Ο απόηχος από την "Εκθεση" του πρωθυπουργικού συμβούλου (Γ. Σπράου) θ' αργήσει να κοπάσει, μια και η νέα επίθεση σε βάρος των εργαζόμενων βρίσκεται σε εξέλιξη. Η κυβέρνηση του "Εκσυγχρονισμού και της... προόδου" έδειξε για άλλη μια φορά το πραγματικό της πρόσωπο και προς τα πού οδηγεί την ελληνική οικονομία. Πιστή στις επιταγές της ΕΕ και συνεπής στην ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού (παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις της) έχει ως μοναδικό της μέλημα το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα και μάλιστα την εκχώρησή του στους ιδιώτες σε τιμή ευκαιρίας... Πέραν αυτού ουδέν. Εκεί αρχίζουν κι εκεί σταματούν οι "φιλοδοξίες" της. Φυσικά την ενδιαφέρει και η νομή της εξουσίας - μέσω του πελατειακού συστήματος - για να υπηρετήσει την... πατρίδα (και για να καλύψει τα... δωράκια των στελεχών της, όπως τόσο αποκαλυπτικά είχε πει ο μακαρίτης Α. Παπανδρέου για τη μίζα των 300 εκατ. που έβαλε στην τσέπη του κεντρικός επίτροπος του "κινήματος" και διοικητής μεγάλου δημόσιου οργανισμού).

Τα διάφορα απίθανα που διατύπωσε ως "πρόταση εργασίας" ο Γ. Σπράος, περί μακροβιότητας των εργαζομένων, υπογεννητικότητας κλπ. συσχετίζοντάς τα με το αδιέξοδο του ασφαλιστικού συστήματος είχαν και συνέχεια. Αυτή τη φορά το μάρμαρο θα πληρώσει το περιβάλλον.Θιασώτης της ελεύθερης οικονομίας ο κ. Σπράος μας φέρνει μερικές δεκαετίες πίσω, όταν τα πανεπιστημιακά εγχειρίδια μας δίδασκαν ότι ο αέρας, το νερό και το έδαφος είναι "ελεύθερα αγαθά".Ως εκ τούτου επιτρέπεται η άνευ όρων και ορίων εκμετάλλευσή τους. Η έλλειψη και η υποβάθμισή τους, που συνδέεται άμεσα με την ποιότητα της ζωής μας, ήταν τότε (αλλά όχι σήμερα) ψιλά γράμματα. Να όμως που ο εξ Αγγλίας θεωρητικός τα επαναφέρει με τον πιο προκλητικό τρόπο, θέλοντας ν' αποκαλύψει πόσο... παλιό είναι αυτό που ευαγγελίζονται ως νέο οι εκσυγχρονιστές των Σημίτη, Τσουκάτου και άλλων κολαούζων της εξουσίας, όπως εύστοχα τους χαρακτήρισε εβδομαδιαία κυριακάτικη εφημερίδα, που έχουν αναλάβει εργολαβικά (μαζί με κάποιες εργολαβίες δημόσιων έργων) την υποστήριξή τους.

Είμαστε οι τελευταίοι που εκπλαγήκαμε με την πρόταση για το ξεπούλημα του χώρου του σημερινού αεροδρομίου. Από την αρχή των συζητήσεων για το αεροδρόμιο Σπάτων και τα όσα υποκριτικά δηλώνονταν περί δημιουργίας χώρων πράσινου, δηλώναμε ότι κάτι τέτοιο αποκλείεται να συμβεί. Ο στόχος ήταν η οικοπεδοποίησή του μια και η περιοχή είναι άκρως προνομιακή. Ακόμα κι όταν ψηφίστηκε ο Ν.2338/1985 που προορίζει το Ελληνικό "κυρίως για τη δημιουργία μητροπολιτικής ζώνης πράσινου",το ίδιο εξακολουθούσαμε να υποστηρίζουμε. Οι νόμοι σε μια χώρα είναι για να αλλάζουν ή να καταπατούνται, όταν δεν εξυπηρετούν επαρκώς το σύστημα. Τα όσα έχουν διαδραματιστεί στο Πάρκο Ελευθερίας με το Μέγαρο Μουσικής είναι χαρακτηριστικό για το τι εννοούμε. Οι "Χατζηαβάτηδες" των οικονομικών,ως τριτοκοσμικοί λογιστές, υπολόγισαν εισπράξεις 500 δισ. από την πώληση της μεγαλύτερης έκτασης από τα 5.300 στρεμ. προς 140.000 δρχ. το τ.μ. Μάλιστα προτείνεται η προπώληση, για να αποφευχθεί η "καθυστέρηση" 4-5 χρόνων μέχρι να ολοκληρωθούν τα έργα στα Σπάτα.

Από τη μια τα έργα στον Φλοίσβο και τον Αγιο Κοσμά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες,από την άλλη τα "οράματα" των εκσυγχρονιστών θα αποκόψουν τελείως τους κατοίκους της πρωτεύουσας από τη θάλασσα. Η "Εκθεση" προτείνει την ανέγερση κτιριακών εγκαταστάσεων πάνω από τις σιδηροδρομικές γραμμές στο χώρο του Ηλεκτρικού και του ΟΣΕ στον Πειραιά. "Ασυναγώνιστες" κρίνονται οι δυνατότητες της τοποθεσίας για την κατασκευή γραφείων, καταστημάτων, κέντρων διασκέδασης. Ποιος θα τα χτίσει και ποιος θα τα εκμεταλλευτεί; Μα φυσικά ιδιωτικές εταιρίες, που θα πληρώνουν "κάτι τι" στο δημόσιο και θα πάρουν την πλήρη εκμετάλλευση για 50 χρόνια!

Φυσικά και είναι απαράδεκτη η παρουσία μέσα στις πόλεις στρατώνων. Κάτι που υφιστάμεθα από τα χρόνια του εμφυλίου και μετά. Ομως οι χώροι αυτοί πρέπει να δοθούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση - πάγιο αίτημά της - για την κατασκευή πάρκων και χώρων άθλησης, που θα αναβαθμίσουν τη ζωή των κατοίκων τους. Φυσικά οι πολίτες για τον κ. σύμβουλο και τον προϊστάμενό του, είναι απλοί στατιστικοί δείκτες που εξετάζονται μόνο κάτω από το πρίσμα της σύγκλισης της οικονομίας μας.Αντε να τους δουν και ως ψήφους ανά τετραετία. Ολα τα άλλα είναι λεπτομέρειες δευτερεύουσας και τριτεύουσας σημασίας. Αν προσθέσουμε και τα άδεια ταμεία (αλήθεια πώς θα γεμίσουν με τη γενική ρεμούλα που επικρατεί;) που πρέπει να γεμίσουν (βλ. και ανάληψη Ολυμπιάδας, εξοπλιστικά προγράμματα κ.ά.), κατανοούμε και την πρεμούρα της εκποίησης των στρατώνων, του Ελληνικού, του Ιπποδρόμου, του ΕΟΤ, παραλιών κι ό,τι άλλο ήθελε προκύψει. Το περιβάλλον δεν ήταν ποτέ στις προτεραιότητες του ΠΑΣΟΚ. Εκτός τα κατά καιρούς ανεκδοτολογικά κρεσέντα της ηγεσίας του.