Η ΕΕ, με τις ψήφους εκπροσώπων από τις πολιτικές πτέρυγες των συντηρητικών, των σοσιαλδημοκρατών και των Πράσινων, αποφάσισε τον περασμένο Απρίλη να καθιερώσει την 23η του Αυγούστου ως «μέρα μνήμης» για τα θύματα όλων των «ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων». Η συγκεκριμένη απόφαση έρχεται ως επιστέγασμα της επίμονης προσπάθειας που καταβάλλουν εδώ και χρόνια η ΕΕ και άλλοι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί να ξαναγράψουν την Ιστορία και να κατοχυρώσουν στη συνείδηση των εργαζόμενων και του λαού την εξίσωση του Σοσιαλισμού με το ναζισμό. Να ταυτίσουν δηλαδή το πιο προοδευτικό κοινωνικό και οικονομικό σύστημα που οικοδόμησε η εργατική τάξη, με το πιο αντιδραστικό, δολοφονικό, ιμπεριαλιστικό και λαομίσητο καθεστώς του φασισμού.

Η λύσσα των πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου ενάντια στο Σοσιαλισμό δεν είναι τυχαία. Παρά τις αδυναμίες και τις όποιες στρεβλώσεις στη διαδικασία της οικοδόμησής του, η ανωτερότητα του Σοσιαλισμού, το υψηλό επίπεδο ζωής που απολάμβανε η εργατική τάξη και η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, η θετική επιρροή που άσκησε ακόμα και σε καπιταλιστικές χώρες, υποχρεώνοντας τις αστικές κυβερνήσεις σε υποχωρήσεις απέναντι στις λαϊκές διεκδικήσεις, είναι στοιχεία βαθιά χαραγμένα στη συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων, ανεξάρτητα από τις όποιες επιμέρους διαφωνίες μπορεί να διατηρεί κανείς με το Σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Ανεξίτηλα χαραγμένη στις λαϊκές συνειδήσεις είναι και η τεράστια συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης στη συντριβή του ναζισμού, οι ασύλληπτες θυσίες σε έμψυχο υλικό, το απαράμιλλο θάρρος και η αυτοθυσία του Κόκκινου Στρατού και του σοβιετικού λαού.

Μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού, οι νικητές προσπαθούν να ξαναγράψουν την Ιστορία με το κεφάλι προς τα κάτω. Τους τρομάζουν τα διδάγματα που πηγάζουν από το παρελθόν. Θέλουν να συκοφαντήσουν τη θετική πείρα με την οποία εφοδίασε το λαϊκό κίνημα η σοσιαλιστική οικοδόμηση. Πολύ περισσότερο, αυτό που επιδιώκουν είναι να τρομοκρατήσουν, να στιγματίσουν και τελικά να χτυπήσουν τους ταξικούς ριζοσπαστικούς αγώνες στο σήμερα και να νομιμοποιήσουν την καταστολή τους. Αυτή είναι η αγωνία τους. Γι' αυτό και οι αντικομμουνιστικές μεθοδεύσεις της ΕΕ δεν περιορίζονται σε άθλια ψηφίσματα και τη θέσπιση ανιστόρητων «επετείων». Πάνε ακόμα πιο πέρα. Φτάνουν σε διώξεις κομμουνιστών και Κομμουνιστικών Κομμάτων, γκρέμισμα μνημείων, στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων σε μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες σε χώρες της πρώην ΕΣΣΔ και άλλα παρόμοια κατάπτυστα μέτρα.

Απέναντι σ' αυτή την άθλια επίθεση, κάθε προοδευτικός άνθρωπος έχει χρέος να πάρει θέση, να σταθεί απέναντι. Κάθε κομμουνιστής και κομμουνίστρια έχει καθήκον με πείσμα να σταθεί στο ύψος που απαιτούν οι περιστάσεις, να δώσει ηχηρή απάντηση. Αυτό το χρέος και αυτό το καθήκον σηματοδοτούν οι εκδηλώσεις που διοργανώνει τις επόμενες μέρες το ΚΚΕ σε όλη τη χώρα. Η μαζική συμμετοχή του λαού και της νεολαίας στις εκδηλώσεις και στην πανεξόρμηση του «Κυριακάτικου Ριζοσπάστη» είναι η καλύτερη απάντηση στους πολιτικούς εκπροσώπους της παραχάραξης, της συντήρησης, της αντίδρασης. Το πύκνωμα των γραμμών του ταξικού κινήματος, η ενίσχυση του ΚΚΕ είναι ο φόβος τους. Και μ' αυτόν πρέπει να τους πληρώσουμε.