιο σκοπό, αλλά αυτό δεν είναι φαινόμενο διαφθοράς;

Αναφερθήκαμε σε ορισμένα σκανδαλώδη προνόμια των βουλευτών και πιο συγκεκριμένα είπαμε να καταργηθούν οι βουλευτικές συντάξεις. Επειδή βεβαίως θα υπάρχουν βουλευτές - και τέτοιοι είναι κυρίως και στο ΚΚΕ και ενδεχόμενα και σε άλλα κόμματα - που δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα, δεν μπορούν να είναι υπάλληλοι μισθωτοί και βουλευτές. Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να μη χάνουν ένσημα, να θεωρείται χρόνος συντάξιμος και να ασφαλίζονται αλλά να παίρνουν την κανονική τους σύνταξη. Αφού θέλει να προσφέρει στα κοινά, εν πάση περιπτώσει, γιατί πρέπει να παίρνει και ειδική σύνταξη; Και αν στο κάτω κάτω κάποιος βουλευτής θέλει να δικαιολογήσει - εμείς δεν το δικαιολογούμε - μεγαλύτερο μισθό γιατί κάνει τις κουμπαριές, τα τραπέζια και τα σταυρουδάκια, ως συνταξιούχος βουλευτής δεν έχει περισσότερα έξοδα από έναν άλλον, κοινό συνταξιούχο.

Οσον αφορά στο ζήτημα της χρηματοδότησης των κομμάτων πρέπει να σας πω ότι αχνά ο πρωθυπουργός το έβαλε. Αλλά πρέπει να σας πω ότι ακούστηκαν εκεί και μερικά πράγματα λίγο περίεργα. Οτι αν ένα κόμμα δε δίνει στη δημοσιότητα όλα τα έσοδά του και τις πηγές του - για μας οι πηγές μας είναι καθαρές, όμως εμείς δε δίνουμε ονόματα και το τι δίνουν τα μέλη του Κόμματος, οι φίλοι, οι οπαδοί και οι μη οπαδοί του Κόμματος αλλά που συνεισφέρουν οικονομικά - να θεωρούνται και κακούργημα! Φαντάζομαι ο κ. Χρυσοχοΐδης θα παρέλαβε αυτή την πρόταση.

Εμείς ξεκαθαρίσαμε ότι είναι άλλο πράγμα ο έλεγχος των κρατικών δαπανών και, αν θέλετε, υπάρχει και αυτό το αίσχος των εκλογικών δαπανών.

Ο πρωθυπουργός ανέφερε για τον εκλογικό νόμο - που είπε ότι θα τον φέρει στη Βουλή - ότι κατά κάποιο τρόπο θα συμβάλει να καταργηθεί η προσπάθεια των βουλευτών να βρίσκουν χρήματα για να παίρνουν μέρος στις εκλογές. Μπορεί να είναι κι έτσι, αλλά κοιτάξτε να σας πω, εμείς είμαστε υπέρ της λίστας. Και πάλι αυτό, από μόνο του, δεν καταργεί φαινόμενα γιατί εξαρτάται με πόσο δημοκρατικό τρόπο καταρτίζεται η λίστα από τα κόμματα, αν τη λίστα τη φτιάχνει ο αρχηγός ή φτιάχνεται μέσα από εσωτερικές διαδικασίες που παίρνει μέρος όλο το κόμμα για να αποφασίσει. Αυτό όμως είναι θέμα του κάθε κόμματος, δεν μπορούμε να επέμβουμε εμείς. Και κατά δεύτερο λόγο στα κόμματα τα οποία διαχειρίζονται το σύστημα, στα αστικά κόμματα εξουσίας, πάντα θα υπάρχουν οι επιχειρηματίες που θα πηγαίνουν στον αρχηγό και θα του λένε βάλε πρώτο στη λίστα αυτόν, βάλε τον άλλον.

