Motion Team

Είναι (και πρέπει να είναι;) μόνο το αν θα πάρει πολλές ή λίγες ψήφους; Αυτό δείχνει αν η πολιτική τους είναι φιλολαϊκή;

Τα αστικά κόμματα έτσι το προβάλλουν. Και την πολιτική τους την παρουσιάζουν ως πολιτική ωφέλιμη για όλους, και για τους καπιταλιστές και για το λαό. Βασική τους προτεραιότητα είναι δηλαδή πώς θα ξεγελάσουν το λαό, θα υφαρπάσουν την ανοχή του ή και την αποδοχή του σε μια πολιτική που είναι αντιλαϊκή, που δεν ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες του. Την οποία και συναρτούν από την πορεία των επιχειρήσεων. Λένε, π.χ., ότι η ανεργία και το λαϊκό εισόδημα θα αντιμετωπιστούν σε όφελος του λαού, αν ενισχυθούν οι καπιταλιστές. Και καλούν σε υποταγή σ' αυτή την πολιτική «ποντάροντας» σε ανώριμες πολιτικά συνειδήσεις. Δηλαδή, στους ανθρώπους του μόχθου που πιστεύουν ότι η ζωή τους και η δουλειά τους εξαρτάται από τους ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων. Εδώ «παίζει» η ταχτική της παραπλάνησης. Ετσι, η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ετοιμάζεται να πει στον εργάτη ότι «για τα δημόσια ελλείμματα φταίνε οι ανίκανοι που ήταν στην εξουσία και πολύ δικαιολογημένα ο λαός οργίστηκε μ' αυτούς και όχι από τις ενισχύσεις των επιχειρήσεων από το κράτος». Λένε λοιπόν ότι τώρα που τα πράγματα έχουν γίνει χάλια πρέπει ο εργάτης να ξανασκύψει το κεφάλι μέχρι να βελτιωθεί η κατάσταση, με τη μικρή λεπτομέρεια ότι μόνο αυτός θα σφίξει το ζωνάρι αφού ο εργοδότης του θα μπορεί να τον αμείβει όποτε, όπως και για όσο θέλει. Ενα κόμμα προσηλωμένο στα συμφέροντα της πλουτοκρατίας τέτοια πολιτική έχει.

Είναι αυτονόητο - έλεγε σε χτεσινή πρωινή εκπομπή ο Σάββας Τσιτουρίδης - μετά από μια τέτοια εκλογική ήττα να παραιτηθεί ο Κώστας Καραμανλής και να πάμε σε εκλογή νέου προέδρου. Αυτό γίνεται σε όλα τα δημοκρατικά κόμματα, συμπλήρωνε με έμφαση.

Σωστά. Αυτά γίνονται σε όλα τα αντίστοιχα «δημοκρατικά» κόμματα, όπως και στο ΠΑΣΟΚ, που το 2004 απέδειξε τη δημοκρατικότητά του με το πέρασμα του δαχτυλιδιού απ' τον Κ. Σημίτη στον Γ. Παπανδρέου και ξανά το 2007 με το γνωστό ως «δημοψήφισμα», που επισφράγισε την επικράτηση του νυν πρωθυπουργού έναντι του έτερου διεκδικητή της αρχηγίας του ΠΑΣΟΚ, Ε. Βενιζέλου. Εκφράστηκε και προεκλογικά από τον Λ. Ζαγορίτη, και όχι μόνο, όταν είπε καταψηφίστε τα πρόσωπα που σας πρόδωσαν.

