Παπαγεωργίου Βασίλης

Είτε το θέμα που καταπιάνονται τα διάφορα πονήματα είναι φημολογούμενες αλλαγές στην ΚΕ ή αλλαγή ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, είτε ανακαλύπτουν «ομάδες» και διαφωνούντες με την «ηγετική ομάδα», είτε ακόμα παριστάνουν ότι θέλουν να ταχθούν πλάι στο ΚΚΕ, αλλά «βρε παιδί μου, πρέπει να βάλει λίγο νερό στο κρασί του», συνεκτικό στοιχείο παραμένει ο ευσεβής (δηλωμένος ή συγκαλυμμένος) πόθος τους: Να αλλάξει στρατηγική το ΚΚΕ.

Τα δημοσιεύματα που ακολούθησαν τις εκλογές της 4ης Οκτώβρη επιβεβαιώνουν ακριβώς αυτήν την ενιαία, συντονισμένη πλαγιοκόπηση του ΚΚΕ, η οποία στον πυρήνα της έχει την κατασκευή ειδήσεων για υποτιθέμενες διαφωνίες και διεργασίες στο εσωτερικό του Κόμματος με αιχμή την πολιτική του πρόταση, τη στρατηγική του. Φυσικά, δεν τους έπιασε ο πόνος για το ΚΚΕ. Δεν άγχονται για το αν το ΚΚΕ θα κάνει ουσιαστική κριτική και αυτοκριτική, αν θα καταλήξει στα σωστά συμπεράσματα και αν βγαίνει από τις εκλογές με ορμή και μαχητικότητα για τη συσπείρωση δυνάμεων και την οργάνωση της λαϊκής πάλης. Ισα ίσα, αυτό θέλουν να εμποδίσουν.

Κατασκευάζοντας ψευδείς ειδήσεις, παρουσιάζοντας την πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω, ερμηνεύοντας τα γεγονότα μέσα από τα «πράσινα γυαλιά» της υποστήριξης της νέας κυβέρνησης, στήνουν το σκηνικό απέναντι στο ΚΚΕ: Το ΚΚΕ «χάνει» γιατί έχει λάθος πολιτική. Αυτό θέλουν να περάσουν στο λαό, επιδιώκοντας να τον απομακρύνουν από το ΚΚΕ, από την πάλη και τη σύγκρουση με τα μονοπώλια, αποβλέποντας στη δημιουργία τεχνητών «τριγμών» στις παρυφές του ΚΚΕ. Επειδή όμως δεν τους «βγαίνει» κάτι τέτοιο, ούτε από τα πραγματικά εκλογικά αποτελέσματα αλλά και ούτε από τη στάση του ΚΚΕ, που με αμείωτη μαχητικότητα απευθύνεται στο λαό καλώντας τον να συσπειρωθεί σε μέτωπα πάλης για την ικανοποίηση των αναγκών της λαϊκής οικογένειας, «γεννούν» από την «κοιλιά» τους δημοσιεύματα, κοτσάρουν και δυο εισαγωγικά χάριν αληθοφάνειας και παριστάνουν τους δαιμόνιους ρεπόρτερ βάζοντας την υπογραφή τους σε συκοφαντίες κατά του ΚΚΕ.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο αστικός Τύπος συντάσσεται κόντρα στο ΚΚΕ, και δε θα είναι η τελευταία. Αλλωστε, μόνο το ΚΚΕ χαλάει τη «σούπα» «σύμπνοιας» και «ομοψυχίας» που από την επομένη των εκλογών στήνεται μεθοδευμένα με τη σύμπλευση όλων των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων σε ένα στημένο παιχνίδι. Με την κυβέρνηση επί το έργον, την αξιωματική αντιπολίτευση να λέει ότι το ΠΑΣΟΚ «έβαλε τον πήχη ψηλά», το ΣΥΡΙΖΑ να περιμένει από την κυβέρνηση να δείξει «δείγματα γραφής» (!) και το ΛΑ.Ο.Σ. στο γνωστό ρόλο που δε χαλάει χατίρια και παραμένει διαθέσιμος να συντρέξει την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση σε όποια απόφαση και πρωτοβουλία υπηρετεί τα μεγαλοεργοδοτικά συμφέροντα.

