Παπαγεωργίου Βασίλης

Η πολιτική της ΕΕ και του ΠΟΕ έχουν πλήξει την εγχώρια αγροτική παραγωγή και παραδοσιακές καλλιέργειες όπως η σταφίδα, το λάδι και τα οπωροκηπευτικά έχουν συρρικνωθεί, το ίδιο ισχύει για το καπνό, τα τεύτλα και το βαμβάκι. Τα μεσογειακά προϊόντα είναι υγιεινά, αλλά αυτό δεν εξασφαλίζει από μόνο του την απορρόφηση της ντόπιας παραγωγής και τιμές επιβίωσης στους μικρομεσαίους αγρότες. Γιατί, πολλά από τα τρόφιμα που συμπεριλαμβάνονται στη μεσογειακή διατροφή, αν και τα παράγουμε, μένουν απούλητα και σαπίζουν στις αποθήκες, γιατί εισάγονται ομοειδή προϊόντα. Μεσογειακή διατροφή μπορεί να γίνει και με λάδι από το Μαρόκο ή την Ισπανία, ντομάτες από την Πολωνία ή Ολλανδία, μήλα Ιταλίας, αχλάδια Αργεντινής, χυμούς Βραζιλίας, κόκκινο κρασί Χιλής ή Αυστραλίας, πορτοκάλια Ν. Αφρικής κ.ο.κ. Το θέμα είναι η προστασία της εγχώριας παραγωγής και μια ανάπτυξη γεωργίας, κτηνοτροφίας και αλιείας που θα εξυπηρετεί και θα καλύπτει της διατροφικές ανάγκες του λαού και όχι τα συμφέροντα των μονοπωλίων και την κερδοφορία τους. Αυτό όμως απαιτεί έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης της οικονομίας, που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες και προϋποθέτει το πέρασμα της εξουσίας στο λαό, τη λαϊκή εξουσία, καθετοποιημένες κρατικές επιχειρήσεις, παραγωγικούς συνεταιρισμούς.

Εδώ και αρκετές μέρες, οι δύο μεγαλύτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις της Ισπανίας ...συσκέπτονται πώς, υποτίθεται, θα αντιδράσουν στα ιδιαίτερα σκληρά μέτρα λιτότητας που έχει ανακοινώσει η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση του Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο. Μέτρα που, ανάμεσα στα άλλα, προβλέπουν μείωση κατά 5% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, «πάγωμα» των μισθών και των συντάξεων, ακύρωση του επιδόματος για τις γεννήσεις, απολύσεις στο δημόσιο τομέα κ.ά. Μάλιστα, αναμένεται σύντομα νέο νομοσχέδιο που θα αυξάνει το όριο συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 χρόνια. Και αυτά στο όνομα της αντιμετώπισης των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης σε μια χώρα που μαστίζεται με ποσοστά ανεργίας που ξεπερνούν το 20%.

Οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες της Γενικής Ενωσης Εργαζομένων (UGT) και των Εργατικών Επιτροπών (CCOO) της Ισπανίας συμμετείχαν «ενεργά» στο λεγόμενο κοινωνικό διάλογο ανάμεσα στα συνδικάτα, τους εργοδότες και την κυβέρνηση, ένα διάλογο που διήρκεσε δύο χρόνια περίπου και προήγαγε σε ...ανώτερο επίπεδο την υποταγή στη στρατηγική του κεφαλαίου.

Ωστόσο, επειδή δέχονται έντονες πιέσεις από ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις για να κλιμακωθούν οι διαμαρτυρίες και να προκηρυχθεί γενική απεργία τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, αναγκάστηκαν τελικά να ανακοινώσουν γενική απεργία. Για πότε; Για τις 29 Σεπτέμβρη (!) «Ζήσε Μάη, δηλαδή, να φας τριφύλλι...». Αυτό θα πει εργοδοτικός και συμβιβασμένος συνδικαλισμός.

Μέχρι και τη... θεωρία «αν η γιαγιά μου είχε καρούλια θα ήταν πατίνι» επικαλέστηκε η κυβέρνηση, προκειμένου να κάνει στη συνείδηση των εργαζομένων το μαύρο άσπρο γύρω από την ακρίβεια που αποτυπώνεται ακόμα και στα επίσημα στοιχεία του πληθωρισμού. Με ανακοίνωσή του το υπουργείο Οικονομίας Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας επιχείρησε μια υποθετική προσέγγιση του θέματος, του τύπου «στην περίπτωση που οι φόροι για τα βασικά προϊόντα διατηρούνταν σταθεροί, η μεταβολή του δείκτη τιμών καταναλωτή παρουσιάζει πτωτική τάση»! Μόνο που ούτε οι φόροι διατηρήθηκαν σταθεροί, ούτε η πραγματικότητα έχει καμία σχέση με την υπόθεση της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου που αυτή τη φορά ξεπέρασε τον εαυτό της. Πολύ, δε, περισσότερο που και οι εργαζόμενοι δεν τρώνε κουτόχορτο, επειδή πολύ θα το ήθελε η κυβέρνηση. Ως εδώ...