Η προσωποκεντρική οργάνωση και τα ηγεμονικά σχήματα με τα οποία λειτουργούν τα κόμματα και οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου είναι απαραίτητα όχι μόνο για την ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών αλλά και για την υπεράσπιση των ταξικών συμφερόντων του κεφαλαίου με τους ελάχιστους δυνατούς κλυδωνισμούς που μπορεί να προκαλέσει η δυσαρέσκεια στην πολιτική τους. Την αποδίδουν στα πρόσωπα και όχι στο γεγονός ότι είναι αντιλαϊκή. Ετσι δουλεύουν για να εκτονώσουν τη λαϊκή οργή, να αποπροσανατολίζουν τα λαϊκά στρώματα με τους «αποδιοπομπαίους τράγους» τους. Ακόμη και την απώλεια ψήφων από τα λαϊκά στρώματα την αποδίδουν στο πρόσωπο του εκάστοτε πολιτικού ηγέτη, των υπουργών, ως προϊόν της δυσαρέσκειας του λαού απέναντί τους και όχι στην πολιτική τους.

Για παράδειγμα, στις πολύωρες παρασκηνιακές συναντήσεις για την επόμενη μέρα στην ηττημένη ΝΔ είναι σίγουρο ότι δε θα επανεξεταστεί το ξεπούλημα της «Ολυμπιακής», δε θα εκφραστεί μετάνοια για τα 35 εκατ. ευρώ που δόθηκαν στον Λαναρά για να κλειδώνει το ένα λουκέτο μετά το άλλο στα εργοστάσια της ΕΝΚΛΩ. Για τα αστικά κόμματα η ...περισυλλογή και η διαδικασία που ακολουθούν μια εκλογική μάχη στοχεύουν αποκλειστικά και μόνο στο φτιασίδωμα της πολιτικής τους, όχι για να γίνει πιο φιλολαϊκή. Αλλά πιο αρεστή στα μονοπώλια που χρίζουν τον εκάστοτε διάδοχο του κυβερνητικού θώκου και καλύτερα επεξεργασμένη ώστε να κρύβει την ταξική ταυτότητα του κόμματος που την ασκεί και ταυτόχρονα να παρουσιάζεται έτσι που να χειραγωγεί λαϊκές δυνάμεις στην αστική πολιτική.

Το ίδιο ισχύει και για τις κρίσεις προσώπων που αναλαμβάνουν υπεύθυνες θέσεις (π.χ., υπουργοί και υφυπουργοί της κυβέρνησης), τις οποίες κάνουν τα αστικά ΜΜΕ. Μιλούν για τις ικανότητές τους συγκαλύπτοντας ότι εφαρμόζουν αντιλαϊκή πολιτική. Το διαπιστώσαμε χτες με την ανακοίνωση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από τα κανάλια.

Να γιατί το ΚΚΕ καλεί το λαό να μην ξεγελαστεί και χωρίς περιστροφές σημειώνει (στην ανακοίνωση της ΚΕ): «Η δικομματική εναλλαγή δεν είναι νέο φαινόμενο στην πολιτική ζωή και την εκλογική συμπεριφορά των εργατικών, λαϊκών μαζών. Δεν αποτελεί, όπως υποστηρίχθηκε, δείκτη βαθιάς πολιτικής ωρίμανσης της λαϊκής συνείδησης. Η ρήξη με τα αστικά κόμματα και την αντιλαϊκή πολιτική τους, με τις κυβερνήσεις τους, αποτελεί το χαρακτηριστικό στοιχείο της ωρίμανσης». Η απάντηση στη μετεκλογική θύελλα και επίθεση (στην οποία ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ., Οικολόγοι, κτλ., έχουν ήδη βεβαιώσει ότι θα συνεισφέρουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο) αφορά στα βήματα που θα κάνουν οι εργάτες στην ταξική τους συσπείρωση και οργάνωση, κόντρα στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αυτό, δηλαδή, η εξέλιξη της ταξικής πάλης σε συνδυασμό με την πάλη για τη λαϊκή εξουσία, είναι και η αποστολή που έχει το ΚΚΕ από γεννησιμιού του, αυτή είναι και η αφετηρία από την οποία κάνει κάθε φορά κριτική και αυτοκριτική, όχι ορίζοντας στενά εκλογικίστικες ή αριθμητικές επιδιώξεις, αλλά επιδιώκοντας νέα, μικρά ή μεγάλα βήματα στη συμβολή που έχει για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Το κάλεσμα των περισσότερων κομμάτων, όχι μόνο προεκλογικά αλλά γενικά, κινείται στη γραμμή «ψήφισέ με για να σου λύσω τα προβλήματα», διεκδικώντας τη θέση του καλύτερου ...«αστυνόμου» των «κακών» και «ανίκανων». Σ' αυτή την κατεύθυνση και τα στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, πριν ακόμα ανοίξει αλλά και όταν έκλεισε η κάλπη, διακήρυσσαν ως μετεκλογική αποστολή του κόμματός τους τον έλεγχο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από τα αριστερά, για «να μην αθετήσει τις δεσμεύσεις της» (βλ. δήλωση Δ. Παπαδημούλη το βράδυ της Κυριακής στον ΑΝΤ1).