Το ΚΚΕ τους χαλάει αυτή την όμορφη εικόνα γιατί ξεκαθαρίζει ότι δεν πρέπει να δοθεί «περίοδος χάριτος» στην κυβέρνηση. Γιατί καλεί σε ανάπτυξη της πάλης για την απόκρουση της θύελλας των αντιλαϊκών μέτρων που ήδη ξεδιπλώνεται. Γι' αυτό και η επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων στους εργαζόμενους και τους άνεργους της Ζώνης την περασμένη Πέμπτη παρουσιάστηκε από τα ΜΜΕ ως προσπάθεια του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ «να δημιουργηθεί κοινωνική αναταραχή», την ίδια ώρα που από την τηλεόραση του ΣΚΑΪ και από την «Καθημερινή», ο Π. Μανδραβέλης ξεσπάθωνε ενάντια στο ΚΚΕ: «Τη φασαρία σήμερα δεν την έκαναν οι εργαζόμενοι. Την έκανε το ΚΚΕ, στην πλάτη μάλιστα των εργαζόμενων (..) Αν το ΚΚΕ έχει εσωτερικά προβλήματα και προβλήματα γραμμής, ας κάνει ένα συνέδριο έκτακτο ή τακτικό και να μην κάνει εφόδους στα υπουργεία»...

Εν αρχή ην η... διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Ετσι, την επομένη των εκλογών, σύσσωμος ο αστικός Τύπος μιλάει για «ήττα» του ΚΚΕ, σε αντιπαράθεση με «νίκη» του ΣΥΡΙΖΑ, με αποκορύφωμα την «Ελευθεροτυπία» που στο φύλλο της 5ης Οκτώβρη έχει τους τίτλους: «Πτώση Αλέκας» - «Νίκη Αλέξη» στην ίδια σελίδα, σε αντίστοιχα ρεπορτάζ. Παράλληλα, το «Εθνος» της ίδιας μέρας διαπιστώνει «μείωση της επιρροής του ΚΚΕ», καταλήγοντας ότι «το αποτέλεσμα δείχνει ότι δεν μπορεί να προσεγγίσει τα υψηλά ποσοστά του πρόσφατου παρελθόντος». Να σημειώσουμε, ότι τα ποσοστά στα οποία αναφέρεται είναι το 8,15% του 2007 από το οποίο το αποτέλεσμα του 2009 απέχει μόλις 0,61%... Αλλά, η παραδοχή της πραγματικότητας, ότι, δηλαδή, το ΚΚΕ παρουσιάζει σταθερότητα, η οποία εμπερικλείει σημαντική δυναμική, δε συμβάλλει στην καλλιέργεια κλίματος «φαγωμάρας» στο Κόμμα...

Ανοίγοντας το δρόμο για το πού θα στραφούν αυτές οι εκτιμήσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα, η «Αυγή» την επομένη των εκλογών καταγράφει ότι «δεν είναι μόνο τα αποτελέσματα που είναι αρνητικά, αλλά είναι οι στρατηγικές επιλογές που απέτυχαν». Βέβαια, η «Αυγή» ονομάζει στρατηγικές επιλογές τη δήθεν προσπάθεια του ΚΚΕ να «τελειώσει» εκλογικά το ΣΥΡΙΖΑ. Είπαμε, ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται... Εκείνο όμως που εννοεί είναι αυτό ακριβώς που ακολουθεί στα δημοσιεύματα των επόμενων ημερών: Η στρατηγική του ΚΚΕ απέτυχε, έχει λάθος γραμμή, να αναζητηθούν ευθύνες στην πολιτική του, στην ηγεσία του, να αλλάξει πολιτική, να αλλάξει ηγεσία, να αλλάξει από Κομμουνιστικό Κόμμα και να γίνει και αυτό ένα κόμμα - ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση των εργατικών και λαϊκών μαζών. Στην ίδια ρότα, κινούνται και άλλες εφημερίδες που, εφευρίσκουν «προβληματισμό» στις κομματικές οργανώσεις, για να μιλήσουν για αλλαγή στρατηγικής και επομένως και θέμα «διαδοχής» στο ΚΚΕ.

Εφόσον λοιπόν το ΚΚΕ παραμένει σταθερό στη στρατηγική του και δεν υφίστανται τριγμοί και «συζητήσεις», πρέπει να τις δημιουργήσουν, κατά τη ρήση τού «αν η πραγματικότητα δε συμφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα»...

