Τα έργα ανθρωποκεντρικά, αποπνέουν τη χαρά της ζωής. Ακόμα κι όταν η ανθρώπινη μορφή απουσιάζει, η ανάσα της, το άγγιγμά της, η ματιά και το πέρασμά της, έχουν αφήσει τα σημάδια τους. Τα ίχνη τους, πάνω στο γέρικο ροζιασμένο και αιωνόβιο κορμό της ελιάς, στους κυκλαδίτικους λευκούς περιστερώνες, στις λαμπρές ανατολές και στα μαβιά δειλινά, στα γυμνά δέντρα του χειμώνα και στους επιβλητικούς βράχους των Μετεώρων... Η «γραφή» της, ύμνος στη γυναίκα. Στη γυναίκα που αγωνίζεται για τη ζωή, για τα δικαιώματά της και την ειρήνη. «Κραυγή» διαμαρτυρίας στα σκοτεινά κελιά των κρατητηρίων και της εξορίας. «Τραγούδι» ελπίδας, χωρίς σύνορα και χρώμα, για τη γυναίκα - μητέρα, τη γυναίκα - δημιουργό, τη...