Μία από τις σημαντικότερες δραστηριότητες της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών υπήρξε η αναστήλωση και λειτουργία ως Μουσείου, του σπιτιού, όπου έζησε τα τελευταία είκοσι χρόνια της ζωής του ο Διονύσιος Σολωμός. Το μουσείο αποτελεί φόρο τιμής στη σημαντική προσφορά του εθνικού μας ποιητή, που έγραψε τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» και τον «Υμνο εις την Ελευθερίαν», από τον οποίο οι πρώτες δύο στροφές έγιναν ο Εθνικός Υμνος της Ελλάδας.

Στο Μουσείο φυλάσσεται το γραφείο του ποιητή, όπου έγραψε τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους», καθώς και αυθεντικό χειρόγραφό του. Επίσης, αντίτυπο του «Υμνου εις την Ελευθερία» με ιδιόχειρη αφιέρωση του Δ. Σολωμού προς τον φίλο του Δενδρινό και παλαιές εκδόσεις. Παράλληλα, εκτίθεται φωτογραφικό υλικό, αναφερόμενο στους χώρους, τα πρόσωπα και τα γεγονότα που έχουν σχέση με τη ζωή, το έργο, και την εποχή του Σολωμού. Υπάρχει επίσης πλούσια σολωμική βιβλιοθήκη, η οποία συνεχώς εμπλουτίζεται και η οποία περιλαμβάνει όλες τις παλαιές εκδόσεις του «Υμνου εις την Ελευθερίαν», αλλά και σειρά προσωπογραφιών του ποιητή και των μελών της λεγόμενης «Σολωμικής Σχολής».

Ο Δ. Σολωμός εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα στα τέλη του 1828, επιζητώντας την ηρεμία, η οποία θα του επέτρεπε να αφοσιωθεί απερίσπαστος στο έργο του. Από το 1828 έως το 1833 θα κατοικήσει σε διάφορα σπίτια, που μέχρι σήμερα παραμένουν άγνωστα. Το φθινόπωρο του 1833 εγκαταστάθηκε σε διαμέρισμα μιας τετραώροφης οικοδομής, η οποία βρισκόταν απέναντι από το σημερινό Δημαρχείο Κέρκυρας, στην πλατεία, δίπλα στην καθολική Μητρόπολη. Στο ίδιο οίκημα, που, δυστυχώς, γκρεμίστηκε με τους βομβαρδισμούς του Β' Παγκοσμίου πολέμου, κατοικούσε και η οικογένεια του κατοπινού μαθητή του, του Ιάκωβου Πολυλά, ο οποίος έμελλε να γίνει ο επιμελητής των χειρογράφων του και ο πρώτος εκδότης των έργων του, μετά το θάνατό του.

Στην Κέρκυρα, ο Δ. Σολωμός συναναστράφηκε με τον μεγάλο μουσουργό, Νικόλαο Μάντζαρο (1795 - 1875), ο οποίος είχε ήδη μελοποιήσει τη «Φαρμακωμένη». Στη συνέχεια, ο Ν. Μάντζαρος μελοποίησε και άλλα ποιήματα του Σολωμού, μεταξύ των οποίων και τον «Υμνο εις την Ελευθερίαν», που από το 1865 καθιερώθηκε ως ο Εθνικός μας Υμνος. Στην Κέρκυρα επίσης, ο Δ. Σολωμός συνδέθηκε φιλικά με τους: Ιωάννη Ζαμπέλιο, Αριστοτέλη Βαλαωρίτη κ.ά. Στους μαθητές του συγκαταλέγονται - εκτός του Ιάκωβου Πολυλά - ο Ιούλιος Τυπάλδος, ο Σπυρίδων Ζαμπέλιος, ο Ανδρέας Λασκαράτος, ο Γεράσιμος Μαρκοράς κ.ά., οι οποίοι μαζί με τους δικούς τους μαθητές (Λορέντζος Μαβίλης, Κωνσταντίνος Θεοτόκης, Ανδρέας Κεφαλληνός κ.ά.), ενστερνίζονται τα διδάγματα του Δ. Σολωμού και συγκροτούν την Επτανησιακή ή Σολωμική Σχολή.

Πιθανολογείται ότι στο οίκημα που σήμερα στεγάζεται το Μουσείο Σολωμού, ο ποιητής εγκαταστάθηκε - για δεύτερη φορά - γύρω στο 1834. Στο σπίτι αυτό έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, συνέθεσε τα ωριμότερα έργα του και σ' αυτό πέθανε στις 9 Φλεβάρη 1857. Με την αναγγελία του θανάτου του Δ. Σολωμού, η Βουλή των Επτανησίων διέκοψε αμέσως τις εργασίες της και κήρυξε δημόσιο πένθος. Οι διασκεδάσεις της αποκριάς σταμάτησαν και έκλεισε το θέατρο. Η κηδεία του υπήρξε πάνδημη. Ο ποιητής ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο της Γαρίτσας, όμως στα 1865, ο αδελφός του Δημήτριος μετέφερε τα οστά του στη γενέτειρά του, τη Ζάκυνθο. Ο τάφος του στο Πρώτο Νεκροταφείο Κέρκυρας διατηρείται ως κενοτάφιο.