Ετσι, η «αδέσμευτη» «Ελευθεροτυπία», αποδεικνύοντας ότι επάξια κρατάει τα ηνία στην αντιΚΚΕ επίθεση, δημοσίευσε την περασμένη Κυριακή κατασκευασμένο «ρεπορτάζ» στο οποίο εφευρίσκει ανύπαρκτη επιστολή προς το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, την οποία μάλιστα παραθέτει σε εισαγωγικά! Στη συνέχεια, ανακαλύπτει και πρόταση στελεχών του Κόμματος (τα οποία έχει το θράσος να κατονομάζει, παρόλο που γνωρίζει ότι συκοφαντεί!) για «έκτακτο συνέδριο», ενώ σημειώνει ότι «απορρίφθηκε» (!) πρόταση για «συνέδριο διαδοχής»! Η απάντηση του Κόμματος ήταν άμεση, με τηλεφωνική επικοινωνία του Μάκη Μαΐλη με τον εκδότη της εφημερίδας και επιστολή του Γραφείου Τύπου προς τον διευθυντή της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας».

Είναι χαρακτηριστικό, ότι το κατασκευασμένο δημοσίευμα έσπευσαν να υποστηρίξουν τα «συνεταιράκια» της στη μιντιακή υπηρέτηση της πλουτοκρατίας. Φτάνουν στο σημείο να ερμηνεύουν τη διάψευση του δημοσιεύματος ως «το ΚΚΕ επιτίθεται σα να θέλει κάτι να κρύψει» («Αυγή», 14/10/2009), ενώ το γνωστό σατιρικό «Τσαντίρι» δε δίστασε να πάρει πάνω του το κατασκευασμένο δημοσίευμα κατακρίνοντας το ΚΚΕ ότι αντέδρασε υπερβολικά επειδή έστειλε επιστολή στο διευθυντή της εφημερίδας ζητώντας την αποκατάσταση της αλήθειας! Στο αποκορύφωμα, η ίδια η «Ελευθεροτυπία», μέσω άλλης γραφίδας της, επιτέθηκε την Πέμπτη στο ΚΚΕ, εγκαλώντας το γιατί δεν αρκείται σε μια απλή διάψευση του αντιΚΚΕ λίβελου, τον οποίο επί της ουσίας υπερασπίζεται και επιμένει να παρουσιάζει σαν αληθή! Αυτό είναι το ήθος και το ύφος που υπηρετεί η δημοσιογραφία τους.

Η αστική προπαγάνδα αξιοποιεί λυτούς και δεμένους, μόνιμους και διαθέσιμους, προκειμένου να εξυπηρετήσει τους στόχους της πλουτοκρατίας, οι οποίοι στην παρούσα φάση περιλαμβάνουν το σφοδρότερο χτύπημα στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων για την ανάκαμψη από την κρίση με το κεφάλαιο σχετικά αλώβητο. Το ΚΚΕ ενοχλεί ακριβώς γιατί έχει αυτές τις θέσεις για το σήμερα που ανοίγουν το δρόμο στην προοπτική να αλλάξει χέρια η εξουσία. Αν είχε άλλες θέσεις, αν είχε άλλη τακτική και στρατηγική, ενδεχομένως να το χάιδευαν. Τώρα όμως χαλάει σχέδια και γι' αυτό πρέπει να χτυπηθεί πρώτα και κύρια στη συνείδηση των εργαζομένων, της νεολαίας και των λαϊκών στρωμάτων.

Η συστράτευση στο ξεδίπλωμα του κουβαριού της επίθεσης, το ύφος και η έντασή της, υποδηλώνουν και την αποφασιστικότητα της πλουτοκρατίας να την κλιμακώσει πολύμορφα. Μήπως το κλίμα που διαμορφώνεται είναι άσχετο από την προώθηση της αποκλειστικά κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων, δήθεν για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της διαπλοκής; Δε χτυπάει μια τέτοια εξέλιξη τους δεσμούς του Κόμματος με τα λαϊκά στρώματα; Μήπως δεν ήταν - μεταξύ άλλων - και άσκηση πίεσης προς το ΚΚΕ να εγκαταλείψει το «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»;