Γιατί τα λέμε αυτά: Εμείς ξεκινάμε και λέμε ότι το έδαφος πάνω στο οποίο καλλιεργούνται φαινόμενα προσωπικού πλουτισμού και διαφθοράς είναι η σύμφυση του κράτους με τα μονοπώλια και τις επιχειρήσεις. Δεν υπάρχει μόνο ζήτημα διαφθοράς σε ένα κυβερνητικό κόμμα. Το αστικό κράτος είναι συνυφασμένο με τους επιχειρηματίες. Σε αυτό το έδαφος μπορεί να δεχθεί και πιέσεις και λάδωμα. Η σύμφυση του κράτους με τις επιχειρήσεις αποτελεί το έδαφος για το ζήτημα της διαφθοράς.

Και, τέλος, θέσαμε ενδεικτικά ένα θέμα, παρότι σας είπαμε δεν είχαμε λόγο να διευρύνουμε τη συζήτηση: Εχει σκεφθεί ο ελληνικός λαός πόσο χρήμα χάνεται, πόση σπατάλη χρηματικών πόρων και απαξίωση ανθρώπινου δυναμικού και μάλιστα επιστημονικού στον ανταγωνιστικό πόλεμο ανάμεσα στις επιχειρήσεις; Σκεφθείτε πόσα χρήματα διατίθενται για διαφημίσεις, αν το ένα γιαούρτι είναι καλύτερο από το άλλο, αν το ένα αποσμητικό είναι καλύτερο απ' το άλλο, αν το ένα αφρόλουτρο είναι καλύτερο από το άλλο. Πόσοι ανθρώπινοι εγκέφαλοι που έχουν τελειώσει κοινωνική ψυχολογία, έχουν τελειώσει οικονομία, κλπ. ασχολούνται, ας πούμε, με την προώθηση των πωλήσεων της μιας επιχείρησης εναντίον της άλλης και μάλιστα για προϊόντα που, εδώ που τα λέμε, δεν έχουν διαφορές.

Δεν μπήκαμε σε όλο το φάσμα των θεμάτων. Κατά τη γνώμη μου αυτή η σύσκεψη δεν μπορούσε να δώσει τίποτε παραπάνω. Κατατέθηκαν απόψεις λίγο-πολύ γνωστές. Τουλάχιστον προσωπικά δεν άκουσα κάτι καινούριο ούτε και περίμενα να ακούσω κάτι καινούριο. Αυτό που έχει σημασία είναι να ξεκαθαριστεί το εξής: Τα θέματα που συζητήσαμε, ακόμη και αν δοθεί μια καλή λύση, πόρρω απέχουν από το να αντιμετωπίσουν το ζήτημα και της διαφθοράς, της διασπάθισης και της σπατάλης χρήματος. Πολύ περισσότερο, δεν πρέπει να γίνουν ταμπέλα για να ξεχαστεί ότι η διέξοδος από την κρίση θα είναι αντεργατική, αντιλαϊκή και φιλοεπιχειρηματική αποκλειστικά.

Τέλος, κάναμε και σχόλιο για το ότι αναρτώνται στο διαδίκτυο διάφορες αποφάσεις. Με αυτό μειώνεται το χαρτοβασίλειο ανάμεσα στα υπουργεία και τις υπηρεσίες αλλά η πολιτική επιλογή, η ταξική επιλογή σε βάρος του λαού δεν αλλάζει με τη διαφάνεια. Και οι διαβουλεύσεις που γίνονται είναι διαβουλεύσεις πάνω σε ένα αποφασισμένο σχέδιο δράσης, αντεργατικό - αντιλαϊκό, το οποίο και αν ακόμη το βελτιώσει η διαβούλευση θα είναι μέσα στα όρια της συγκεκριμένης πολιτικής και δεν έχει να βγάλει όφελος ο εργαζόμενος.

Για μας ο διάλογος που είναι αναγκαίος και αναπόφευκτος είναι αυτός που πρέπει να διενεργείται στη διάρκεια της δράσης, της πάλης στους χώρους δουλειάς, στις συνοικίες, στην οργάνωση και πραγματοποίηση των αγώνων. Εκεί πρέπει να γίνεται και διάλογος γιατί μέσα στους αγώνες συμμετέχουν άνθρωποι με διαφορετικές απόψεις, διαφορετικές αντιλήψεις και επομένως αυτός εκεί κυρίως πρέπει να απλωθεί και να οδηγήσει στο δυνάμωμα της λαϊκής αντεπίθεσης».