Η σταδιακή «αποχώρηση» του αστικού κράτους από τη χρηματοδότηση - πολύ πριν έρθει η καπιταλιστική κρίση να δώσει τη «χαριστική βολή» σε ό,τι έχει απομείνει από δημόσιες πολιτιστικές δομές - ήταν η επιλογή του προκειμένου να ενισχύσει τον εμπορευματικό χαρακτήρα και της κινηματογραφικής παραγωγής. Η διολίσθηση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου στην αγοραία αντίληψη για τη λειτουργία του εξελισσόταν παράλληλα και ταυτόχρονα με τη διόγκωση των διαχρονικών οικονομικών προβλημάτων του. Ακόμη και η τελευταία χρηματοδοτική ελπίδα, ειδικά των σκηνοθετών ταινιών μικρού μήκους, το Νοέμβρη του 2012, όταν η ΕΡΤ ανακοίνωσε σειρά μέτρων για την κινηματογραφική της πολιτική, «έσβησε» με το κλείσιμό...