Το χτεσινό τηλεοπτικό διάγγελμα του Χρυσοχοΐδη ομολογώ ότι με σόκαρε. Είδα έναν υπουργό, «κορδωμένο σαν διάνο», να επαίρεται, δημοσίως, για την άγρια κι αποτελεσματική δράση των δυνάμεων της κρατικής καταστολής. Το ύφος του και τα λεγόμενά του μου θύμισαν άλλες, αλήστου μνήμης, εποχές, όταν «όλα τα 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά». Δε θεωρώ ότι είναι ζήτημα «προσωπικού στυλ» η χτεσινή προκλητική τηλεοπτική εμφάνιση του, κατ' ευφημισμόν, «υπουργού προστασίας του πολίτη». Και δεν πιστεύω ότι ενεργεί και συμπεριφέρεται μ' αυτόν τον τρόπο, απλώς και μόνον επειδή, μετά την «εξάρθρωση» της «17 Ν», «πήραν τα μυαλά του αέρα» και, λόγω της επανόδου του στο ίδιο κυβερνητικό πόστο, «τον πήρε ψηλά τον αμανέ». Δεν πρόκειται, δηλαδή, για «ατομικό καπρίτσιο», ή «προσωπικό κόμπλεξ» του συγκεκριμένου κυβερνητικού στελέχους. Ο Χρυσοχοΐδης δεν είναι κάτι το «ιδιόμορφο». Εκφράζει «το ύφος και το ήθος» της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου.

Η «νέα» κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται ως «κυβέρνηση του νόμου και της τάξεως». Δηλώνει ότι θα δείξει «μηδενική ανοχή» στο όνομα αντιμετώπισης της «τρομοκρατικής δράσης» και δε διστάζει να προχωρήσει σε άκρως αυταρχικά και εμφανώς αντιδημοκρατικά μέτρα - όπως οι «προληπτικές συλλήψεις» μακριά από το χώρο των συμβάντων, ή οι «τυφλές επιθέσεις» εποχούμενων αστυνομικών στο «σωρό» διαδηλωτών - προκειμένου να επιβάλει «την τάξιν». Ισχυρίζεται ότι στο στόχαστρο των «σερίφηδων του κάπτεν Χρυσοχοΐδη» βρίσκονται οι θλιβεροί «θραύστες βιτρινών». Ομως, δεν είναι αυτοί οι «μεγάλοι εχθροί» και οι «ισχυροί αντίπαλοί» της που θέλει να καταστείλει. Από μια άποψη, μάλιστα, μπορούν να χαρακτηριστούν «συνεργάτες» της, καθότι, με την προβοκατόρικη δράση τους, της δίνουν το «άλλοθι» για την ένταση της κρατικής τρομοκρατίας.

Εχθρός και αυτής της κυβέρνησης - όπως όλων των αστικών κυβερνήσεων στη χώρα μας - είναι ο λαός και αντίπαλός της το μαζικό, λαϊκό κίνημα. Και για την αντιμετώπιση του εχθρού - λαού, το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις του διαθέτουν και συντηρούν έναν τεράστιο σε αριθμό και εξοπλισμένο σαν αστακό «στρατό» αστυνομικών. Αυτόν τον «τρομοκρατικό αστυνομικό στρατό» τον είδαμε πολλές φορές στο παρελθόν και θα τον δούμε ακόμα περισσότερες στο μέλλον να χρησιμοποιείται για την καταστολή των λαϊκών αγώνων. Να στρέφεται με μένος εναντίον των απεργών εργατών, των ξεσηκωμένων αγροτών, των απειθάρχητων μαθητών, των πεινασμένων συνταξιούχων, των εξαθλιωμένων μεταναστών.

Την απάντηση στην πολιτική του κυβερνητικού αυταρχισμού και της κρατικής τρομοκρατίας δεν μπορούν να τη δώσουν τα «φαντάσματα της νύχτας», που «το παίζουν» ατρόμητοι κι ανυποχώρητοι «επαναστάτες», αλλά δεν έχουν καν το θάρρος να φανερώσουν τα πρόσωπά τους και δρουν προβοκατόρικα. Θα τη δώσει ένα ρωμαλέο, μαζικό λαϊκό κίνημα, στο οποίο τον κυρίαρχο ρόλο και τον πρώτο λόγο θα έχει η εργατική τάξη. Ενα κίνημα που δε θα αφήνει τα «τσιράκια των μυστικών υπηρεσιών» στα «πύρινα γιουρούσια» τους, ν' ανοίγουν την κρυφή δίοδο για να περάσουν οι βάρβαροι των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών και να χτυπήσουν. Θα βάζει παντού τη σφραγίδα της η πάλη του οργανωμένου ενωμένου λαού, κόντρα στα αφεντικά και θα κλείνει όλες τις «κερκόπορτες». Γιατί αυτό το κίνημα δεν παίζει κλεφτοπόλεμο με τον κάθε Χρυσοχοΐδη που το χρησιμοποιεί για να έχει τη «χαρά της επιτυχίας» στην καταστολή του λαού. Είναι κίνημα που φέρνει την εργατική τάξη και το λαό στο προσκήνιο για τη δική τους εξουσία.