ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ: «Στο ιλιγγιώδες ποσό των 23 τρισ. δολαρίων το οποίο ξεπερνά κάθε άλλο στην αμερικανική ιστορία, μπορεί να φτάσει το κόστος σωτηρίας της αμερικανικής οικονομίας από την κρίση (...) το ποσό αυτό είναι μεγαλύτερο από το κόστος όλων των πολέμων που έχουν κάνει οι ΗΠΑ συμπεριλαμβανομένου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το κόστος του οποίου σε τιμές του 2008 ανέρχεται στα 4,1 τρισ. δολάρια. Ούτε το ταξίδι στη Σελήνη το 1969 και η πρώτη προσεδάφιση ανθρώπου στο φεγγάρι δεν είχε κοστίσει τόσο. Σε τρέχουσες τιμές, το κόστος του υπολογίζεται σε 237 δισ. δολάρια ενώ το κόστος του περιβόητου "νιου ντιλ" για την αντιμετώπιση της κρίσης του '30, υπολογίζεται σε 500 δισ. δολάρια. Η αξία ολόκληρου του αμερικανικού ΑΕΠ ανέρχεται στα 14 τρισ. δολάρια (...) με άγρια λιτότητα που προβλέπει περικοπή δαπανών 15,5 δισ. δολαρίων αντιμετωπίζει η Καλιφόρνια το τεράστιο έλλειμμα των 26 δισ. δολαρίων. Τις περικοπές των 15,5 δισ. δολαρίων θα πληρώσουν τα δημόσια σχολεία, κολέγια και πανεπιστήμια, η χρηματοδότηση των οποίων θα μειωθεί κατά 9 δισ. δολάρια, η χρηματοδότηση των φυλακών θα μειωθεί κατά 1 δισ. δολάρια, ενώ κατά 4 δισ. δολάρια θα μειωθεί η χρηματοδότηση των πόλεων και των κομητειών» (τα στοιχεία στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ: «Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: μειωμένη κατά 30% η βιομηχανική παραγωγή, κατά 27% μειώθηκε το ναυτιλιακό συνάλλαγμα, λιγότερα κατά 17,9% τα τουριστικά έσοδα και μειωμένες κατά 13,7% οι εξαγωγές. Τι χρείαν έχομεν μαρτύρων για τη νέα διακυβέρνηση της ΝΔ; Χρείαν εκλογών έχομεν!» (από το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ).

ΤΟ «ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ»: «η πορεία ενός ιστορικού κόμματος έχει ευτελιστεί σε μια γελοία αντιπαράθεση μεταξύ του πολιτικού μέντορα και του πολιτικού τέκνου. Ταυτόχρονα πτέρυγες και τάσεις ξεκατινιάζονται για το ποια θα καπελώσει πρώτη την άλλη. Αν ακούσει κανείς το ραδιοφωνικό σταθμό Κόκκινο, θα ανατριχιάσει με τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιεί η μια πλευρά για την άλλη (...) η κατάσταση θυμίζει την ταινία "Η μέρα της Μαρμότας" στην οποία ο πρωταγωνιστής ζει την ίδια ημέρα ξανά και ξανά. Ο ήρωας στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ψηφοφόρος του. Σύντομα όμως η υπομονή του θα εξαντληθεί. Αλλο κινηματογράφος, άλλο η ζωή» (η Ξένια Κουναλάκη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΚΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΠΡΟΣΗΛΩΜΕΝΟΣ: «στο ΚΚΕ (...) δεν αντιλαμβάνονται πόσο αφάνταστα γελοίο είναι να παραιτείσαι από τους ελιγμούς (...) δεν είναι κωμικό να κατηγορούν άλλους;» (ο διευθυντής στο «Κόκκινο» και αρθρογράφος στην ΑΥΓΗ Θ. Καρτερός).