Μόνο το ΚΚΕ καλεί το λαό να το στηρίξει όχι για να «επιτηρηθεί» και να «επισκευαστεί» η αντιλαϊκή πολιτική ώστε να μοιάζει φιλολαϊκή, αλλά για να ξεμπροστιαστεί σ' όλο της το βάθος, να χτυπηθεί στη ρίζα της. Καλεί το λαό να το στηρίξει αλλά και να στρατευτεί, να κάνει ο ίδιος δική του υπόθεση την πάλη για την απόκρουση της πολιτικής που υπηρετεί τα μονοπώλια, να κάνει δική του υπόθεση το δρόμο ανάπτυξης που η λαϊκή εξουσία και οικονομία μπορεί να εφαρμόσει σε όφελός του. Καλεί το λαό να κρίνει με βάση τα δικά του συμφέροντα και μόνο, να διακρίνει έτσι ποιοι είναι πραγματικά εχθροί και ποιοι φίλοι του, να επιλέξει συμμάχους και να σταθεί παλικαρίσια απέναντι στους αντιπάλους του. Μόνο το ΚΚΕ καλεί τους εργάτες να οργανώσουν την αντίσταση και την αντεπίθεσή τους εμπλουτίζοντας και εξειδικεύοντας τις διεκδικήσεις τους κατά κλάδο, περιοχή, ηλικία, φύλο κτλ. με βάση τι υπαγορεύει ως ρεαλιστικό ο κοινωνικός πλούτος που οι ίδιοι παράγουν.

Το ΚΚΕ μιλά τη γλώσσα της αλήθειας, γι' αυτό και η επιρροή του στο εργατικό - λαϊκό κίνημα παραμένει ισχυρή, σε πείσμα και παρά τις λυσσαλέες προσπάθειες των ιμπεριαλιστικών επιτελείων για το αντίθετο. Μόνο η αμείωτη και αταλάντευτη πάλη για τη συσπείρωση νέων δυνάμεων σε αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, για τον απεγκλωβισμό πλατύτερων λαϊκών δυνάμεων από τις Συμπληγάδες της μοιρολατρίας, της απογοήτευσης και της υποταγής, αφού η ίδια η ιστορία της ταξικής πάλης έχει αποδείξει ότι όσο ο εργάτης δεν αναλαμβάνει το πόστο που του αναλογεί στο στρατόπεδο της δικής του τάξης, στην πραγματικότητα, έστω και ακούσια, βοηθά το αντίπαλό του στρατόπεδο. Στην ταξική πάλη δεν μπορεί να υπάρχει ουδετερότητα. Ενας είναι ο κανόνας: «`Η με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες». Αυτός είναι ο μακρύς και δύσκολος αλλά μόνος δρόμος που θα οδηγήσει τους εργάτες στη διέξοδο, αυτό το δρόμο θα συνεχίσει να βαδίζει το ΚΚΕ όπως κάνει εδώ και 91 ολόκληρα χρόνια, μαχητικά, περήφανα, αταλάντευτα.