Σε αυτό το επικίνδυνο, αντιδραστικό πλαίσιο κινείται το «μνημόνιο συνεργασίας» που υπέγραψαν η ΟΥΝΕΣΚΟ και η Ιταλία για τη διοργάνωση, τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, του πρώτου «φόρουμ» της ΟΥΝΕΣΚΟ για τις λεγόμενες «πολιτιστικές βιομηχανίες», που θα πραγματοποιηθεί στη Μόντζα. Σύμφωνα με την ΟΥΝΕΣΚΟ, «ο τελικός σκοπός είναι να ενισχυθεί, σε όλες τις χώρες, η ικανότητα των πολιτιστικών βιομηχανιών να παραγάγουν και να διανείμουν αγαθά και υπηρεσίες και να τα βοηθήσουν να αποκτήσουν πρόσβαση στις εθνικές και τις διεθνείς αγορές».

Για αρχή, το «φόρουμ» στοχεύει «σε ένα συγκεκριμένο τμήμα των πολιτιστικών βιομηχανιών, οι οποίες διαδραματίζουν έναν όλο και περισσότερο σημαντικό ρόλο στην οικονομική αύξηση και ανάπτυξη». Συγκεκριμένα, «μερικοί αναλυτές υπολογίζουν ότι ο τομέας αυξάνεται σε ένα ετήσιο ποσοστό 10%, ενισχύει τη θέση του στη σφαιρική οικονομία ως στρατηγική έξοδο για την παραγωγή, τις εξαγωγές και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, και αλλάζει την ισορροπία δυνάμεων από την άποψη των πολιτιστικών βιομηχανιών παγκοσμίως». Ετσι, το «φόρουμ» θα «εστιάσει στην ενθάρρυνση της καινοτομίας στη βιομηχανία των τεχνών και της πολυτέλειας» -- Ως «βιομηχανία πολυτέλειας» νοούνται τα γιγαντιαία μονοπώλια παραγωγής προϊόντων για τα πανάκριβα «γούστα» της παγκόσμιας «ελίτ» (βιομηχανία «υψηλής μόδας» κλπ).

Το «θέμα», για την ΟΥΝΕΣΚΟ, είναι, το πώς θα ενισχυθούν «πολυ-συμμετοχικές συνεργασίες», όχι μόνο στο επίπεδο της «καθιερωμένης» (sic) και «απλής» (sic) «δημόσιας - ιδιωτικής βάσης», αφού «αναγνωρίζεται» ότι η «υποστήριξη του ιδιωτικού τομέα είναι αποτελεσματικότερη όταν διοχετεύεται μέσω των πολυ-συμμετοχικών συνεργασιών». Από τους συμμετέχοντες στο «φόρουμ» (εταιρείες, στελέχη κυβερνήσεων, περιφερειών, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης κ.ά., περίπου 250 «σύνεδροι») προκύπτει ότι τα μονοπώλια απαιτούν την «επιστράτευση» όλων των δομών του αστικού κράτους στα συμφέροντά τους. Διότι, «αυτή η σε ευρεία βάση προσέγγιση είναι σημαντική ώστε να εξασφαλίσει ότι οι συνεισφορές του ιδιωτικού τομέα είναι περισσότερο από μια συλλογή των τεμαχισμένων επεμβάσεων, και παρέχουν, αντ' αυτού, τη συνεπή και συνεχή υποστήριξη στις εθνικές πολιτιστικές βιομηχανίες»!

Να θυμίσουμε, ότι το αστικό κράτος έχει ήδη ετοιμάσει τις περιφερειακές δομές του σε θεσμικό επίπεδο για τέτοιου είδους «συνεργασίες». Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σταδιακή μετατροπή της ΤΑ σε... «ανώνυμη εταιρεία» που λειτουργεί με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, προεξέχοντος του πολιτιστικού τομέα.